Η μητέρα μου έτυχε να πάρει κληρονομιά ένα οικόπεδο με σπίτι σε μία πολή καλή περιοχή των βορείων προαστίων στην Αττική. Εκεί έμεναν τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, εφοπλιστές, βιομήχανοι, καναλάρχες και... εμείς. Ο πατέρας μου δημοτικός υπάλληλος και η μητέρα μου οικιακά. Δίπλα στο δικό μας οικόπεδο, όταν εγώ πήγα νηπιαγωγείο, μετακόμισε μία οικογένεια. Τότε είχε ένα παιδί στην ηλικία μου. Ημασταν γύρω στα 5 έτη. Παίζαμε μαζί στο δρόμο όλη μέρα. Μαζευόμασταν στο σπίτι του να δούμε τους Ντιούκς και στο δικό μου για να φάμε λουκουμάδες από τη μητέρα μου. Μεγαλώσαμε μαζί. Οι γονείς μας έγιναν φίλοι. Μολονότι ήταν πολύ πλούσιοι, μας αγαπούσαν και ο γιος τους ήταν κολλητός μου. Εμενε σπίτι μου, έμενα σπίτι του. Δύο φορές με πήραν διακοπές στην Ελβετία, άλλη μία φορά με πήραν για διακοπές στην Ευρώπη.

Οταν πήγαμε λύκειο και προετοιμαζόμασταν για πανελλαδικές, ο πλούσιος φίλος μου έκανε ιδιαίτερα. Οι δικοί μου δεν είχαν λεφτά. Ο φίλος μου με προσκαλούσε σε όλα τα μαθήματα. Είχαμε επιλέξει την ίδια δέσμη. Δώσαμε εξετάσεις στο ίδιο σχολείο, περάσαμε και οι δύο στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ευτυχώς, μας άρεσαν διαφορετικές γκόμενες...

Η μητέρα μου προσέφερε πάντα λουκουμάδες, ωραίες σπανακόπιτες, ενώ ο πατέρας μου μάς έκανε μαθήματα μηχανικού αυτοκινήτου στο γκαράζ. Οι πατεράδες μας σπανίως μιλούσαν μεταξύ τους και όποτε βρίσκονταν έκαναν κουβέντα για το γκαζόν. Δεν μπορούσαν άλλωστε να πουν τίποτε άλλο. Οι μητέρες μας έκαναν περισσότερη παρέα. Επισκεπτόταν η μία την άλλη, πήγαιναν μαζί για ψώνια.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Διότι δεν ήταν αυτά που κέρδισα από τη γνωριμία με αυτή την πλούσια οικογένεια. Δεν κέρδισα ταξίδια και ιδιαίτερα μαθήματα. Δεν κέρδισα αυτοεκτίμηση. Κέρδισα κάτι πολυτιμότερο: να σκέφτομαι σαν πλούσιος!

Τι σημαίνει αυτό; Οι πλούσιοι έγιναν πλούσιοι διότι σκέφτονται διαφορετικά. Αντιμετωπίζουν και ιεραρχούν τις καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο. Αποτιμούν τα οφέλη και το ρίσκο αλλιώς. Ξεχωρίζουν το κόστος από το κέρδος με άλλα κριτήρια.

Θα σας αναφέρω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα για να καταλάβετε το πόσο διαφορετικές ήταν οι οικογένειές μας. Οχι στα χρήματα, αλλά στον τρόπο σκέψης.

Παράδειγμα 1: Δεν έχω κεφάλαιο

Μία μεγάλη διαφορά μεταξύ του «φτωχού» και του «πλούσιου» εγκεφάλου είναι η εξής: όταν πεις σε έναν «φτωχό» να επενδύσει κάπου για να βγάλει λεφτά, σου απαντάει ότι δεν έχει λεφτά ή που θα βρει τόσα λεφτά. Ο πλούσιος εγκέφαλος απλώς αναρωτιέται: «πώς θα βρω τα λεφτά».

Όλο το κείμενο στο eranistis.eu, The Personal Finance Magazine