Η μελέτη δείχνει ότι η στρεβλή φύση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ενωσης επέτρεψε στη Γερμανία να βελτιώσει της ανταγωνιστικότητά της κατά της περίοδο πριν την κρίση του 2007-9. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας προήλθε κυρίως από την πίεση που ασκήθηκε στους γερμανούς εργαζόμενους. Προέκυψαν έτσι πλεονάσματα στο γερμανικό ισοζυγίο τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία αντισταθμίζονται από ελλείμματα στα ισοζύγια της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών της περιφέρειας. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2007-9 η ΕΚΤ παρείχε αφειδώς ρευστότητα στις ευρωπαϊκές τράπεζες επιτρέποντάς τους να αντιμετωπίσουν αδυναμίες των ισολογισμών τους.

Η έκθεση αποκαλύπτει ότι την τελευταία δεκαετία τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Γερμανίας προήλθαν σχεδόν αποκλειστικά από τις δράσεις της σε βάρος των εταίρων της. Αντίθετα, στον τομέα της παραγωγικότητας η Γερμανία έμεινε σχεδόν στάσιμη, ενώ περιφερειακές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, σημείωσαν μεγαλύτερη πρόοδο. Οι ερευνητές καταδικάζουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αφήσει τις χώρες με πρόβλημα δανεισμού στο έλεος των κερδοσκοπικών αγορών, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «οι περιφερειακές χώρες αναγκάζονται να εφαρμόσουν οδυνηρούς όρους τύπου ΔΝΤ, χωρίς καν να παίρνουν δάνεια από το ΔΝΤ».

«Οι χώρες της Ευρωζώνης ενεπλάκησαν σε μία κούρσα προς τον πάτο, ενθαρρύνοντας περικοπές μισθών, μερική απασχόληση και ευελιξία. Ο αγώνας δρόμου κερδήθηκε από τη Γερμανία, η οποία συμπίεσε σκληρά τα εργατικά εισοδήματα μετά την ενοποίηση. Η Ευρωζώνη έγινε μια περιοχή με θωρακισμένα γερμανικά πλεονάσματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από τα ελλείμματα των περιφερειών. Τελικά, η νομισματική ένωση λειτουργεί για τη Γερμανία ως μια πολιτική “εξαγωγής της κρίσης στον γείτονα”, στο έδαφος της οικονομικής υποβάθμισης των δικών της εργαζομένων».

«Αλλά το 2009, όταν αρκετά κράτη της ευρωζώνης αντιμετώπισαν αυξημένες δανειακές ανάγκες, η ΕΚΤ ήταν απλός θεατής. Τα κράτη αναζήτησαν δάνεια τη ‘χειρότερη στιγμή’ και έγιναν θύματα κερδοσκοπικών επιθέσεων. Η ευρωζώνη άσκησε πιέσεις στις περιφερειακές χώρες για να υιοθετήσουν πολιτική σκληρής λιτότητας. Οι περιφερειακές χώρες αναγκάστηκαν να δεχτούν πολιτικές και όρους του ΔΝΤ, αλλά χωρίς δάνειο του ΔΝΤ.

 Σύμφωνα με τη μελέτη, υπάρχουν δύο στρατηγικές εναλλακτικές λύσεις για τις χώρες της περιφέρειας. Η πρώτη είναι η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης που θα περιλαμβάνει δημοσιονομική χαλάρωση, διεύρυνση του ευρωπαϊκου προϋπολογισμού, εγγυημένο ελάχιστο μισθό, και ασφαλιστική κάλυψη της ανεργίας. Η δεύτερη είναι η έξοδος από την ευρωζώνη με υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων και αναδιάρθρωση του χρέους. Θα απαιτηθεί εθνικοποίηση των τραπεζών, επέκταση του δημοσίου ελέγχου σε περιοχές-κλειδιά της οικονομίας, και υιοθέτηση βιομηχανικής πολιτικής. Η λύση αυτή προϋποθέτει δραστική μεταβολή κοινωνικών ισορροπιών υπέρ της εργασίας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr