Με δεδομένο ότι ο ανασχηματισμός, στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, προβάλλει ως μια κλασική λύση για την ηγεσία να αναδιατάξει κάπως το κλίμα, να δώσει ένα στίγμα αμφίπλευρης διεύρυνσης του πολιτικού χώρου κι επανεκκίνησης της προσπάθειας για αλλαγή σελίδας της χώρας, αυτό που μένει είναι να επιλεγεί ο περισσότερο κατάλληλος χρόνος.

Μπορεί το συνέδριο να εξυπηρετεί τις ανάγκες ωρίμανσης ενός νεόκοπου πολιτικού σχηματισμού, αναμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας, όμως η διαχείριση των κυβερνητικών προκλήσεων είναι αυτό που καίει. Με τους Θεσμούς να καταφτάνουν την ερχόμενη εβδομάδα και την κυβέρνηση να επείγεται να κλείσει σε τρεις εβδομάδες τη διαπραγμάτευση θα φάνταζε πιο κατάλληλο να περιμένει για την ολοκλήρωσή της.

Ωστόσο τα μηνύματα που δέχεται (οίκος Fitch, διαθέσεις Βερολίνου) δεν παραπέμπουν σε μια γρήγορη ολοκλήρωση της διαδικασίας. Τούτου δοθέντος ελλοχεύουν κίνδυνοι αφενός να συρθεί το θέμα του ανασχηματισμού για μήνες χάνοντας την όποια δυναμική έχει κι αφετέρου να συνεχιστούν οι κυβερνητικές αρρυθμίες σε μια περίοδο κρίσιμη, κι ενώσω η διαπραγμάτευση θα συνεχίζεται.

Αυτά οδηγούν περισσότερο σε γρήγορες αποφάσεις, ριζικές ανανεώσεις στα πρόσωπα, μετά την αποσαφήνιση της στροφής προς το Κέντρο που αναμένεται να αποφασίσει το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα νέα αυτά πρόσωπα θα κληθούν με περισσότερη επικοινωνιακή ορμή να υλοποιήσουν δεσμεύσεις που προέρχονται από την αξιολόγηση, αλλά και να διαχειριστούν κρίσιμα διεθνή μέτωπα, οικονομικά και γεωστρατηγικά. Ειδικά όταν υπάρχουν και αναφορές όπως του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ (την προηγούμενη εβδομάδα) ότι «υπάρχουν υπουργοί στην ελληνική κυβέρνηση που δεν εφαρμόζουν αποτελεσματικά το συμφωνηθέν πρόγραμμα».

Στον αντίποδα η προώθηση αναδόμησης την ερχόμενη εβδομάδα θα δημιουργούσε ενδεχόμενες αρρυθμίες στη συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ειδικά όταν η φημολογία για αλλαγές ακούγεται για κομβικά υπουργεία, όπου βρίσκονται πρόσωπα διαφόρων τάσεων. Κι αυτό την ώρα που θα πρέπει να παραμείνει συμπαγής ώστε να περάσει τα δύσκολα νομοθετικά μέτρα που έρχονται σε εργασιακά και λειτουργία της αγοράς. Άλλωστε με δεδομένο ότι πάντα υπάρχουν δυσαρεστημένοι από τις αλλαγές, ειδικά σε ένα κόμμα που έχει πολλές πολιτικές ομάδες (π.χ. «Πράττειν», Πράσινοι, 53+, Σοσιαλιστική Τάση, Πλατφόρμα 2010, Ενωτική Κίνηση κτλ), μια κίνηση «φαγώματος» υπουργών κι έλευσης άλλων δημιουργεί εντάσεις και νέες προκλήσεις χειρισμών.

Σε κάθε περίπτωση το δίλημμα είναι δεδομένο και συνδέεται πάντα και με τη διαθεσιμότητα των στελεχών.

Γιώργος Αλεξάκης

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr