Μετά την πρώτη του γεμάτη χρονιά στον Ολυμπιακό κι ενώ έχει πάρει κάποιες εμπειρίες από το εξωτερικό ως δανεικός στη δανική Έσμπιεργκ κι ακόμη περισσότερο την ολλανδική Βίλεμ, εμφανίστηκε να ενδιαφέρεται ο μεγαλύτερος σύλλογος που μπορούσε εκείνη την περίοδο. Ο λόγος για την πρωταθλήτρια Λίβερπουλ, τη μόνη που μπόρεσε να αποκαθηλώσει τη Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα. Την ομάδα που είχε πάψει πια να έχει αλλοπρόσαλλη απόδοση και πλέον κυριαρχούσε ολοκληρωτικά απέναντι στο σύνολο των αντιπάλων της. Που ένα χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης. Που καθοδηγούσε ο Γιούργκεν Κλοπ, ο προπονητής για τον οποίο ήθελε να παίζει ο κάθε παίκτης εκείνη την περίοδο περισσότερο από οποιονδήποτε λόγω του πάθους και της πατρικότητας του.

Στη Λίβερπουλ έχουν ξαναπαίξει Έλληνες. Η Λίβερπουλ που άνοιγε όμως τις πύλες της στον Τσιμίκα δεν ήταν η Λίβερπουλ στην οποία πήγε ο Σωτήρης Κυριάκος. Χωρίς να υπάρχει πρόθεση να υποβαθμιστεί η σημασία να βρίσκεται έτσι κι αλλιώς στο ρόστερ των ρεντς ένας παίκτης από την Ελλάδα, εκείνη η ομάδα απείχε πολύ από τα τωρινά δεδομένα, βολοδέρνοντας μεταξύ 6ης και 7ης θέσης.

Συνεπώς, η μετακίνηση του Τσιμίκα σ' ένα αγγλικό σύλλογο που πρωταγωνιστεί εκείνη ακριβώς τη στιγμή αποτέλεσε μια πραγματικά μοναδική διάκριση, η οποία απέφερε στον Ολυμπιακό το σπάνια υψηλό ποσό για ελληνική ομάδα των 16.5 εκατομμυρίων ευρώ.

Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του προς τον Κλοπ, ο Κώστας Τσιμίκας έδειξε έντονη συναισθηματική φόρτιση. «Κόουτς, η πίστη σου σε μένα μου άλλαξε τη ζωή. Μου έδωσες την ευκαιρία να παίξω για έναν οργανισμό που προσφέρει ατελείωτες ευκαιρίες σε όσους είναι αρκετά τυχεροί για να τον υπηρετήσουν. Το να παίξω υπό την καθοδήγησή σου στη Λίβερπουλ υπήρξε ένα ταξίδι γεμάτο με έντονη χαρά και απίστευτα μαθήματα. Από το Άνφιλντ και τις βραδιές Champions League στο να σηκώνω τρόπαια, κάθε στιγμή ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα», έγραψε στην ανάρτησή του ο 28χρονος πλέον διεθνής μπακ.

Λόγια γεμάτα συγκίνηση. Από ένα παιδί που κλωτσούσε πρώτα τη μπάλα στα μέρη μας, στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, και βρέθηκε να έχει μια καθημερινότητα που όριζαν οι οδηγίες ενός κορυφαίου προπονητή, το όνομα του οποίου μπαίνει δίπλα σ’ εκείνα των προπονητών που θεωρούνται θρύλοι, όπως ο Μπομπ Πέισλι και ο Μπιλ Σάνκλι. Αγωνίστηκε για εκείνον σε 86 παιχνίδια και κατέγραψε για τρία συνεχόμενα χρόνια 25 και πλέον συμμετοχές. Κέρδισε τρία τρόπαια και χάραξε το όνομα του στο τρόπαιο της διοργάνωσης με τις μακροβιότερες ρίζες. Καθώς όχι μόνο βρέθηκε στη σύνθεση της ομάδας, όχι μόνο αγωνίστηκε, αλλά κατάφερε και να υπογράψει έναν τίτλο της Λίβερπουλ.  

«Το αφεντικό με ρώτησε ποιο πέναλτι ήθελα να χτυπήσω και του απάντησα το έβδομο. Όταν με ρώτησε γιατί τόσο μετά, επέμεινα ότι ήθελα να χτυπήσω μόνο το 7^ο. Το δέχτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία να κερδίσω το παιχνίδι. Επέλεξα τη σωστή πλευρά όταν το εκτέλεσα και σκόραρα», δήλωσε μετά το νικητήριο γκολ του σ’ έναν άγονο τελικό Κυπέλλου Αγγλίας το 2022 απέναντι στην Τσέλσι, ο οποίος κρίθηκε κατά τη διαδικασία των πέναλτι.

Έφτασε επίσης σ’ έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως η μόνιμη πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης του στέρησε την ευκαιρία να κάτσει για λίγο κι εκείνος στον θρόνο.  

https://www.youtube.com/watch?v=9D2aKSWe-xY

Ακόμη και την πρώτη του χρόνια που έγραψε μόλις 6 λεπτά (!) συμμετοχής στο πρωτάθλημα κι έπαιξε όλη τη σεζόν 7 παιχνίδια όλα κι όλα γιατί μπροστά του υπήρχε ο Άντριου Ρόμπερτσον, τα σημάδια παρέμεναν ενθαρρυντικά. Οι ρεπόρτερ που κάλυπταν την Λίβερπουλ μετέφεραν την αίσθηση πως το μέλλον του ανήκε, την οποία αποκόμιζαν από την επαφή που είχαν με τα αποδυτήρια της ομάδας.

«Το να παίζεις για τον Γιούργκεν Κλοπ απαιτεί υπομονή. Έχει την τάση να εντάσσει τους παίκτες στη βασική του ομάδα αργά. Ακόμα και στον Ρόμπερτσον δόθηκε χρόνος να εγκλιματιστεί όταν ήρθε από τη Χαλ το 2017. Ξεκίνησε στη βασική ενδεκάδα μόλις σε δύο από τα 14 πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος της Λίβερπουλ στην πρώτη του σεζόν, έμεινε στο περιθώριο, έμαθε το στυλ του Κλοπ και παρακολούθησε τον Αλμπέρτο Μορένο να παίζει στο αριστερό άκρο της άμυνας», υπενθύμιζε τον Αύγουστο του 2021 ο Guardian.

Και πράγματι ο Τσίμικας έδειξε την απαιτούμενη υπομονή και δεν αποπροσανατολίστηκε από τις σειρήνες, ομάδες δηλαδή όπως η Νάπολι κι η Φενέρμπαχτσέ που είδαν ως ευκαιρία τον προσωρινό παραγκωνισμό του.

«Ο Κώστας χρειαζόταν λίγο χρόνο για να συνηθίσει αυτά που ζητάμε από τους αριστερούς μας μπακ», δήλωνε ο Κλοπ μετά τα πρώτα δείγματα καθιέρωσής του ως ισοδύναμος αντικαταστάτης του Ρόμπερτσον.

Άλλωστε οι δυνατότητες βρίσκονταν ήδη εκεί. Τις είχαν εντοπίσει οι σκάουτερ στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με τον Ολυμπιακό, όπου ο Τσιμίκας έδειχνε την ίδια προσήλωση και στο παιχνίδι μακριά από την μπάλα, στοιχείο που ταιριάζει απόλυτα με το ασφυκτικό πρέσινγκ που εφάρμοσε ο Κλοπ στη Λίβερπουλ.

«Ευχαριστώ που με σχημάτισες όχι μόνο σαν παίκτη αλλά και σαν άνθρωπο. Σου εύχομαι ευτυχία και επιτυχία στις νέες σου περιπέτειες. Θα μας λείψεις», έγραφε ολοκληρώνοντας τον αποχαιρετισμό του προς τον προπονητή που τον καθόρισε όσο κανένας ο Κώστας Τσιμίκας.

Ο δικός του κύκλος στην ομάδα πάντως δεν έχει κλείσει ακόμη. Το συμβόλαιό του έχει ισχύ με το 2027 μετά την τελευταία ανανέωση. Είναι ένας από τους παίκτες που συνδέθηκαν με τη Λίβερπουλ και μπορούν να συμβάλλουν στη μετάβαση στη νέα εποχή, μπορεί όμως και να παραμεριστεί στη λογική ότι η ομάδα αλλάζει σελίδα.

Είναι αλήθεια ωστόσο, ότι ακόμη κι αν βρει θέση στα πλάνα του νεοφερμένου Άρνε Σλοτ, είναι σχεδόν απίθανό να τον δούμε να χάνεται στην αγκαλιά του μετά από ένα καλό ματς. Γιατί ο Κλοπ πέρα από εξαιρετικός αγωνιστικά προπονητής κατάφερνε να τα πηγαίνει εξίσου καλά στη σύνδεσή του με τους παίκτες σε προσωπικό επίπεδο. Το μακρύ του μπουφάν έχει ακόμη πάνω του την ανάσα τους μετά το τελευταίο σφύριγμα, τον ιδρώτα εκείνου που τα έδωσε όλα για εκείνον που του έδειξε την πίστη, για την οποία μιλάει ο Τσιμίκας.

Κώστας Παπαντωνίου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr