Όπως γράφει η FAZ, κοιτάζοντας πίσω στο 2010, όλες οι υποσχέσεις έμειναν απλώς στα χαρτιά. Με το ευρω-πακέτο των 110-δισ. ευρώ για τρία έτη για την Ελλάδα, μόνο ο μισός χρόνος αγοράστηκε για το υπερχρεωμένο κράτος.

Το 2009 το έλλειμμα του ελληνικού κράτους είχε ανέλθει στο 13,6% του ΑΕΠ και το χρέος στο 115%. Με πολύ σκληρά μέτρα, τα οποία είχαν την σφραγίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να μειώσει το έλλειμμα έως 4 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως. Τα σχέδια ήταν μη ρεαλιστικά. Ακόμη και το ΔΝΤ είχε εκτιμήσει πως οι πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου ήταν χαμηλές. Η ελληνική οικονομία γονάτισε τελείως μετά την βίαιη μείωση των κρατικών δαπανών και την αύξηση της ανεργίας.

Η Ελλάδα έπεσε από την απλή ύφεση (recession) στην πολύ βαθιά ύφεση (depression).

Το 2010, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά περισσότερο από 5% (η κυβέρνηση είχε προβλέψει μείωση 4,5%) και το 2011 ένα περαιτέρω 5% (αντί της προβλεπόμενης μείωσης στο «μόλις» 2,5%).

"Οι Έλληνες πήγαν από την ύφεση στην οικονομική εξαθλίωση », όπως σχολίαζαν οι οικονομολόγοι. Και είχαν προειδοποιήσει: «Το φάρμακο μπορεί να είναι χειρότερο από την αρρώστια." Έτσι, ο Έλληνας ασθενής σκοτώθηκε.

Ήδη από το 2010, 50.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ήταν αφερέγγυες. Και ο «πρησμένος» δημόσιος τομέας οδήγησε το ποσοστό ανεργίας στο διπλασιασμό, αγγίζοντας το 20%.

Κάθε μέρα, χιλιάδες νέοι διαδηλωτές και συνταξιούχοι συγκεντρώνονταν μπροστά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Το σοσιαλιστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ είχε χάσει την πλειοψηφία του, με τις παραιτήσεις να πέφτουν βροχή.

Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο είχε παραποιήσει τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία το 2009, είχε αρνηθεί την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας. Όμως δεν κατάφερε να κερδίσει έδαφος.

Η κυβέρνηση κοίταζε με αγωνία στον δρόμο, όπου οι κομμουνιστές και οι συνδικαλιστές γινόντουσαν όλο και πιο μαχητικοί. Αναρχικές ομάδες διέπρατταν επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, η χώρα ήταν στο χείλος του εμφυλίου πολέμου.

Το καλοκαίρι του 2011, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, έδωσε μία τελική συνέντευξη τύπου και ανακοίνωσε την παραίτησή του.

Η ΕΚΤ προχώρησε με βήμα ταχύ να κάνει ότι μπορεί για να σώσει τις τράπεζες που είχαν απομείνει με άχρηστα ελληνικά χαρτιά.

Μέχρι το 2012, ο επικεφαλής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn, κερδίζει την Προεδρία της Γαλλίας.

Τελικά, η Ευρώπη χωρίζεται στα δύο:

Γερμανία, Αυστρία, οι χώρες της Benelux και η Φινλανδία, αποφάσισαν να σχηματίσουν μια εθνική ένωση. Προς στήριξη της νομισματικής πολιτικής, το Βερολίνο στηρίχθηκε στην έννοια της «Ευρώπης των δύο ταχυτήτων»

Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων πήγε καλύτερα. Η νέα αυτή συμφωνία επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία. Είναι η Hartwährungsunion ( = ένωση σκληρού νομίσματος). Έγινε πλέον πολύ πιο εύκολη η προσαρμογή σε διαφορετικά επίπεδα του ανταγωνισμού, και οι ανισορροπίες στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών μειώθηκαν.

Σε καμία περίπτωση δεν ήρθε το τέλος του ευρώ, το τέλος της Ευρώπης.

Αντιθέτως η αύξηση του διασυνοριακού εμπορίου, η ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων και των προσώπων οδήγησε σε μια άλλη Ευρώπη.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr