Η παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, η πίεση για την νομοθέτηση των νέων μέτρων για το διάστημα μετά το 2018, αλλά και η έκθεση του Ταμείου για τον τραπεζικό τομέα και την νέα ανακεφαλαιοποίηση που θα απαιτηθεί, υψους περί τα 10 δισ., διαμορφώνουν ένα νέο πεδίο,. Σε αυτό, νέοι χειρισμοί και τεχνάσματα φαίνεται πως θα απαιτηθούν. 

Ο Ευκλ. Τσακαλώτος άφησε μεν κάποια παράθυρα ανοιχτά, λέγοντας ότι «θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε» (για τα μέτρα), όμως το ερώτημα είναι τι ελιγμους θα επιχειρήσει ο Αλ. Τσίπρας, προκειμένου να υπερβεί την πολιτική πίεση, η οποία αναμένεται να εκδηλωθεί σε πολλά μέτωπα. 

Η πίεση από τους δανειστές είναι πλέον επιβεβαιωμένη, από την στάση του eurogroup και από δηλώσεις σαν και αυτή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος είπε πως το κλείσιμο της αξιολόγησης είναι στα χέρια της Ελλάδας. 

Δεδομένου όμως ότι ο κ. Τσίπρας έχει ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται να νομοθετήσει ούτε για ένα ευρώ νέων μέτρων, η πίεση που αναμένεται να εκδηλωθεί θα προέλθει και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοένα και περισσότεροι βουλευτές έχουν αρχίσει να αντιδρούν στο ενδεχόμενο να κληθούν να ψηφίσουν και άλλα μέτρα και στο πλαίσιο αυτό ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Χρ. Μαντάς έκανε την Πέμπτη την διφορούμενη δήλωση «υπάρχει ζωή και μετά την αξιολόγηση». 

Τα σενάρια ήδη έχουν αρχίζει να διακινούνται. 

Κατά μία μάλλον κυρίαρχη εντύπωση, η κυβέρνηση αναμένεται να τραβήξει την διαπραγμάτευση σε βάθος χρόνου, ώστε να να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια. Ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο αναμένται να επιδιώξει. 

Η εκτίμηση αυτή πολιτικών παραγόντων της αντιπολίτευσης σε συνδυασμό με τις υπόνοιες στελεχών της συμπολίτευσης, βασίζεται στην παγιωμένη αντίληψη ότι ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία με όρους συμβατικούς, παρά μόνον αφότου θα έχει καλλιεργήσει ένα νέο περιβάλλον έντασης και διλημμάτων.

Στο μυαλό του Πρωθυπουργού είναι σαφές ότι υπάρχουν οι εκλογές, άλλωστε αναφέρθηκε σε αυτές και στην πρόσφατη συνέντευξή του στην Εφ. Συν. («δεν τις φοβάμαι, αλλά τι νόημα έχουν τώρα;»). Αυτό που δεν είναι σαφές, είναι το πότε και σε ποιες συνθήκες.  

Με βάση τα όσα μεταδίδουν κυβερνητικοί παράγοντες, στο Μεγαρο Μαξίμου πιστευουν ότι έχουν χρόνο για συζητήσεις με τους δανειστές έως τον Ιούνιο - με ό,τι αυτο θα σημάνει για την ρευστότητα και τις απαιτούμενες διευθετησεις πληρωμών έως τότε. 

Υπό την έννοια αυτή, διαφαίνεται πως ο σχεδιασμός της κυβέρνησης δεν είναι μία προσφυγή στις κάλπες σε σύντομο χρόνο (αν ληφθεί υπόψη και η πληροφορία περί «συμφωνίας» Τσίπρα - Μητσοτάκη για εκλογές με σταυρό, δηλαδή μετά τον Μάρτιο). Με βάση αυτά, εκτιμάται ότι ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο, να φθάσει την διαπραγμάτευση για μία ακόμη φορά στο «μη παρέκει» και αν δεν υπάρξει συμφωνία, να προσφύγει σε εκλογές το καλοκαίρι. 

Κατά τον τρόπο αυτό ο κ. Τσίπρας θα θελήσει να πετάξει την καυτή πατάτα των νέων μέτρων στον κ. Μητσοτάκη, σε μία ύστατη προσπάθεια συσπείρωσης δυνάμεων στην βάση μιας νέας αντιμνημονιακής ρητορικής.