Η 12η Οκτώβρη του 1944, ήταν η μέρα που τα ναζιστικά στρατεύματα αποχωρούσαν από την Αθήνα και ένας ολόκληρος λαός γιόρταζε την ελευθερία του.

Η 22α Οκτώβρη του 2020 είναι μια μέρα που τα ναζιστικά τάγματα εφόδου οδηγούνται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής και ένας ολόκληρος λαός είναι σήμερα ξανά περήφανος.

Σήμερα είναι μια νίκη της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη, με τρόπο απόλυτο και αδιαμφισβήτητο, βάζει τέλος στη δράση μιας εγκληματικής οργάνωσης που αιματοκύλησε, τρομοκράτησε, δολοφόνησε στο όνομα της πιο απάνθρωπης ιδεολογίας που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Στεκόμαστε σήμερα με σεβασμό.

Απέναντι στους χιλιάδες του αντιφασιστικού κινήματος που ύψωσαν ανάστημα όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στην εγκληματική συμμορία.

Απέναντι στους μάρτυρες κατηγορίας, που βρήκαν το σθένος και τη δύναμη να σταθούν απέναντι στους ναζί εγκληματίες.

Απέναντι στους συνηγόρους πολιτικής αγωγής, που επί 5,5 χρόνια πρόσφεραν υπηρεσία όχι απλά στους εντολείς τους, αλλά στην ίδια τη δημοκρατία.

Απέναντι στους ανθρώπους που βίωσαν τον ανείπωτο πόνο της απώλειας των ίδιων τους των παιδιών.

Στον Χαντίμ Χουσείν, τον πατέρα του Σαχζάτ Λουκμάν.

Στη Μάγδα Φύσσα, την μητέρα του Παύλου.

Σήμερα είναι μια μέρα δικαίωσης για όσους αποπειράθηκε να εξοντώσει η ναζιστική συμμορία.

Τους εργάτες.

Τους εκπαιδευτικούς.

Τους φοιτητές.

Τους μαθητές.

Τα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.

Τους αντιφασίστες.

Τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Αυτή η δικαίωση όμως, δεν είναι το τέλος.

Είναι η αφορμή για μια νέα αρχή.

Γιατί ξέρουμε ότι ξεμπερδεύουμε με τους χρυσαυγίτες που οδηγούνται στη φυλακή, όχι όμως με το χρυσαυγιτισμό.

Είναι η ευκαιρία μας να ξηλώσουμε όλα όσα γεννούν το φασισμό.

Είναι η ευκαιρία της μεγάλης αντεπίθεσης του δημοκρατικού κόσμου και των ιδεών του.

Ο Ελληνικός λαός σήμερα γεμίζει με χαρά, ανακούφιση αλλά και ευθύνη να μην ξαναζήσει ο τόπος μας ξανά αυτή τη φρίκη.

Ο καθένας από 'μας και όλοι συλλογικά μοιραζόμαστε αυτήν την ευθύνη.

Για να χτίσουμε μια σύγχρονη, δημοκρατική, πολυσυλλεκτική και ευρωπαϊκή κοινωνία.

Επενδύοντας στη γνώση και τη μόρφωση, το μοναδικό ανίκητο όπλο απέναντι στο φασισμό.

Στα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας.

Στην αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση, τον αγώνα για καλύτερη ζωή.

Στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά μας.

Επιμένοντας στην αλήθεια και την εντιμότητα.

Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μέχρι, φυσικά, την κεντρική πολιτική σκηνή.

Αυτά είναι τα όπλα μιας ισχυρής Δημοκρατίας.

Μαζί φυσικά, με το ιστορικό εφόδιο της μνήμης.

Γιατί αυτός ο λαός, δεν προχώρησε ξεχνώντας.

Προχώρησε πάντα με οδηγό την ιστορία του και τη συλλογική του μνήμη.