Παίρνοντας τον λόγο ο κ. Βαρβιτσιώτης τόνισε τη σημασία οι χώρες να βρίσκονται μέσα σε μία «κοινή ομάδα» στην οποία θα υπάρχουν κοινοί κανόνες, δίνοντας το παράδειγμα των σχέσεων Ελλάδας και Βουλγαρίας, οι σχέσεις των οποίων ομαλοποιήθηκαν όταν εντάχθηκαν και οι δύο στην Ε.Ε. «Για τις μικρές χώρες είναι σημαντικό να ξέρουν τι γείτονες έχουν. Είναι άλλο να έχεις δύσκολους γείτονες και άλλο να έχεις «ξαδέρφια» δίπλα σου» ανέφερε. 
 

Αναφερόμενος στην ένταξη της Βόρεια Μακεδονίας στην Ε.Ε. υπογράμμισε πως πρέπει αυτή να προχωρήσει γρήγορα και η Ευρωπαϊκή Ένωση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
 

Ο κ. Χριστοδουλίδης σημείωσε, προς τη συντονίστρια της συζήτησης Ρεβέκκα Παιδή, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, πως η Κύπρος, παρά το  μικρό της μέγεθος ως κράτος, λόγω της θέσης της μπορεί να διαδραματίσει σημαίνοντα διαμεσολαβητικό ρόλο με στόχο την ηρεμία στην περιοχή. «Η Κύπρος ακολουθεί μία εξωστρεφή εξωτερική πολιτική θέλοντας να γίνει ο καταλύτης και ο συντονιστής της περιοχής» πρόσθεσε.
 

Τάχθηκε υπέρ της γρήγορης ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε. περιμένοντας «θετικά νέα τις επόμενες εβδομάδες». Υπογράμμισε πως τα μικρά κράτη δεν πρέπει να απομονωθούν σε ένα παγκόσμιο σύστημα αλλά «να έχουν ευκαιρίες, να αναλάβουν ηγετική θέση ως διαμεσολαβητές, να λειτουργούν συντονιστικά στην περιοχή τους». 
 

«Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα» είπε ο κ. Dimitrov για την ένταξη της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε. ενώ κάλεσε την Ε.Ε. να τρέξει τις διαδικασίες. «Έχουμε καταργήσει τα εμπόδια, είμαστε έτοιμοι, πρέπει να εξηγήσουμε ότι η ένταξή μας είναι προς το συμφέρον όλων» συμπλήρωσε. 
 

Μιλώντας για τα μικρά κράτη όπως το δικό του, ο κ. Dimitrov συμπλήρωσε πως «σημασία δεν έχει το πόσο μεγάλο είναι το κράτος σε μέγεθος, αλλά το ΑΕΠ και οι φιλίες που έχεις» προσθέτοντας πως η γεωπολιτική θέση του κάθε κράτους του δίνει την δυνατότητα να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή.

Κλείνοντας, ο καθηγητής Wivel είπε πως σε ένα πλαίσιο που περιλαμβάνει πολλούς κινδύνους, όπως η αύξηση του εθνικισμού και ο φόβος των «μεγάλων δυνάμεων», σημαντικό είναι τα μικρά κράτη να μην περιθωριοποιηθούν, να λειτουργούν με βάση τη συνεργασία, να λάβουν το ρόλο διαπραγματευτή για την ασφάλεια της περιοχής και τέλος να καταστήσουν σαφές από την πλευρά τους «τι είναι διαπραγματεύσιμο. Με λίγα λόγια να βρίσκονται στην ατζέντα των μεγάλων δυνάμεων».