Απέναντι στα στελέχη της αριστερής πτέρυγας του κόμματος που του υπενθύμισαν ότι «Σχέδιο Β΄» υπήρχε και ήταν κοινή υπόθεση η κατάρτισή του και επισήμαναν υπαινικτικά ότι στην Αριστερά « ο αγώνας δεν αφορά τις καρέκλες», ο πρωθυπουργός σήκωσε το γάντι από τη Βουλή, το πρωί της Πέμπτης, προκαλώντας τους να τον «ρίξουν» αφού, όπως είπε, αυτός, δεν παραιτείται οικειοθελώς…

Ήταν τόση η ένταση της στιγμής, ώστε, όλοι πρόσεξαν ότι ανεβαίνοντας στο βήμα ο πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης, παρατήρησε δηκτικά στον κ. Τσίπρα: «πρωθυπουργέ, εγώ δεν έχω να πω τίποτε. Είναι φανερό ότι ο διάλογος διεξάγεται μεταξύ σας»…

Όλα για τη Συμφωνία. Μετά βλέπουμε…

Προσώρας ο κ. Τσίπρας, έχοντας κάνει τη θεαματική πλην ανομολόγητη, στροφή προς την Σοσιαλδημοκρατία, εξακολουθεί να πορεύεται δίχως σχέδιο «μεγάλης προοπτικής». Η προσοχή του, όπως δηλώνει στρέφεται το προσεχές διάστημα στην διαπραγμάτευση για τη νέα Συμφωνία, με την προσδοκία ότι το βαθύ, τεκτονικό ρήγμα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάσπαση, δε θα δώσει «άλλους σεισμούς» στο εγγύς μέλλον.     

H προσπάθειά του να χαράξει κάποιο πολιτικό βάθος στην έκταση του οποίου θα ξεδιπλωθούν οι κυβερνητικές πολιτικές, φαίνεται πως αυτήν την στιγμή δεν πείθει και πολλούς στην Κουμουνδούρου, όπου τα βασικά «μπλοκ», της «προεδρικής Φρουράς» και, αντίθετα,  όσων αρνούνται τον «κυβερνητικό ρεαλισμό», στέκονται με το όπλο παρά πόδα.

Αν εξαιρέσει ωστόσο, κανείς την «Αριστερή πτέρυγα» του κόμματος που παραμένει πιστή στις Προγραμματικές Αρχές, γεγονός που εκφράστηκε εντυπωσιακά στις κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα,  η πολιτική και ιδεολογική σύγχυση διακρίνει την προεδρική ομάδα των λεγόμενων «53», που μετεωρίζονται στο ασταθές εσωκομματικό τοπίο. «Ναι», ‘Όχι» και «Παρόν» δε δηλώνουν πολιτική ευστάθεια…

Κανείς δεν κάνει το πρώτο βήμα

Είναι αλήθεια, ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε εκτός κριτικής τους «δικούς» του, εντείνοντας την ίδια στιγμή, την πίεση προς την πλευρά του Π. Λαφαζάνη και τα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» οι οποίοι ωστόσο, δηλώνουν αμετακίνητοι ότι «δεν έχουμε αποφασίσει ποτέ να φύγουμε από ένα κόμμα που πρωτοστατήσαμε για να γίνει».

Αλλά την ίδια στιγμή το αδιέξοδο παραμένει, για όσον καιρό καμία από τις δύο πλευρές δεν κάνει το «αποφασιστικό βήμα». Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την εποχή, όπως αναγνωρίζουν οι πρωταγωνιστές του, είναι όμηρος αυτής της συμμετρικής ακινησίας.

Κύκλοι του Μαξίμου, ασυνήθιστοι μάλλον στις σκληρές δημοσιογραφικές ερωτήσεις, έλεγαν το πρωί της Πέμπτης, ότι επίκεινται καταστατικά μέτρα εναντίον των διαφωνούντων. «Δηλαδή;» απαντούσαν χαμογελώντας συγκαταβατικά όσοι καταψηφίζουν το τρίτο Μνημόνιο. «Θα πάρουν μέτρα για μας που υπερασπιζόμαστε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις;»…

Τα πράγματα, όπως αναγνωρίζουν τα στελέχη της «προεδρικής επιρροής» δεν είναι και τόσο απλά, σε ένα κόμμα που για την ώρα ο κ. Τσίπρας δείχνει πως δεν το ελέγχει. Δε χρειάζεται να θυμίσουμε ότι από τα 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τα 109 (από την Αριστερή Πλατφόρμα, Το Κόκκινο Δίκτυο, την ΚΟΕ αλλά και μέλη των «53») με δήλωσή τους την περασμένη εβδομάδα απέρριψαν το «Αριστερό» Μνημόνιο αξιώνοντας σύγκληση του κορυφαίου Οργάνου, όσο κι αν η ηγεσία θεωρεί ανεπιθύμητη την παροχή εξηγήσεων στα συλλογικά όργανα αυτήν τη δύσκολη εποχή.

Τα τρία σενάρια της ρήξης

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, σε μια προσπάθεια να κερδίσει στα εσωκομματικά χρόνο, ζήτησε την σύναψη εκεχειρίας μέχρι το Σεπτέμβριο, οπότε, όπως υπολογίζει, θα μπορεί να εμφανιστεί στο Συνέδριο το οποίο ήδη ανακοίνωσε, έχοντας να παρουσιάσει μια απτή Συμφωνία με τους εταίρους. Στόχος του, όπως εκτιμούν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, είναι να κατοχυρώσει μια διευρυμένη σύνθεση συνέδρων, προκειμένου να υιοθετηθούν οι προτάσεις του από ένα ελεγχόμενο συμμετοχικό «Σώμα» και αξιοποιώντας την, (ακόμα…) υψηλή δημοσκοπική του εικόνα, να περιθωριοποιήσει την «Αριστερά» του κόμματος, εμφανίζοντάς την, ως «πτωχοπροδρομική» σε σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες.

Η δεύτερη επιλογή του κ. Τσίπρα, όπως παρατηρούν στο κόμμα του, είναι να καταθέσει τη Συμφωνία στη Βουλή και αφού την υπερασπιστεί ως τη μοναδική εθνική επιλογή, σε αντίθεση με τους οπαδούς της επιστροφής στη δραχμή, τους οποίους ήδη ταυτίζει με τον Β. Σόϊμπλε, να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του, προκειμένου να απαλλαγεί από το ψυχόδραμα της «δεδηλωμένης».

Και η Τρίτη και ίσως η πλέον επώδυνη, είναι, αναλόγως των κομματικών συσχετισμών να επιλέξει μέχρι την άκρη, το σενάριο της ρήξης, την ώρα πάντως, που η διαίρεση στον κομματικό κορμό μεταδίδεται ταχέως και σειρά οργανώσεων και έμπειρων κομματικών στελεχών εμφανίζουν τάσεις πολιτικού αναχωρητισμού.

Στην πραγματικότητα, λένε οι γνωρίζοντες, στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνεται το ίδιο κλασσικό παιχνίδι. Σε τίνος τα χέρια θα μείνει ο «μουντζούρης» της διάσπασης που όλο και περισσότεροι, βλέπουν να έρχεται πλέον με φόρα…

Γιώργος Χατζηδημητρίου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr