Η απλοϊκή απάντηση που δίνεται από τους “ουαχαμπίτες” της δεξιάς και της αριστεράς στην κρίση του δημοσίου χρέους που πλήττει την ευρωζώνη είναι “ας αφήσουμε τους αδύναμους κρίκους να καταρρεύσουν”. Σε μία τέτοια περίπτωση, η οποία ακόμη δεν μπορεί να αποκλειστεί, δεν θα τιναχθεί στον αέρα μόνο το τραπεζικό και το ασφαλιστικό σύστημα της μισής Ευρώπης, αλλά θα κινδυνεύσει με κατάρρευση και το ενιαίο νόμισμα. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές μάλιστα, αν οι Ευρωπαίοι “τραβήξουν την πρίζα” στην Ελλάδα, οι μέρες για το τέλος του ευρώ θα αρχίσουν να μετράν αντίστροφα. Και αν το ευρώ καταρρεύσει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει και η Ε.Ε, ή στην καλύτερη περίπτωση, θα εκπέσει σε μία χαλαρή ζώνη ελεύθερης διακίνησης προσώπων και ορισμένων υπηρεσιών (αλλά όχι κεφαλαίων).

Μέχρι σήμερα, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία, δείχνουν διάθεση να βάλουν “πλάτη”, έστω και με γκρίνιες, παλινωδίες, αλλά και εκδικητική διάθεση. Εξάλλου, οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά τους ταμεία είναι “εκτεθειμένα” και στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιρλανδία. Ανάλογη διάθεση προστασίας του ευρώ θα επιδείξουν, καθώς φαίνεται και σε περίπτωση που ζητήσει βοήθεια η Πορτογαλία, στις αρχές του ερχόμενου έτους. Ωστόσο, οι άμυνές τους εξαντλούνται εκεί. Σε περίπτωση που βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα η Ισπανία και η Ιταλία, τα κεφάλαια του μηχανισμού στήριξης της Ε.Ε δεν αρκούν. Σε αυτήν την περίπτωση, είτε η Γερμανία θα πρέπει να καταφύγει στη χρήση “πυρηνικών όπλων”, με την έκδοση ευρωομολόγου και την παροχή ρευστότητας στο σύστημα κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, είτε το ευρώ θα καταρρεύσει.

Υπάρχουν όμως και λόγοι που μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Πρώτα απ' όλα, το ευρώ είναι αυτή τη στιγμή το δεύτερο σε μέγεθος αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο. Η διάλυσή του θα προκαλέσει τέτοια αναταραχή και περιπλοκές στο σύστημα που είναι αμφίβολο αν θα επιλεγεί ως πρόσφορη λύση. Εξάλλου, η Γερμανία δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα τα καταφέρει καλύτερα μόνη της απέναντι στους γίγαντες της Αμερικής και της Κίνας, χωρίς το συνασπισμό με τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο ενιαίο νόμισμα, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να κλονίζεται, καθώς η ισοτιμία του δεν έχει υποστεί κατάρρευση. Εξάλλου, οι ανταγωνιστές του ευρώ δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση: Ειδικότερα, το μέσο έλλειμμα στις χώρες της ευρωζώνης το 2009 ήταν 6,9% του ΑΕΠ και το χρέος διαμορφώθηκε στο 79,2% του ΑΕΠ. Στις ΗΠΑ, το χρέος θα φτάσει φέτος το 95% του ΑΕΠ και το έλλειμμα το 8,9% του ΑΕΠ, συνεπεία των μέτρων στήριξης της Αμερικανικής οικονομίας που προώθησε η κυβέρνηση Ομπάμα. Στην Ιαπωνία, το δημόσιο χρέος κινείται με ταχύτατους ρυθμούς προς το ψυχολογικό όριο του 200% του ΑΕΠ, ενώ το γουάν δεν υπόκειται στους νόμους της αγοράς και βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο της κινεζικής κυβέρνησης, οπότε δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως παγκόσμιο καταφύγιο για τους επενδυτές. Η λίρα Αγγλίας θεωρείται πλέον παρωχημένη ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, ενώ τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονται στο κόκκινο και η ανάκαμψη είναι αμφίβολη.

Αν και το ευρώ έχει λοιπόν τα χάλια του αυτόν τον καιρό, δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ο “μονόφθαλμος” ανάμεσα στους τυφλούς. Και καθώς τα οφέλη από τη διάλυσή του θα είναι ελάχιστα, η υπέρμετρη απαισιοδοξία ως προς την τύχη του ενδεχομένως να είναι υπερβολική.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr