Τα πράγματα ωστόσο μετριάζονται, αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν περάσει ήδη οκτώ μήνες από τότε που ψηφίστηκε στη Βουλή πρόβλεψη για την υποχρεωτική διακίνηση όλων των διοικητικών εγγράφων σε ηλεκτρονική μορφή και την ηλεκτρονική αποστολή προς τους πολίτες των πληροφοριών που τους αφορούν και η τύχη της αγνοείται.

Υπόψιν ότι, η καθιέρωση της ψηφιακής υπογραφής, όπως σχηματικά λέγεται,  μεταξύ πολιτών- Δημοσίου αλλά και για τις διακρατικές επαφές, δεν είναι καθόλου μια αναίμακτη υπόθεση.

Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του ΙΟΒΕ, κάθε χρόνο το Δημόσιο που εξακολουθεί να κινείται στις σκόνες μιας καταθλιπτικής στοίβας χαρτιών και φθαρμένων από τη χρήση φακέλων, δαπανά για την έκδοση διοικητικών εγγράφων περίπου 420 εκ. ευρώ ετησίως με το κόστος παραγωγής κάθε εγγράφου να αγγίζει περίπου τα 0,80 λεπτά. Το κόστος, μάλιστα, για τα έγγραφα που χάνονται μέχρι να ξαναβρεθούν ή να παραχθούν ξανά από την αρχή υπολογίζεται σε περίπου 120 εκ. ευρώ ετησίως.

Ο εκσυγχρονισμός αυτός δεν έχει μόνο ζωτική οικονομική, αλλά και κρίσιμη περιβαλλοντική διάσταση αν σκεφθεί κανείς ότι για να παραχθεί ένα κιλό χαρτί εκλύεται περίπου ένα κιλό CO2 και ότι για την παραγωγή μιας σελίδας χαρτιού Α4 απαιτούνται περίπου 10 λίτρα νερό.

Για να φανεί δε η δυσκαμψία και το χαρτομάνι που προκαλεί εν τέλει ακινησία στην χαώδη λειτουργία του Δημοσίου, να συνυπολογιστεί, σύμφωνα με την παραπάνω μελέτη του ΙΟΒΕ, ότι ο μέσος υπάλληλος υπογράφει περίπου 1.300 έγγραφα με 3,5 σελίδες ανά έγγραφο τον χρόνο, δηλαδή 4.500 σελίδες εκ των οποίων η κάθε σελίδα ζυγίζει περίπου 5 γραμμάρια, ήτοι συνολικά 225 κιλά χαρτί!

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις από την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους στο νομοσχέδιο, το Δημόσιο θα μπορούσε να εξοικονομήσει για τα έτη 2017-2018 πάνω από 800 εκατ. ευρώ από την ηλεκτρονική διαδικασία έκδοσης και διακίνησης διοικητικών πράξεων και εγγράφων.

Στις συνθήκες που ζούμε, πρόκειται για μεγέθη που προκαλούν δέος, πλην όμως, ατυχώς, άφησαν και εξακολουθούν να αφήνουν ασυγκίνητη την πολιτική ελίτ της χώρας.

Έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε που βρίσκεται σε ισχύ το Προεδρικό Διάταγμα για την χρήση της Ψηφιακής ή προηγμένης ηλεκτρονικής υπογραφής, η οποία ενσωμάτωσε στην ελληνική νομοθεσία την σχετική ευρωπαϊκή οδηγία, και το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ακόμη  προχωρήσει στην αποκλειστική χρήση της ηλεκτρονικής διαδικασίας έκδοσης εγγράφων, προκαλώντας μέχρι σήμερα σπατάλη πάνω από 7 δισ. ευρώ.

Η κριτική Τσίπρα επ΄ αυτού, έχει στέρεη βάση, ωστόσο, τα πράγματα δεν δείχνουν να πηγαίνουν καλύτερα με την κυβέρνησή του.

Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, μέσω του έργου της ψηφιακής υπογραφής προβλεπόταν να διασυνδεθούν σταδιακά από το φθινόπωρο του 2017:

· 8 υπουργεία (Εσωτερικών, Υγείας, Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Οικονομίας και Ανάπτυξης, Τουρισμού, Μακεδονίας-Θράκης, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Οικονομικών / Γενική Γραμματεία Οικονομικής Πολιτικής)

· 8 Δήμοι (Πλατανιά, Ηρωικής Πόλης της Νάουσας, Αγίων Αναργύρων-Καματερού, Βέροιας, Γρεβενών, Θερμαϊκού, Πυλαίας-Χορτιάτη, Ωραιοκάστρου)

· 5 Αποκεντρωμένες Διοικήσεις (Κρήτης, Αιγαίου, Θεσσαλίας - Κεντρικής Ελλάδας, Ηπείρου -Δυτικής Μακεδονίας, Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας -Ιονίου)

· Η Περιφέρεια Κρήτης

· 4 λοιποί φορείς (Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής, Υπηρεσία Ασύλου, ΕΤΕΑΕΠ, Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων )

Παράλληλα, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε στο εξής με αφετηρία τον φετεινό Σεπτέμβριο, να συνηθίσουν να συντάσσουν και να διακινούν όλα τα έγγραφα σε ηλεκτρονική μορφή και κάθε υπάλληλος να υπογράφει κάνοντας χρήση της ατομικής του ψηφιακής υπογραφής.              

Στην ερώτηση τι αλήθεια έχει γίνει από όλα αυτά, η απάντηση είναι δυστυχώς αυτή που μπορεί βάσιμα να προβλέψει ο καθένας…

Γιώργος Χατζηδημητρίου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr