Πρακτική συνέπεια των ανωτέρω είναι ότι οποιαδήποτε κακουργηματική πράξη απιστίας τελεστεί από σήμερα και μέχρι την 30.3.2024 σε βάρος οποιουδήποτε νομικού προσώπου του χρηματοπιστωτικού τομέα θα καταστεί την 30.6.2024 ανέγκλητη και δεν θα μπορεί να διωχθεί ποινικά, εφόσον δεν θα έχει κατατεθεί σχετική έγκληση εντός τριών μηνών (κατά το άρθρο 114 παρ.1 ΠΚ).

Αντιθέτως, αν είχε οριστεί η έναρξη ισχύος από την 1.5.2024 (και πολύ περισσότερο από την δημοσίευση του νόμου) δεν θα υπήρχε αυτή η δυνατότητα, καθώς από εκείνη την ημέρα και για τα επόμενα 15 χρόνια (μέχρι την παραγραφή) θα μπορούσε να επέμβει αυτεπαγγέλτως η Εισαγγελία.

Qui Bono? Απαιτούνται απαντήσεις από τη Κυβέρνηση.

Όπως τόνισε η Μ. Αποστολάκη, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης “αποτελεί έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό απέναντι στο κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας, απόρροια της κυβερνητικής αποτυχίας στο πεδίο της δημόσιας ασφάλειας και της προστασίας των πολιτών. Η κυβερνητική πλειοψηφία επιχειρεί μέσω ενός όχι μόνο αφόρητου αλλά και επικίνδυνου θεσμικού λαϊκισμού να εμφανιστεί ως η εκπροσωπούσα τα θύματα και τους φιλήσυχους πολίτες έναντι όσων εγείρουν σημαντικές ενστάσεις τους οποίους παρουσιάζει κατ’ αντίστιξη ως προστάτες του εγκλήματος και των αυτουργών του”.

Η Μ. Αποστολάκη υπογράμμισε επίσης πως “η κυβέρνηση επιλέγει να αγνοεί ότι είναι άλλο η μικρομεσαία εγκληματικότητα δίχως υποτροπή και άλλο η βαριά βίαιη εγκληματικότητα, όπου η δίκη πρέπει να είναι άμεση και η εξουδετέρωση του εγκληματία αποτελεσματική. Επιλέγει να αγνοεί ότι είναι η αδιάκριτη αντιμετώπιση των δύο που θα μετατρέψει τον παραβάτη του σήμερα σε συστηματικό εγκληματία του αύριο”.

Όσον αφορά την έκτιση των ποινών, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ απηύθυνε το ερώτημα: “Αλλά ας μας απαντήσει η κυβέρνηση : Με γεμάτες τις φυλακές, αρκετές εκ των οποίων βρίσκονται σε κατάσταση που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πως προχωράμε σε οριζόντιες αυξήσεις ποινών και με βάση ποιο σχεδιασμό για την σωφρονιστική πολιτική“;

“Δεν συνιστά επιτάχυνση το να περικόπτονται κρίσιμες διαδικαστικές φάσεις ή να γίνονται παρεμβάσεις στη φιλελεύθερη φυσιογνωμία του ποινικού μας συστήματος. Η επιτάχυνση της ποινικής δίκης απαιτεί την ταυτόχρονη σύμπτωση της εκπλήρωσης του αιτήματος της δίκαιης και αξιόπιστης διαδικασίας και του ελέγχου τήρησης των αρχών του κράτους δικαίου” κατέληξε στην τοποθέτησή της η Μ. Αποστολάκη.