Γύρισε πίσω, 21 χρόνια πριν. Θυμάσαι ποιος/ποια ήσουν το 2003; Θυμάσαι τι μουσική άκουγες; Σε ποια club σύχναζες; Αν έκανες καταχρήσεις και ευκαιριακό σεξ; Θυμάσαι με ποιον/ποια ήσουν ερωτευμένος; Αν είχες πάρει πτυχίο, αν δούλευες ή ακόμα ζούσες με τα χρήματα των γονιών σου; Θυμάσαι αν ονειρευόσουν να αλλάξεις τον κόσμο; Τι λαχταρούσες να σου συμβεί; Θυμάσαι αν φοβόσουν τον κόσμο; Θυμάσαι τι σου υπαγόρευε ο κόσμος, οι μόδες, οι τάσεις, τα κανάλια, το internet να είσαι; Και ποιος/ποια είσαι το 2024: πώς αντανακλάται η ύπαρξη σου και η ορμή σου στα νεότερα σώματα, αυτά που τώρα σου παίρνουν τα παλιά, φθαρμένα λόγια από το στόμα και τα φτύνουν με δύναμη, σαν χαλασμένο φιλτράκι τσιγάρου, μπροστά στο μικρόφωνο;
Η φωνή του Ιβάν Βιριπάγεφ – αυτής της φρενιασμένης γλώσσας, πιο φρενιασμένης από τα χρόνια του (αλλά σίγουρα εξίσου έξαλλης με την εποχή του) – φαντάζομαι πως το 2003 ακουγόταν σαν τη φωνή ενός αλλόκοτου προφήτη. Θυμωμένος, με πλήρη επίγνωση πως ο λόγος του θα ενοχλήσει και θα τον κατατάξει στους αιρετικούς δημιουργούς και τους επίσημα επικηρυγμένους από το ρωσικό κράτος. Ένα μεταβιβλικό μανιφέστο που φέρνει τον σύγχρονο άνθρωπο στη χαραυγή του 21ου αιώνα προ των ευθυνών και των ανησυχιών του για το μέλλον και τη θέση του στον κόσμο.
Όλα ξεκινούν από ένα αγόρι κι ένα κορίτσι – και οι δύο με το όνομα Σάσα – που συναντώνται, ερωτεύονται εκφράζοντας ο ένας στον άλλο την φιλοσοφική αγωνία για το νόημα της ζωής, όπως σκιαγραφείται μέσα από τον καθρέφτισμα μας στον άλλο – ό,τι κι αν πρεσβεύει αυτός.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr