«Η ΔΕΗ μετατρέπεται σε εταιρεία που θα στοχεύει στη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας και της χρηματιστηριακής της αξίας»

«Επιστρέφουμε στο 2014 όταν η ΝΔ επιχείρησε να ιδιωτικοποιήσει όλες τις ενεργειακές υποδομές και τη ΔΕΗ. Τίποτα από αυτά δεν έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ», τόνισε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και πρώην υπουργός Ανάπτυξης, Γιώργος Σταθάκης.

«Ο στρατηγικός ρόλος της ΔΕΗ είναι τριπλός. Αφορά το ενεργειακό σύστημα το οποίο σήμερα με την κλιματική αλλαγή και την πράσινη μετάβαση αποκτά καθοριστική σημασία. Αφορά τη στήριξη της βαριάς βιομηχανίας και άλλων επιχειρήσεων. Αφορά και  την κοινωνική μέριμνα με το κοινωνικό τιμοιλόγιο για τα νοικοκυριά. Και τα τρία αυτά στοιχεία καταργούνται με το μοντέλο που  επιλέγει η Νέα Δημοκρατία, το οποίο είναι μοντέλο επιχείρησης ιδιωτικής. Ουσιαστικά με αυτό το μοντέλο αλλάζει ο χαρακτήρας της εταιρείας καθώς η εταιρεία γίνεται μία τυπική εταιρεία που θα φροντίζει την μεγιστοποίηση του οφέλους, με στόχο τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας και της χρηματιστηριακής της αξίας.

Με αυτό τον τρόπο αλλάζει τελείως ο χαρακτήρας της επιχείρησης και αδρανοποιεί όλα τα στοιχεία που έχει η δημόσια ΔΕΗ, η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει να αποτελεί τον πυλώνα του ενεργειακού μας συστήματος.

Η μετατροπή του ενεργειακού τομέα της χώρας σε 100% ιδιωτικό, είναι μεγάλο ολίσθημα και γίνεται σε μια εποχή, όπου η ενεργειακή κρίση δείχνει τις αδυναμίες αυτών των αγορών. Σε όλη την Ευρώπη οι χώρες αναθεωρούν τη στρατηγική τους ριζικά σχετικά με τις αγορές που είχαν απελευθερωθεί πλήρως. Διατηρούν ενα στρατηγικό παίκτη τύπου δημόσιας ΔΕΗ, γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν την ενεργειακή κρίση χωρίς δραματικές συνέπειες σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις».

Το Φεβρουάριο του 2021 εν μέσω Μήδειας ο Μανόλης Κοττάκης στην Εστία έγραψε εένα μακρύ άρθρο μεταφέροντας απόψεις του κ. Αθανασόπουλου.

Μεταξύ άλλων σημείωνε τα εξής:

«Καί τώρα τό σημαντικότερο. Ἡ ἰδιωτικοποίηση. Ὅπως μοῦ ἐξήγησε ὁ κύριος Ἀθανασόπουλος, τό δίκτυο διανομῆς τῆς ἐνέργειας θά εἶναι στό μέλλον πιό σημαντικό καί ἀπό τό δίκτυο παραγωγῆς, καθώς ὁ ἰδιοκτήτης οἰκίας θά μπορεῖ νά εἶναι ταυτοχρόνως καί καταναλωτής ἀλλά καί παραγωγός ἐνέργειας. Πρᾶγμα ἐξαιρετικῶς σημαντικό γιά τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη τῆς Ἑλλάδος. Τίθεται λοιπόν τό ἐρώτημα: Τί εἶναι πιό σημαντικό γιά τήν ἰδιωτικοποίηση τοῦ δικτύου τοῦ ΔΕΔΔΗΕ; Τό τίμημα ἤ ἡ τεχνογνωσία; Μία ἐκδοχή εἶναι νά πλειοδοτήσουν ἔναντι ὑψηλοῦ τιμήματος ξένοι ὅμιλοι (χωρίς τεχνογνωσία) μαζί μέ τοπικές διαπλεκόμενες ἐργολαβικές συμμαχίες. Κλασσικά ἑλληνικά εἰκονογραφημένα δηλαδή! Ἡ Κυβέρνηση θά πανηγυρίσει γιά τό ὑψηλό τίμημα, ἡ ἀντιπολίτευση θά ψελλίσει κάτι περί «πινακίου φακῆς» χωρίς νά τό πολυπιστεύει καί ὁ τόπος θά πάει ὑποτίθεται παρακάτω. Ὁ Τάκης Ἀθανασόπουλος δέν πιστεύει σέ αὐτή τήν λύση. Τό τίμημα ὅποιο καί ἄν εἶναι θά ἐξαερωθεῖ στήν πρώτη πληρωμή τοκοχρεωλυσίων ἔναντι ὑποχρεώσεων τοῦ ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ τῆς χώρας. Τό μεῖζον ἄλλως τε δέν εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τῆς τοπικῆς διαπλοκῆς καί οἱ δουλειές γενικότερα, θά προσέθετε ὁ ὑπογράφων. Τό μεῖζον θέμα εἶναι ἡ τεχνογνωσία καί ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἀπαρχαιωμένου δικτύου μέ νέο, μοντέρνο καί ἐκσυγχρονισμένο. Ἐν ὀλίγοις: τό μυστικό δέν εἶναι πόσα θά πληρώσει γιά νά ἀποκτήσει κανείς τό δίκτυο ἀλλά πόσα θά πληρώσει –γιά τό 49% θυμίζω– γιά νά ἐπενδύσει σέ αὐτό! Καί κατ’ ἐπέκτασιν ἐδῶ κατά τήν ἄποψή μας δέν τίθεται τό κλασσικό δίλημμα «δημόσιο ἤ ἰδιωτικό», ἀλλά τό δίλημμα «δίκτυο σύγχρονο πού νά δίδει ὤθηση στήν οἰκονομική ἀνάπτυξη ἐπιχειρήσεων καί νοικοκυριῶν τῆς πατρίδας μας καί ὄχι δίκτυο ἀπαρχαιωμένο πού στόν πρῶτο χιονιᾶ ἤ στόν πρῶτο καύσωνα καταστρέφει ἀνθρώπους καί ἐπιχειρήσεις». Καί μέ ἰδεολογικούς ὅρους νά προσεγγίσει κανείς τό θέμα ἄλλως τε τό μικτό σχῆμα Δημοσίου – Ἰδιώτη εἶναι στίς νέες συνθῆκες τῆς Οἰκονομίας σέ καιρούς πανδημίας πιό ἀποτελεσματικό ἀπό τό ἀμιγῶς ἰδιωτικό καί σίγουρα ἱκανοποιητικότερο γιά τό δημόσιο συμφέρον.

Ἡ ἰδιωτικοποίηση τοῦ ΟΤΕ ξεκίνησε μέ τούς καλύτερους οἰωνούς τό 2008, ἀπάλλαξε τόν προϋπολογισμό ἀπό τήν χρηματοδότηση τῶν θηριωδῶν ἐλλειμμάτων του καί τίς παράλογες ἀπαιτήσεις συντεχνιῶν-διαπλοκῆς, ὡστόσο μέσα στόν χρόνο –μέ διαχρονική εὐθύνη τῶν κυβερνήσεων– ἀπεδείχθη ὅτι δέν ὑπῆρξε μετέπειτα ἐπωφελής γιά τήν ἐθνική οἰκονομία. Οἱ Γερμανοί ἀφέθηκαν ἀνεξέλεγκτοι. Τό κόστος τῶν τηλεφωνημάτων καί τῆς σύνδεσης μέ τό διαδίκτυο (ὅπως καί τό κόστος τοῦ ρεύματος) τό 2021 εἶναι σήμερα πολλαπλάσιο ἀπό ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες. Ἡ δέ ἀπό εἰκοσαετίας μέ νόμο τοῦ Ἄκη Τσοχατζόπουλου θρυλούμενη ἰδιωτικοποίηση τῆς ἀγορᾶς ἐνέργειας ἐξελίχθηκε σέ διαρκῆ ἐπιδότηση τοῦ κράτους πρός τίς ἑταιρεῖες πού πωλοῦν τό ρεῦμα. Τούτων δοθέντων λοιπόν, τώρα πού θά σβήσουν τά «φῶτα» καί τό θέμα τῆς ἠλεκτροδότησης θά ἐπανέλθει στήν ἀτζέντα, φοβούμαστε μόνο σέ μιά ἑπόμενη κρίση (πιθανόν τό καλοκαίρι καθώς ἡ οἰκονομία εἶναι ἕρμαιο τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς) καλό εἶναι νά σκεφτοῦμε –ἡ Κυβέρνηση καί ὁ Πρωθυπουργός εἰδικότερα– τίς προτάσεις αὐτοῦ τοῦ σημαντικοῦ Ἕλληνα. Ἄν μιλᾶμε πραγματικά γιά μεταρρυθμίσεις καί τίς ἐννοοῦμε, ἰδού ἡ εὐκαιρία. Νά μήν συζητοῦμε μόνο γιά κούτσουρα καί ἀποκαΐδια!»