Επισήμανε ότι «άλλος υπερασπίστηκε το ένα, άλλος το άλλο. Άλλος πρότεινε το "α" άλλος το "β"» ενώ εκτίμησε ότι υπήρξε μία υπεροχή στο αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης του νέου Μνημονίου σε σύγκριση με το παλιό. Πρόσθεσε ότι η διαπραγμάτευση δεν ήταν αγώνας ταχύτητας μεταξύ των πολιτικών αρχηγών αλλά «σκυταλοδρομία 4 Χ 100» ενώ εκτίμησε ότι το αποτέλεσμα έχει σημασία και όχι ποιος δρομέας έτρεξε πρώτος, δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος.

Αναφερόμενος στην δική του διαφοροποίηση με την διαδικασία, είπε ότι διαφοροποιήθηκε στο τέλος «αφενός μεν για την εκβιαστική χρονική μέγγενη που μας επέβαλαν οι δανειστές μας, αφετέρου δε για την αδυναμία της κυβέρνησης να μας προσκομίσει ρητή διαβεβαίωση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.) και της Τραπέζης της Ελλάδος (Τ.τ.Ε.), τόσο για τη νομιμότητα του Μνημονίου, όσο και για την αποτελεσματικότητά του».