Το προφίλ του χρήστη ναρκωτικών απέχει κατά πολύ στους καιρούς μας από αυτό του «περιθωριακού» και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ανθρώπου. Άνθρωποι που από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, και στην προσπάθεια τους να εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή ζωή βρίσκουν όλες τις πόρτες κλειστές, αναζητούν πολλές φορές διέξοδο στην ψευδεπίγραφη ευφορία των ναρκωτικών. Το κόστος τους μάλιστα έχει μειωθεί σημαντικά, ενώ έξαρση σημειώνει η πολυτοξικομανία, η χρήση πολλών ουσιών, συνήθως κακής ποιότητας, σε άκρως επικίνδυνους συνδυασμούς.

Πρόκειται για ανθρώπους σε παραγωγική ηλικία, μορφωμένους και ικανούς να παρέχουν στην κοινωνία τις υπηρεσίες τους, η ζωή όμως και η κρίση τούς οδήγησε στην αναζήτηση της ευτυχίας σε λάθος ατραπούς. Βασική ανάγκη του εξαρτημένου άλλωστε είναι να βρίσκεται «αλλού» από εκεί όπου υπάρχει ο ψυχικός πόνος.

Όπως επιβεβαιώνει στο "R" η υπεύθυνη ψυχίατρος του τμήματος οικογένειας της μονάδας απεξάρτησης «18 άνω» κα. Σχίζα «η κρίση έχει καταστήσει τα άτομα της μεσαίας τάξης φτωχότερα, και αυτό φυσικά έχει συνέπειες. Το άτομο αντιλαμβάνεται την κρίση σαν προσωπική αποτυχία, και αυτό του δημιουργεί άγχος και ενοχή. Αυτό είναι λογικό να οδηγεί σε έξαρση τα φαινόμενα κατάθλιψης, που οδηγεί τα άτομα να αναζητούν με άλλους τρόπους την ανακούφιση από τα προβλήματα τους».

Ποια είναι η αντίδραση του κράτους στο διογκούμενο πρόβλημα των ναρκωτικών; Ανεπαρκής και σπασμωδική, αφού όπως επισημαίνει η κα Σχίζα «προτεραιότητα δίνεται στη διαχείριση του προβλήματος και όχι τη λύση του. Η κύρια προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στα προγράμματα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και όχι υποκατάστασης. Τα «στεγνά» προγράμματα δυστυχώς σήμερα στηρίζονται κυρίως από ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Στις μέρες μας όμως κυριαρχεί το στοιχείο του «κατεπείγοντος» και όχι η μακρόπνοη πολιτική..Το κράτος ψάχνει την εύκολη λύση».

Παράλληλα, σε μία περίοδο όπου η αναπτυξιακή προοπτική έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τα μέτρα λιτότητας και την φορολογική "αφαίμαξη", φυσικό και επόμενο είναι να "βασιλεύει" η παραοικονομία: "Τα κυκλώματα δρουν ανενόχλητα, κερδοφορώντας σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας», σημειώνει με απογοήτευση η κα. Σχίζα.

Το κράτος μέσα από την αλλαγή της στάσης του στη μάστιγα των ναρκωτικών έχει να αποκομίσει διπλό κέρδος: Την ελάφρυνση των συστημάτων δημόσιας υγείας και την ταυτόχρονη ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας με χιλιάδες νέους ανθρώπους. Ευρωπαϊκές επιτροπές έχουν μάλιστα ανακοινώσει πως σύμφωνα με έρευνες κάθε 1 ευρώ που δίνεται στα προγράμματα απεξάρτησης δίνει πίσω στην κοινωνία 23 ευρώ.. Να λοιπόν πού θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα τα κομπιουτεράκια..

Δημήτρης Κώτσος