Η θεαματική μνημονιακή μεταστροφή του Αλέξη Τσίπρα, ιδίως μετά από ένα ακατανόητο δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε, και οι επαχθείς όροι διάσωσης που συνομολόγησε, εξαιτίας των οποίων διαψεύσθηκαν οικτρά οι προσδοκίες για τερματισμό της λιτότητας, έχουν απογοητεύσει μεγάλο μέρος ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά της νεολαίας που τον στήριξε μαζικά.

Η εξέλιξη αυτή συνέτεινε ώστε να ξεθωριάσει το ούτως ή άλλως παρωχημένο σχήμα μνημονιακών- αντιμνημονιακών δυνάμεων γύρω από το οποίο συσπειρώθηκαν οι κομματικές λεγεώνες στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Και η τρέχουσα εκλογική μάχη, όπως συμφωνούν οι πολιτικοί παρατηρητές, δείχνει να έχει ξεμείνει από ουσιαστικά διλήμματα που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν ευρύτερες μάζες ψηφοφόρων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους παρακολουθούν από σχετική απόσταση τον προεκλογικό ανταγωνισμό. Ο νέος διπολισμός, κινείται σε περιοχές χαμηλού αθροίσματος.

Στις συνθήκες αυτές, ο στόχος της αυτοδυναμίας δείχνει ανέφικτος, ενώ, οι πολίτες εμφανίζονται να επιθυμούν μια κυβέρνηση συνεργασίας, δεδομένου, όπως εκτιμά η πολιτική αγορά, και του ότι κανένα κόμμα δεν είναι από μόνο του σε τέτοιο βαθμό αυτάρκες ώστε να φέρει σε πέρας ένα τόσο βαρύ πρόγραμμα διάσωσης που πιθανότατα θα είναι και το τελευταίο…

Τσίπρας: «Αμάρτησα για το παιδί μου»…

Η στρατηγική της Κουμουνδούρου ταλαντεύθηκε ανάμεσα ισχυρές παλινδρομήσεις και διαμορφώνεται εν κινήσει. Ο κ. Τσίπρας που απέρριπτε αρχικώς μετά βδελυγμίας κάθε συνεργασία, περιορίζει τώρα την άρνησή του κυρίως απέναντι στη ΝΔ, βλέποντας ότι σε αντίθεση με τις συλλογικές διαθέσεις για πολιτική σταθερότητα, το κόμμα του εκπέμπει μήνυμα μετεκλογικής αστάθειας. (δεν είναι τυχαίο ότι στην συνέντευξη τύπου από τη Θεσσαλονίκη διαβεβαίωσε πως ο,τι κι αν γίνει, η χώρα θα έχει κυβέρνηση την επόμενη μέρα).

Κι αφετέρου, ενώ στην αφετηρία της μάχης αποποιούνταν κάθε σχέση με τη Συμφωνία που ο ίδιος υπέγραψε, αντιμετωπίζοντάς την σαν «πολιτικό αποπαίδι», τώρα αναγνωρίζει την «πατρότητα» και δηλώνει πως η πλήρης εφαρμογής της είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αρκεί, όπως υπογραμμίζει, να είναι ο ίδιος στο τιμόνι, προκειμένου να την εφαρμόσει προοδευτικότερα…  

Ελλείψει πάντως σαφούς ιδεολογικής και πολιτικής οριοθέτησης από τις συντηρητικές δυνάμεις οι οποίες εκτελώνισαν στη χώρα τα δύο προηγούμενα μνημόνια, επιχειρεί να στήσει τις διαχωριστικές γραμμές στην αντίστιξη μεταξύ παλαιού και νέου πολιτικού κόσμου, ο οποίος, όπως διατείνεται, δεν μπορεί να φορτωθεί τα ανομήματα 40 χρόνων δικομματισμού που έφεραν τη χώρα στην αυλή της χρεοκοπίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τους περισσότερους αναποφάσιστους

Από τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλά και από τις ιδιαίτερες σφυγμομετρήσεις που έχουν στα χέρια τους τα κομματικά επιτελεία, προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζει χαμηλά ποσοστά συσπείρωσης, ενώ την ίδια στιγμή, το μεγαλύτερο κομμάτι των αναποφάσιστων, οι οποίοι αμφιταλαντεύονται προσώρας για την τελική επιλογή τους, είναι πρώην ψηφοφόροι του στις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου.

Στην Κουμουνδούρου προβληματίζονται ιδιαίτερα για το γεγονός και ευελπιστούν ότι τελικά οι πολίτες αυτοί, θα εγκαταλείψουν την αποχή και θα δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον παραιτηθέντα πρωθυπουργό, συμμεριζόμενοι το επιχείρημα της σκληρής διαπραγμάτευσης που προβάλλει.

Η ΝΔ με τον Βαγγέλη ανεβαίνουν, αλλά…

Την ίδια στιγμή, η Νέα Δημοκρατία, που αποτελεί το μοναδικό σοβαρό διεκδικητή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι φανερό ότι δεν έχει καθαρίσει με τους σκελετούς της κυβερνητικής της διαχείρισης. Είναι όμως αλήθεια, ότι η στροφή στο μεσαίο χώρο του Β. Μεϊμαράκη- ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, «κινδυνεύει», έστω και χωρίς να το θέλει, από μεταβατικός πρόεδρος να εγκατασταθεί απευθείας στο Μαξίμου- συσπείρωσε το κόμμα και το έφερε σε θέση βολής απέναντι στον βασικό αντίπαλό του.

Οι γαλάζιοι βλέπουν με ικανοποίηση ότι το ισοζύγιο εισροών- εκροών γέρνει πλέον προς την πλευρά τους, πιέζοντας όλους τους όμορους χώρους, μεταξύ των οποίων και το «Ποτάμι», ενώ ο κ. Μεϊμαράκης έπιασε σε δημοφιλία τον κ. Τσίπρα του οποίου οι μετοχές στο πολιτικό χρηματιστήριο υποχώρησαν θεαματικά. Οι παράμετρες αυτοί ωστόσο, δεν μπορούν να αποκρύψουν, κατά γενική ομολογία, το εμφανές προγραμματικό έλλειμμα του κόμματος, το οποίο βαρύνεται και με το κακό δείγμα κυβερνητικής γραφής που έχει δώσει μόλις στο πρόσφατο παρελθόν από τα στελέχη που το υπερασπίζονται σήμερα στο δημόσιο χώρο.

Η επιθυμία των Βρυξελλών

Με αυτά τα δεδομένα, όπου ο πρωταγωνιστής είναι η αποχή, μοιάζει σίγουρο ότι ο νικητής των επόμενων εκλογών θα χρειαστεί έναν ή περισσότερους κυβερνητικούς συγκατοίκους.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που ενθαρρύνει ιδιαίτερα η Ευρώπη. Πηγές της Κομισιόν, σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», λένε εμφατικά ότι «είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα γίνει συμφωνία με τη μισή Ελλάδα» για να δείξει χαρακτηριστικά ότι οι διαπραγματεύσεις και ειδικότερα το θέμα της ρύθμισης του ελληνικού χρέους που συνδέεται άμεσα με το πρόγραμμα προσαρμογής δεν αφορά σε ένα κόμμα ή μια απλή κυβερνητική πλειοψηφία αλλά σε μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Πρόκειται για ένα εύληπτο μήνυμα ότι η Ευρωζώνη θα διαπραγματευθεί για την απομείωση του δημόσιου χρέους, μετά τις εκλογές, μόνο με κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.

Η άλλη πλευρά του (εκλογικού) λόφου

Το θέμα των συνεργασιών θα δυσκολέψει περισσότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ- αν είναι πρώτο κόμμα- από τη στιγμή που οι Αν.Ελλ οι οποίοι κινούνται στις παρυφές του ψυχοφθόρου 3% μείνουν τελικά εκτός κοινοβουλευτικού νυμφώνος. Ισχυρές πιέσεις όμως δέχεται και το «Ποτάμι» το οποίο πάντως, δεν θα έχει πρόβλημα εισόδου στη Βουλή, ενώ η Λαϊκή Ενότητα υπό τον Π. Λαφαζάνη, που κατεβαίνει με το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ των εκλογών του 2012 εμφανίζεται να χάνει την αρχική δυναμική της, πιεζόμενη αφόρητα από το ΚΚΕ το οποίο κάνει διμέτωπο αγώνα, περιλαμβάνοντας στην κριτική του και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ερωτηματικό παραμένει η στασιμότητα, φαινομενική ή πραγματική της Χρυσής Αυγής, στην οποία καταγράφονται διαρροές ακόμα και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του κόμματος του Β. Λεβέντη. Η Ένωση Κεντρώων εμφανίζεται να εισέρχεται στη Βουλή, δείγμα σαφές σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι ένα μέρος του εκλογικού σώματος έχει αποφασίσει να διακωμωδήσει την εκλογική διαδικασία. Το ΠΑΣΟΚ εξάλλου, με τη χαμηλών τόνων Φώφη Γεννηματά στο τιμόνι, την αφανή καθοδήγηση Λαλιώτη, την διακριτική απόσυρση από το προσκήνιο του Ε. Βενιζέλου και την αποχή του Γ. Παπανδρέου από τις κάλπες διεκδικεί με αξιώσεις μια καλύτερη θέση από την τελευταία που κατέλαβε στις προηγούμενες κάλπες.

Γιώργος Χατζηδημητρίου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr