Η Συνθήκη αυτή λέει με λίγα λόγια ότι τα κράτη που την υπογράφουν (ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σε 186 μέχρι στιγμής) αναγνωρίζουν πως οι χώροι που βρίσκονται στην εθνική επικράτειά τους και έχουν εγγραφεί στη λίστα, αποτελούν, με κάθε επιφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, παγκόσμια κληρονομιά «για την προστασία της οποίας είναι υπεύθυνη η διεθνής κοινότητα, που πρέπει να εργαστεί ως σύνολο για αυτό τον σκοπό». Από την πλευρά της, η UNESCO βοηθά τα κράτη να προστατεύσουν τους χώρους αυτούς παρέχοντας τεχνική βοήθεια, επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και έκτακτη οικονομική βοήθεια σε χώρους που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο.

Για την ένταξή του στη λίστα ένα μνημείο τα κριτήρια του συνοψίζονται ωραιότατα σε αυτές τις δύο προτάσεις: «να επιδεικνύει σημαντικές ανθρώπινες αξίες για μακρά περίοδο χρόνου» και «να φέρει μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία για κάποια πολιτισμική παράδοση, ζώντα ή εξαφανισμένου πολιτισμού».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr