Μάλιστα, ο Γιώργος Παπανδρέου το έθεσε συνεπικουρούμενος μεταξύ άλλων και από τον τότε Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ, (Ντ. Στος Καν) με τον οποίο είχαν κάνει σχετικές συζητήσεις, αλλά η ΕΕ και η ΕΚΤ ήταν απολύτως αντίθετες. Επίσης, στο προ ημερών σχόλιό μου επί του ζητήματος αυτού υπενθύμισα, ότι και μόνον η δημόσια αναφορά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκτόξευε τα επιτόκια στα ύψη. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, ο κ. Ιγνατίου το αντιπαρέρχεται. Αυτή είναι η αλήθεια είτε αρέσει στον κ. Ιγνατίου είτε όχι. Επ' αυτού ουδέν άλλο. 

 

Δεύτερον. Ο κ. Ιγνατίου υποθέτει ότι, αν ο Γιώργος Παπανδρέου "έπαιζε" με το "χαρτί" της αναδιάρθρωσης, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα υποχωρούσαν έντρομοι!

 

Η ιστορία απέδειξε ότι ο κ. Ιγνατίου έχει, το λιγότερο, άδικο. 

 

Μόλις προ ολίγου καιρού, στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2013, ο κ. Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέχρι το 2011, επιβεβαιώνει αυτό που όλοι γνωρίζαμε αλλά οι γνωστοί συνομωσιολόγοι παρέκαμπταν - και συνεχίζουν να το πράττουν -, ότι πολλοί στη ΕΕ ήθελαν την Ελλάδα εκτός Ευρώ. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 και στις εφημερίδες ΗΜΕΡΗΣΙΑ και ΕΘΝΟΣ, του Ομίλου στον οποίο γράφει ο κ. Ιγνατίου, ο κ. Σμάγκι αποκαλύπτει στο βιβλίο του "Πεθαίνοντας από λιτότητα" ότι: 

 

"Η Kαγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ πίστευε μέχρι και το 2012 ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει από την ευρωζώνη χωρίς μοιραίους κλυδωνισμούς για το κοινό νόμισμα." 

 

Και προσθέτει ο κ. Σμάγκι: " Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν πεπεισμένη μέχρι και το φθινόπωρο του 2012 ότι οι επιπτώσεις ενός Grexit ήταν διαχειρίσιμες τόσο για τη Γερμανία όσο και για το κοινό νόμισμα και την ΕΚΤ." 

 

Το γνωρίζει ο κ. Ιγνατίου; Το γνωρίζει.

 

Όπως γνωρίζει και ότι, την περίοδο στην οποία αναφέρεται, η ΕΕ ήταν απολύτως αρνητική στο ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους. 

 

Όπως γνωρίζει επίσης ότι, είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις η δήλωση Τρισέ, τότε Πρόεδρου της ΕΚΤ, σύφωνα με την οποία μόνο πάνω από το πτώμα του θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Τη θέση του αυτή επαναλαμβάνει και σήμερα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

 

Τρίτον. Ευρισκόμενος πέραν του Ατλαντικού, ο κ. Ιγνατίου όφειλε να γνωρίζει ότι, άβυσσος χώριζε - και συνεχίζει να χωρίζει - τις αντιλήψεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ σε ό,τι αφορά την διαχείριση του χρέους. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στο 2010, αποκαλύπτει: "Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Τίμοθι Γκάιτνερ - τότε Υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ - ο οποίος μου λέει: Το ξέρεις ότι δεν θα είχαμε πάρει την απόφαση ν’ αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει αν μας είχαν ρωτήσει 24 ώρες αργότερα, δεν το ξέρεις;» 

 

Μάλιστα, όπως σημείωνε το δημοσίευμα του περιοδικού, "ένα βασικό δίλημμα που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει ο κ. Σόιμπλε είναι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να εξωθηθεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη το 2010. Το ενδεχόμενο είχε συζητηθεί στο υπουργείο Οικονομικών, αν και αυτές οι συζητήσεις ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν."

 

Τέταρτον. Ας αποφασίσει ο κ. Ιγνατίου και οι πάσης φύσεως θιασώτες των αποκαλουμένων "εύκολων λύσεων", ποια είναι τελικώς η άποψή τους περί ΔΝΤ. Είναι θετική ή αρνητική η παρουσία του στην Τρόϊκα. Δεν είναι δυνατόν κάποιες φορές να μιλούν με τον έναν τρόπο και κάποιες με τον άλλον. Για να τον διευκολύνουμε στην απόφασή του, εμείς ούτε ΔΝΤ θέλαμε, ούτε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε και ΕΚΤ, αλλά η χώρα έπρεπε να σωθεί από μια εθνική καταστροφή, για την οποία άλλοι είναι υπεύθυνοι αλλά για αυτούς δεν τολμά να πει ούτε μια λέξη ο κ. Ιγνατίου. Θα έχει τους λόγους του.

 

Ο λόγος του κ. Ιγνατίου λοιπόν, απέναντι στην πραγματικότητα. 

 

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε. Κύριε Ιγνατίου, πρώτα τα χρήματα πάνω στο τραπέζι και μετά η μπλόφα.»