Η ανακοίνωσή της ότι ουσιαστικά αποχωρεί από την ηγεσία του CDU εκλήφθηκε ως μία πρώτη ένδειξη για το ότι και η Γερμανία μπαίνει σε μία φάση πολιτικής αβεβαιότητας. Κάτι το οποίο έως και προσφάτως φαινόταν αδιανόητο. Θα εξαντλήσει η κ. Μέρκελ την θητεία της έως το 2021 ή έχει άλλα σχέδια; Θα πάει σπίτι της όπως όλοι οι προκάτοχοί της, ή θα επιδιώξει κάποιον άλλο ρόλο;

Όπως πάντα με την συγκεκριμένη πολιτική προσωπικότητα, είναι νωρίς για τελικά και οριστικά συμπεράσματα. Η Μέρκελ ποτέ δεν έκανε κάτι βιαστικό και χωρίς υπολογισμό των επόμενων κινήσεων και των συνεπειών.

Όμως η αίσθηση ότι η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης ενδέχεται να μείνει χωρίς ηγεσία στο ορατό μέλλον, θέτει μία σειρά ερωτήματα.

Μία αναδρομή στα επιτεύγματα και τα αστοχίες της καγκελαρίου δίνει μία εικόνα.

-          Παρέλαβε το 2005 μία οικονομία μεταρρυθμισμένη εκ βαθέων από τον Γκέρχαρντ Σρέντερ. Δεν τάραξε τα νερά, πάτησε σε όσα της κληροδότησε ο προκάτοχος της και ενίσχυσε την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.

-          Με το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης αντιστάθηκε στις φωνές που ήθελαν την αποβολή της χώρας από το ευρώ. Εν μέρει και κατά κύριο λόγο για προστασία του ευρώ και της ίδιας της Γερμανίας και των τραπεζών της. Εν μέρει όμως και επειδή είχε πίστη στο ότι η αποχώρηση της Ελλάδας θα ήταν καταστροφική για την ίδια και το ντόμινο των εξελίξεων πολύ χειρότερο.

-          Δεν ενέδωσε ποτέ στις φωνές του λαϊκισμού που περιέγραφαν τους Ελληνες ως τεμπέληδες που τρώνε τα λεφτά των γερμανών συνταξιούχων.

-          Εφερε όμως και επέβαλε το ΔΝΤ στην Ευρώπη

-          Εγκαινίασε πάντως και πρακτικές, οι οποίες έδειχναν ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει και τόσο πολλές εξουσίες στις Βρυξέλλες. Όπως η διαδικασία του Βερολίνου και οι παρεμφερείς ολιγομερείς συναντήσεις, στις οποίες αποφάσεις λαμβάνονταν από ένα εξωθεσμικό διευθυντήριο.

-          Στην προσφυγική κρίση, υποδέχθηκε περί 1 εκατ. πρόσφυγες στην Γερμανία, κάτι που φαίνεται ότι της κόστισε πολιτικά όσο τίποτε άλλο. Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποτρέψει ένα πολιτικό κύμα αντίδρασης σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

-          Αντιτάχθηκε και συνεχίζει να το κάνει στην πολιτική που επιχειρεί να επιβάλει ο Τραμπ και στον στραγγαλισμό του διεθνούς εμπορίου

-          Το σημαντικότερο από όλα όμως ίσως να είναι ότι κατόρθωσε και επέβαλλε μία κουλτούρα συμβιβασμών, συζητήσεων και συνεννοήσεων σε μία Ευρώπη που ήταν έτοιμη να αυτοαναφλεγεί με μία σειρά αφορμές, από την ελληνική κρίση έως το προσφυγικό.

Η αποτίμηση του έργου της είναι δύσκολο να γίνει σήμερα. Θα είναι δύσκολο να γίνει και σε έναν μήνα, όταν επισήμως πια θα αποχωρεί από την ηγεσία του κόμματός της. Το σίγουρο είναι πως αφήνει πίσω της μία Γερμανία ισχυρότερη από αυτήν που παρέλαβε, αλλά χωρίς εγγυήσεις για το μέλλον.

Και μία Ευρώπη πολύ πιο ανίσχυρη από αυτήν που την υποδέχθηκε και την οποία φαίνεται ότι δεν κατόρθωσε ή δεν θέλησε να αλλάξει.

Ίσως δεν είχε φανταστεί ποτέ για τον εαυτό της ότι κάποιοι θα την περιέγραφαν ως ηγέτιδα του δυτικού κόσμου, μόλις εξελέγη ο Τραμπ στις ΗΠΑ. Όπως δεν θα φανταζόταν και ότι θα την έβρισκε ο νέος ψυχρός πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη, χωρίς την ισχύ που θα ήθελε  ώστε να τον φέρει σε πέρας.

Υπάρχει εν τέλει πολιτική κληρονομιά της καγκελαρίου; Ο Βίλι Μπραντ είχε την Οστπολιτίκ. Ο Χέλμουτ Κολ την επανένωση των Γερμανιών. Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ την μεταρρύθμιση της οικονομίας. Η Μέρκελ;

Θα είναι καλύτερα χωρίς αυτήν; Δύσκολα μπορεί να το φανταστεί κανείς στην εποχή των πολιτικών τεράτων.

Αγγελος Κωβαίος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr