Ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης ο Πέτρος Κόκκαλης παραχώρησε μία αναλυτική συνέντευξη στον Δημήτρη Δανίκα στο Πρώτο Θέμα και... ξεδίπλωσε το όραμά του για την κοινωνία του μέλλοντος.

Η συζήτηση έχει πραγματικά ενδιαφέρον, καθώς ο Πέτρος Κόκκαλης αφηγείται τη ζωή του, το πέρασμα από τον Ολυμπιακό, το πάθος του για το "πράσινο" κίνημα, τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ρήξη με τον Κασσελάκη και την αυτόνομη πορεία που μόλις ξεκίνησε.

Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξης:

Δ.Δ.: Γιατί έφυγες από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Π.Κ.: Είχα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ το 2019, όταν ο Αλέξης Τσίπρας με προσέγγισε λέγοντάς μου ότι θέλει να κάνει μια διεύρυνση προς την Κεντροαριστερά - η οποία δυστυχώς δεν έγινε. Εγώ από τότε είχα συμφωνήσει αν εκλεγώ να πάω στους Πράσινους. Γιατί εμένα αυτή είναι η πολιτική μου βάση.

Δ.Δ.: Το 2019 εκλέγεσαι με 145.000 σταυρούς.

Π.Κ.: Υπηρέτησα στην Αριστερά, υπηρέτησα στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, στην Επιτροπή Αγροτικών Υποθέσεων, στην Επιτροπή Προϋπολογισμού και στην Επιτροπή Αλιείας, και σε μια σειρά από άλλα εξωκοινοβουλευτικά θέματα. Και όταν άλλαξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, συναντήθηκα με τον καινούριο πρόεδρο, είδα ότι δεν ταίριαζαν καθόλου τα χνώτα μας και έπαψα τη συνεργασία μου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και είχα τη μεγάλη τιμή να γίνω αποδεκτός με ομόφωνη απόφαση της Ευρωομάδας των Πρασίνων. Και σήμερα πια, με τον Κόσμο, να έχουμε την επίσημη στήριξη του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.

Δ.Δ.: Κατεβαίνεις μόνος σου.

Π.Κ.: Δεν κατεβαίνω μόνος μου, κατεβαίνω με ένα καινούριο κόμμα, τον Κόσμο, ο οποίος έχει τη συνεργασία με τους Πράσινους - Οικολογία, που είναι το νέο σχήμα που προέκυψε από τον υπαρκτό οικολογικό χώρο, μαζί με το Βολτ Ελλάδος, που είναι το μέρος του Πανευρωπαϊκού Κόμματος Βολτ. Ο Κόσμος είναι η ελπίδα να αποκτήσει η ελληνική πραγματικότητα ένα κανονικό πράσινο κόμμα, όπως υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη με προτάσεις διακυβέρνησης και όχι διαμαρτυρίας, με τάσεις συνεργασίας με όλο το δημοκρατικό τόξο και προσήλωση στα πραγματικά δεδομένα. Να παρέχουμε πραγματικές λύσεις, οι οποίες θα μας προστατέψουν από την κλιματική κρίση, αλλά και θα μας επιτρέψουν να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που ανοίγει η πράσινη μετάβαση.

Δ.Δ.: Υπάρχουν ελπίδες να εκλεγείς;

Π.Κ.: Απ’ ό,τι βλέπω εγώ, ναι. Το ελπίζω.

Δ.Δ.: Δεν αισθάνεσαι λίγο σαν Δον Κιχώτης; Μόνος εναντίον όλων;

Π.Κ.: Επαναλαμβάνω, δεν είμαι καθόλου μόνος. Εχουμε ένα καταπληκτικό ψηφοδέλτιο, αρκετά πληρέστερο και πιο συγκροτημένο από ψηφοδέλτια μεγάλων κομμάτων. Με ρεκόρ συμμετοχής των γυναικών 58%.

Δ.Δ.: Η στροφή στην Ελλάδα δεν είναι προς τα δεξιά; Ή μάλλον προς την Ακροδεξιά;

Π.Κ.: Η στροφή πανευρωπαϊκά είναι προς τα δεξιά και την Ακροδεξιά. Αλλά και σε όλο τον κόσμο έχουμε μια αναγέννηση του αυταρχισμού και μια υποχώρηση της δημοκρατίας. Κι αυτός είναι και ο βασικός εκλογικός στόχος των Πρασίνων, να αντισταθούν σ’ αυτό. Και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο Πούτιν εντοπίζει τους Πράσινους ως τον μεγάλο του αντίπαλο. Διότι είναι ξεκάθαρο στην Ευρώπη ότι το προοδευτικό σήμερα είναι το πράσινο. Πάνω σε αυτό στηρίζεται η μεγάλη συνεργασία των Σοσιαλιστών και των αριστερών με τους Πράσινους.

Ο εφιαλτης της υπερθέρμανσης

Δ.Δ.: Το πράσινο δεν υποκρύπτει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα;

Π.Κ.: Είναι γελοίο να συζητάμε ότι το πράσινο υποκρύπτει συμφέροντα όταν όλη η οικονομία στηρίζεται πάνω στην τεράστια βιομηχανία του πετρελαίου, τα μεγαλύτερα συμφέροντα είναι αυτά. Θέλουμε να καταργηθούν όσο το δυνατόν συντομότερα τα ορυκτά καύσιμα γιατί η χρήση τους φέρνει την υπερθέρμανση και η υπερθέρμανση φέρνει ζημιές, απώλειες, δυστυχία και πόνο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λειτουργεί με τη βεβαιότητα ότι στο καλύτερο πιθανό σενάριο η θερμοκρασία στην Ευρώπη θα σκαρφαλώσει συν τρεις βαθμούς. Τώρα είναι στον συν ενάμιση και έχουμε χάσει ήδη τη Θεσσαλία, έχουμε χάσει ήδη τον Εβρο, έχουμε χάσει ήδη τη νότια Ρόδο.

Δ.Δ.: Εννοείς με τις φωτιές και με τις πλημμύρες.

Π.Κ.: Μιλάμε για ολόκληρες περιφέρειες οι οποίες είναι σε καθεστώς καταστροφής, έχουν κλιματικούς πρόσφυγες. Μιλάω γυρνώντας από τη δομή προσφύγων στο Κουτσόχερο Λάρισας, όπου ακόμα και σήμερα μένουν σε κοντέινερ πάνω από 100 συμπολίτες μας μαζί με άλλους συνανθρώπους μας από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Την προηγούμενη εβδομάδα διακόπηκε η σίτισή τους - όχι επειδή η χώρα μας έχει πρόβλημα να προσφέρει 100 μερίδες φαγητό σε ανθρώπους οι οποίοι δεν αποζημιώθηκαν και δεν εργάζονται, αλλά επειδή δεν έχει βρει τον κατάλληλο γραφειοκρατικό τρόπο να το αντιμετωπίσει. Η Θεσσαλία, κατά τη γνώμη του πρωθυπουργού, έπαθε 3,5 δισ. ζημιές. Αυτό είναι 1,5% του ΑΕΠ, το οποίο είναι διπλάσιο από το ποσοστό του πλεονάσματος, για το οποίο ήμασταν υποχρεωμένοι από το μνημόνιο. Και θα το ξαναπάθουμε, διότι καμία περιφέρειά μας δεν είναι θωρακισμένη. Κι εμείς είμαστε ενάντια σε μια κυβερνητική πολιτική η οποία επί 30 χρόνια έχει επιλέξει να αγνοεί την επιστημονική βεβαιότητα αυτού που θα συμβεί.

 Ο μαρξισμός και ο καπιταλισμός

Δ.Δ.: Μα για να αλλάξει το μοντέλο, όπως λες, πρέπει να περιοριστεί η κατανάλωση. Να αγοράζει κανείς λιγότερα.

Π.Κ.: Δεν λέμε αυτό. Λέμε όμως να μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο με τον οποίο να αγοράζει κανείς τρόφιμα τα οποία να είναι φθηνά και να μην του προκαλούν καρκίνο.

Δ.Δ.: Μα τα οικολογικά τρόφιμα είναι πανάκριβα.

Π.Κ.: Σήμερα έχουμε τρόφιμα τα οποία είναι μη οικολογικά και τα αγοράζουμε ακριβά.

Δ.Δ.: Πάμε τώρα παραδίπλα στο μανάβικο να δεις πόσο κάνει η φράουλα η βιολογική και πόσο η κανονική. Το κοτόπουλο το βιολογικό κάνει 9 με 10 ευρώ. Το απλό, το πλαστικό, κάνει πολύ φθηνότερα. Πώς θα το αγοράσει η οικογένεια;

Π.Κ.: Και θα ταΐζουμε τον κόσμο πλαστικό κοτόπουλο; Είναι αυτό λύση; Υπνοβατούμε προς μια κοινωνική καταστροφή, μια εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους. Τρώμε σήμερα εσύ κι εγώ μία πλαστική τράπουλα τον χρόνο. Κι αυτό ξέρεις τι μας κάνει; Παθαίνουμε καρκίνο.

Δ.Δ.: Μα αφού δεν μπορούν, δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν το κανονικό.

Π.Κ.: Ας πάμε λοιπόν στην ωραιότατη, αγαπημένη Αμερική, όπου υπάρχουν ολόκληρες έρημοι φαγητού, όπου οι άνθρωποι είναι μαύροι, φτωχοί και αναγκασμένοι να αγοράζουν μόνο συσκευασμένο φαγητό. Οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να τρώνε φαγητό, το οποίο τους στέλνει να πεθαίνουν νωρίτερα.

Δ.Δ.: Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν μεγαλώνει, το κεφάλαιο θα καταστρέφεται. Για να αυξηθεί, πρέπει να γίνει κατανάλωση.

Π.Κ.: Αυτή είναι μια παιδαριώδης ανάλυση της οικονομίας. Θα σου εξηγήσω γιατί. Διότι ο καπιταλισμός, όπως και ο μαρξισμός ως κριτική του καπιταλισμού, δημιουργήθηκαν σε μια περίοδο όπου ακόμα υπήρχαν μέρη του πλανήτη να αναπτυχθούν. Πλέον βρισκόμαστε σ’ όλον τον πλανήτη, πλέον υπάρχουν 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πλανητικά όρια. Πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε το σύστημα με ένα άλλο για να μην πεθαίνουν άνθρωποι.

Δ.Δ.: Να αλλάξουμε τον καπιταλισμό εννοείς.

Π.Κ.: Προφανώς.

Δ.Δ.: Να τον κάνουμε τι;

Π.Κ.: Να τον κάνουμε σοσιαλισμό.

Δ.Δ.: Ο υπαρκτός σοσιαλισμός αυτοδιαλύθηκε.

Π.Κ.: Ο υπαρκτός καπιταλισμός, όμως, διαλύει και τις κοινωνίες μας και την υγεία μας και την οικονομία μας. Αρα αυτή τη στιγμή αν δεν αλλάξουμε το σύστημα, δεν θα επιβιώσουμε.

«Αλλάξτε το σύστημα»

Δ.Δ.: Πώς ένας τόσο μεγάλος επιχειρηματίας σαν τον Κόκκαλη, γόνος μιας μεγάλης οικογένειας, μιλάει για τον σοσιαλισμό και εναντίον του καπιταλισμού, μέσα στον οποίο έβγαλε λεφτά και κέρδισε η επιχείρησή του;

Π.Κ.: Μίλησες νωρίτερα και για άλλους Κοκκαλαίους και για άλλους ανθρώπους. Δεν είναι απαραίτητο ότι ένας άνθρωπος ο οποίος λειτουργεί μέσα σε ένα σύστημα δεν μπορεί να δει πού είναι τα αδιέξοδά του και πώς αυτό μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή όλων μας. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι φτωχός ή πλούσιος για να καταλάβει ότι αν δεν είμαστε όλοι ασφαλείς, δεν θα είναι κανένας ασφαλής. Δεν είναι απαραίτητο όταν κάποιος είναι πλούσιος να θέλει να ζει σε έναν κόσμο «Mad Max», να του αρκεί να ζει σε μια περιφραγμένη περιοχή, όπου απέξω οι άνθρωποι θα καίγονται. Εάν στην Αθήνα έχουμε φέτος τη θερμοκρασία που είχαμε πέρσι, που θα την έχουμε και θα έχουμε και πολύ χειρότερη, και θα έχουμε 45 βαθμούς για 20 μέρες, και οι άνθρωποι παίρνουν 834 ευρώ μισθό και δεν μπορούν να φύγουν από την Αθήνα, και δεν μπορούν να πληρώσουν air condition, τι να τον κάνω εγώ τον πλούτο;

Δ.Δ.: Μα λόγω του πλούτου αναπτύσσεται η κάθε χώρα. Ετσι λειτουργεί το σύστημα.

Π.Κ.: Θα σου υπενθυμίσω για μία ακόμη φορά ότι το εκλογικό σύνθημα των Πρασίνων τα τελευταία 15 χρόνια είναι «Aλλάξτε το σύστημα και όχι το κλίμα». Είναι η μόνη πολιτική δύναμη η οποία θέλει να αλλάξει το σύστημα με έναν ριζοσπαστικό, εφικτό και επιστημονικό τρόπο, ο οποίος να βασίζεται πρώτα απ’ όλα στη δικαιοσύνη και δευτερευόντως στην ευημερία. Το σύστημα θέλουμε να το αλλάξουμε επειδή βλέπουμε ότι μας πάει στα βράχια. Βλέπουμε ότι η χώρα είναι στην αμαξοστοιχία 62 και πάει προς τα Τέμπη. Είναι «πάμε κι όπου βγει». Οταν στην Ελλάδα σήμερα τινάζονται τα πυρομαχικά σε ένα οχυρό του ΝΑΤΟ, σε μια πόλη με τέλεια ρυμοτομία, χωρίς δέντρα, ξέρουμε ότι κανένας δεν είναι ασφαλής πουθενά. Κι αν δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ευημερία, ούτε ανάπτυξη, ούτε κατανάλωση.

Δ.Δ.: Σήμερα δεν αισθάνεσαι πιο ασφαλής, με τους εξοπλισμούς που έγιναν;

Π.Κ.: Προφανώς η χώρα μας είναι αναγκασμένη εδώ και δεκαετίες να έχει μεγάλους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς, χωρίς ταυτόχρονα να έχει καταφέρει να αναπτύξει μια εγχώρια αμυντική βιομηχανία, ούτως ώστε αυτά τα τεράστια χρήματα να βοηθάνε και την ανάπτυξη της οικονομίας. Και είναι και θετικό ότι στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας οι αμυντικές δαπάνες εξαιρούνται από τον Προϋπολογισμό του ελλείμματος. Θα έπρεπε να εξαιρούνται και οι κλιματικές δαπάνες και οι κλιματικές καταστροφές. Τα 3,5 δισ. που ανέφερα πριν, τα οποία είναι ζημιά σε δημόσιες υποδομές, που είναι 1,5% του ΑΕΠ, θα πρέπει να έρθουν από τις δημόσιες επενδύσεις γιατί δεν υπάρχει καμία εταιρεία που μπορεί να πάει να φτιάξει αντιπλημμυρικά από μόνη της.

Δ.Δ.: Δεν υπάρχει υποκειμενικός παράγοντας; Οταν χτίζει ο άλλος πάνω στα ρέματα, δεν φταίει; Οταν φράζουν οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες; Αυθαιρεσίες δεν υπάρχουν;

Π.Κ.: Μισό λεπτό. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη για τη Θεσσαλία, η οποία δέχτηκε αυτή τη βροχή ως αποτέλεσμα κλιματικής καταστροφής. Υπάρχει συλλογική κυβερνητική ευθύνη, εγκληματική αμέλεια 30 ετών, όπου δεν έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν. Δεν φταίνε οι Θεσσαλοί γι’ αυτό που τους συνέβη.

Δ.Δ.: Χτίζουν αυθαίρετα και μετά έρχεται η κάθε κυβέρνηση και τα νομιμοποιεί. Αυτό δεν είναι εναντίον του κλίματος, δεν είναι εναντίον του πράσινου;

Π.Κ.: Οτιδήποτε δεν είναι σωστά σχεδιασμένο, σωστά μετρημένο δεν είναι ικανό να μας προστατεύσει από το κλιματικό χάος που έρχεται.

Δ.Δ.: Τολμάει όμως ένας πολιτικός να πει στον πολίτη ότι «έχεις κι εσύ ευθύνη πάνω σ’ αυτό»; Οτι «για να με ψηφίσεις πρέπει να σου χαρίσω το αυθαίρετο»;

Π.Κ.: Εχει όμως ένα όριο αυτό. Δεν μπορούμε να γυρνάμε στον πολίτη την ευθύνη πάντα. Το ζήτημα της ευθύνης είναι κρίσιμο. Στην Ελλάδα σήμερα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, το 50% των εκπομπών εκλύονται από το 10% των πλουσιότερων. Και είναι οι φτωχότεροι εκείνοι που δεν έχουν λεφτά να μονώσουν τα σπίτια τους, να πληρώσουν το air condition στη ζέστη.

Δ.Δ.: Εάν δεν υπάρξει παραγωγή και εξαγωγές, δεν έχεις οικονομία.

Π.Κ.: Η Ελλάδα έχει ξανά μια μεγάλη ευκαιρία να γίνει Δανία του Νότου. Ή θα την κάνουμε με έναν τρόπο σχεδιασμένο ή o σώζων εαυτόν σωθήτω, άτακτα, όπως κάναμε στην πανδημία. Η Ελλάδα λοιπόν έχει μια ευκαιρία να γίνει Δανία του Νότου, αλλά γίνεται Αίγυπτος του Βορρά. Γιατί θα έχουμε θερμοκρασίες και σκόνη της Αιγύπτου. Και έχουμε και μια πτώση του επιπέδου της δημοκρατίας, όπως έχει και η Αίγυπτος. Αρα εμείς θέλουμε να πάμε προς τον Βορρά και όχι προς τον Νότο.

ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μας έχουν φέρει εδώ

Δ.Δ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ; Είναι αριστερό κόμμα, σοσιαλδημοκρατικό, φιλελεύθερο;

Π.Κ.: Δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι ένα κόμμα το οποίο γίνεται όλο και πιο προσωποκεντρικό. Είναι ένα κόμμα το οποίο υιοθετεί απόψεις εθνικιστικές και κοινωνικές που δεν είχε νωρίτερα. Είναι ένα κόμμα που αλλάζει με έναν τρόπο που δεν είναι σίγουρα προς τα αριστερά.

Δ.Δ.: Πάει προς τα δεξιά;

Π.Κ.: Νομίζω ότι πάει σαφώς προς τα δεξιά με έναν τρόπο ταχύτατο. Ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα μπορέσει να λειτουργήσει στο Ευρωκοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Eυρωπαϊκής Αριστεράς.

Δ.Δ.: Με τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ; Δεν έχεις καμιά επαφή μ’ αυτό το κόμμα, καμιά συνάφεια; Δεν θα μπορούσες να συνεργαστείς μαζί τους;

Π.Κ.: Η δική μου παρουσία μού είναι αδιάφορη. Εγώ δεν είμαι στην πολιτική ούτε για να κάνω καριέρα, ούτε για να βγάλω λεφτά.

Δ.Δ.: Η παρουσία σου είναι απαραίτητη για να προωθήσεις αυτές τις θέσεις που έχεις.

Π.Κ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των εξορύξεων, το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ των εξορύξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι τα κόμματα που μας έχουν φέρει εδώ. Εγώ, λοιπόν, στη θητεία μου στην Ευρωβουλή είδα ότι το προοδευτικό στον 21ο αιώνα είναι το πράσινο, είναι το νέο κόκκινο, είναι η κανονική Αριστερά, είναι οι άνθρωποι που στήριξαν το κράτος δικαίου, στήριξαν το ευρωομόλογο, στήριξαν όλες αυτές τις μεγάλες αλλαγές και γύρω από αυτούς χτίστηκε το προοδευτικό αφήγημα, το οποίο πρέπει να χτιστεί και στην Ελλάδα για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Εχω λοιπόν την ευθύνη να το κάνω.

Δ.Δ.: Και το ΚΚΕ;

Π.Κ.: Τι να πω για το ΚΚΕ; Εχω μια βιωματική σχέση με το ΚΚΕ, όπως και με το ΚΚΕ Εσωτερικού. Από εκεί και πέρα έχω μεγάλες διαφωνίες, ειδικά στα θέματα της πράσινης ανάπτυξης. Δυστυχώς το ΚΚΕ συγκαταλέγεται στους αρνητές της κλιματικής αλλαγής κι αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr