1ον) Τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ από ένα κομματικό γραφειοκρατικό μηχανισμό σε κόμμα ενεργών μελών και πολιτών που θα συμμετέχουν με την ψήφο τους και διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων. 

2ον) Τη λειτουργία Τομέων που θα είναι ανοιχτοί στην κοινωνία και θα παράγουν πολιτική. Οι τομείς θα είναι συνδεδεμένοι με τις παραγωγικές τάξεις, τους φορείς και την κοινωνία των πολιτών ενώ θα υπάρχει αξιολόγηση για τη λειτουργία τους.

3ον) Τη διαμόρφωση προγραμματικής πρότασης που θα τεθεί σε ευρύ κοινωνικό διάλογο και θα αποτελέσει την πλατφόρμα και το προγραμματικό πλαίσιο της Μεγάλης Παράταξης.

4ον) Την επιστροφή  και εφαρμογή στην πράξη, από την κοινοβουλευτική ομάδα έως τις οργανώσεις, εννοιών όπως η συλλογικότητα και η συντροφικότητα. Με θεσμούς και κανόνες.

Απαντώντας σε ερώτηση για τη χθεσινή τοποθέτηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκη σύμφωνα με την οποία αμφισβητήθηκε η ηγεσία του, δέκα λεπτά μετά το κλείσιμο της κάλπης των ευρωεκλογών, ο κ. Κατρίνης τόνισε:

«Δε νομίζω ότι αφορά αυτό εμένα. Πρώτον γιατί όλοι γνωρίζουν ότι πήγα σε όλη την Ελλάδα την προεκλογική περίοδο δίνοντας τη μάχη για το ΠΑΣΟΚ αλλά και δεύτερον γιατί στο νομό μου, στο νομό Ηλείας, ήρθε δεύτερο κόμμα καταγράφοντας το εντυπωσιακό ποσοστό 22,7%, πολύ πάνω από το πανελλαδικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ.

Ενδεχομένως θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες σε αυτούς που αντί να τρέχουν για το ΠΑΣΟΚ έτρεχαν για τους ίδιους και τις υποψηφιότητές τους».

Ο κ. Κατρίνης τόνισε επίσης ότι «δεν αρκεί από μόνη της η εκλογή νέου Προέδρου. Το είπα και στην Κεντρική Επιτροπή.

Αν δεν αλλάξουμε, αν δεν αντιληφθούμε ότι το αίτημα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας είναι η Μεγάλη Παράταξη, τότε σε ένα χρόνο το πολύ θα βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.

Να συζητάμε δηλαδή τί φταίει και με ορατό τον κίνδυνο να βρεθούμε σε πιο δυσμενή κατάσταση, αφού οι πολίτες δεν θα μας περιμένουν για πολύ ακόμα.

Το κενό που δημιουργείται από τη δική μας αδυναμία θα καλυφθεί από κάποιους άλλους, που μπορεί να προέρχονται από το φάσμα της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού. Τα παραδείγματα στην Ευρώπη είναι πολλά».