Στο “θερμότερο” καλοκαίρι της Μεταπολίτευσης χρόνος για τα περίφημα “μπάνια του λαού” δεν υπάρχει, τόσο για τη συντριπτική μάζα των Ελλήνων που όπως έδειξε σχετική έρευνα θα περάσουν το φετινό καλοκαίρι στις εστίες τους, όσο και για την κυβέρνηση, που καλείται να φέρει σε πέρας σε 60 μέρες όσα δεν κατάφερε τον τελευταίο ενάμιση έτος... Στο “κλεινόν άστυ” λοιπόν θα ζήσουν τον καύσωνα οι βουλευτές του κυβερνώνοντος κόμματος, που για πολλούς και διάφορους λόγους δε θα κάνουν φέτος τις θερινές τους περιπλανήσεις στα πλακόστρωτα των ελληνικών νησιών...

Την ίδια ώρα που το σκληρό πόκερ διαπραγματεύσεων για το δεύτερο πακέτο βοήθειας θα απαιτεί λεπτούς χειρισμούς στο εξωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση καλείται ταυτόχρονα να ανταπεξέλθει στα φωτιές στο εσωτερικό μέτωπο που ξεπηδούν από πολλές εστίες με τη μορφή λερναίας ύδρας, ενώ ταυτόχρονα να περνάει με “άριστα” τα τακτικά “πρόχειρα διαγωνίσματα” που θα θέτει η Τρόικα ζητώντας την κατά γράμμα τήρηση του Μεσοπροθέσμου:

Η κοινωνική πίεση, παρότι έχει “χαλαρώσει” σχετικά από το μέτωπο της “πλατείας”, έχει επεκταθεί πλέον σε ένα χωρίς προηγούμενο “κλεφτοπόλεμο” προπηλακισμών απέναντι στους βουλευτές, ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζεται με αμηχανία στο κυβερνητικό στρατόπεδο, καθώς η επικοινωνιακή γραμμή για την καταπολέμηση του “μπάζει” από παντού...

Αρχικά οι επιθέσεις σε βάρος βουλευτών θεωρήθηκαν μεμονωμένα περιστατικά, ενώ το ρόλο του “μπουρλοτιέρη” είχε αναλάβει τότε με σποραδικές παρεμβάσεις κατά του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ο “συνήθης ύποπτος” Θεόδωρος Πάγκαλος. Την τακτική αυτή – και αφού φτάσαμε να έχουμε μέχρι σήμερα σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομίας 98 προπηλακισμούς βουλευτών! - λίγο καθυστερημένα εγκαταλείφθηκε και ακολούθησε ένα άνευ προηγουμένου “κυνήγι μαγισσών” σε βάρος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ με “πρώτα βιολιά” τους κ.κ Πεταλωτή και Καρχιμάκη. Η συγκεκριμένη τακτική φυσικά μόνο καρπούς δεν απέδωσε καθώς η έκταση του φαινομένου ήταν σε εξόφθαλμη αναντιστοιχία με τη δυναμική του κόμματος του Αριστεράς... Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προς επίρρωση της αποτυχίας εκ μέρους της κυβέρνησης να διαχειριστεί μία κοινωνία που “κοχλάζει” και εκφράζει τη δυσαρέσκεια της με ανεξέλεγκτο τρόπο, ήρθε και η χθεσινή δημοσκόπηση της οποίας οι αριθμοί αποτυπώνουν το μέγεθος του προβλήματος: Σύμφωνα με αυτή, το 61.4% των πολιτών θεωρούν “αυθόρμητες ενέργειες” τους προπηλακισμούς χωρίς να τους καταδικάζουν, ενώ το 49,6% τους επικροτούν κιόλας!

Η δημοσκόπηση της Κάπα Research που δημοσίευσε χθες το “Βήμα” όπως είναι φυσικό επιδεινώνει την ανησυχία στο κυβερνητικό στρατόπεδο καθώς έδωσε μια πρώτη γεύση για το τι θα βρει μπροστά της τους προσεχείς δύο μήνες. Οι μισοί Έλληνες τάσσονται κατά του Μεσοπρόθεσμου, ενώ το 58,1% καταλογίζει στην ψήφιση του από τους βουλευτές κίνητρα για την πολιτική τους επιβίωση. Τα μηδεμινά περιθώρια για λάθος μαρτυρά καταφανέστατα και το 67,6% των πολιτών που ζητάει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εως τον Σεπτέμβριο.. Την ίδια ώρα στις τάξεις των πολιτών καλλιεργείται η ζύμωση κινημάτων τύπου “δεν πληρώνω φόρους” κατά το “δεν πληρώνω”, που ίσως αποτελέσουν και την οριστική ταφόπλακα στα εισπρακτικά σχέδια της κυβέρνησης που ούτως ή άλλως κρέμονται από μία κλωστή.

Μετά από όλα αυτά το διαρκώς συρρικνούμενο ποσοστό που λαμβάνει στην πρόθεση ψήφου που βυθίστηκε έτι περαιτέρω στο 16,5% (έναντι 17,6% της ΝΔ) είναι αναλογικά ο μικρότερος °πονοκέφαλος°...

Η κυβέρνηση είναι προφανές ότι ευελπιστεί στην “ανακούφιση” της λαϊκής οργής βάζοντας στο “τραπέζι” τη διενέργεια δημοψηφίσματος για “καυτά” κοινωνικοπολιτικά ζητήματα όπως είναι ο περιορισμός των βουλευτών ή η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά δύσκολο είναι να υπολογίσει κανείς αν το παιχνίδι “γυρνάει” ή είναι πια οριστικά χαμένο...

Η στάση που θα τηρήσει στους προσεχείς δύο μήνες ο πρωθυπουργός απέναντι στο νέο σχέδιο διάσωσης θα κρίνει πολλά : Η λογική λέει, ότι εφόσον περάσουν οι καλοκαιρινές “φουρτούνες” για την κυβέρνηση και το νέο σχέδιο κριθεί βιώσιμο, ο Γ.Παπανδρέου δε θα επιδιώξει την πολιτική συναίνεση με την ψήφιση του από 180 βουλευτές.. Αν δει όμως τα “σκούρα”, είτε στο προσεχές είτε στο απώτερο μέλλον, θα επιδιώξει την συναίνεση και εφόσον την λάβει, θα ηγηθεί της ακροτελεύτιας προσπάθειας διάσωσης. Ειδάλλως, αν η προσπάθεια για συναίνεση καταλήξει σε “ναυάγιο”, η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές και από εκεί και πέρα ένας αναποφάσιστος, μπερδεμένος και αγανακτισμένος λαός θα κληθεί να “βγάλει το φίδι από την τρύπα”...

Δημήτρης Κώτσος