Στα δημοκρατικά πολιτεύματα η κυβέρνηση αποφασίζει και κυβερνά και η αντιπολίτευση ελέγχει. Αυτή είναι η πεμπτουσία τους και μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει ανακαλυφθεί καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης, παρά τις όποιες αδυναμίες του και παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα θέμα πλέον, κατά πόσον η τεχνολογία επηρεάζει την λειτουργία της δημοκρατίας. Τα δημοκρατικά πολιτεύματα πάντως, λειτουργούν πιο αποτελεσματικά όταν μία ισχυρή κυβέρνηση νοιώθει την «καυτή ανάσα» μιας ισχυρής αντιπολίτευσης.
Κανονικά αυτό πρέπει να επιθυμούν και οι έλληνες πολίτες, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η νοοτροπία της άλωσης του κράτους και της χρησιμοποίησής του από ένα κόμμα για να βολεύει και να εξουσιάζει έχει ποτίσει δυστυχώς την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων, οι οποίοι όταν ανήκουν ή στηρίζουν το κόμμα της εξουσίας απαιτούν να επωφεληθούν από τις πελατειακές σχέσεις, αλλά και να εκμηδενισθεί πλήρως η αντιπολίτευση. Οι έστω λιγότεροι, αλλά σίγουρα πιο συνειδητοί πολίτες, που δεν θέλουν να χαρακτηρίζονται «υπήκοοι», αντιλαμβάνονται ότι για το καλό όλων μας -περιλαμβανομένης και της κυβέρνησης στελέχη της οποίας το έχουν επισημάνει στη Βουλή- είναι αναγκαίο να συνέλθει το ΠΑΣΟΚ. Να αποκτήσει μία ενιαία γραμμή, να υπάρχει μία κεντρική κατεύθυνση, να μην θυμίζει στράτευμα ατάκτων, αλλά αντίθετα να λειτουργεί συντεταγμένα, να αποκτήσει αντανακλαστικά, να διαμορφώνει θέσεις και προτάσεις, τουλάχιστον σε κάποια μεγάλα θέματα, να αποκτήσει και πάλι αξιοπιστία. Το ΠΑΣΟΚ δεν τα έχει καταφέρει ακόμη αυτά και ίσως είναι φυσικό. Μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία, βρίσκεται τώρα σε μεταβατική περίοδο και προσπαθεί να ισορροπήσει και να αποκτήσει ένα νέο προφίλ. Ο κ. Παπανδρέου δείχνει να θέλει να το απομακρύνει από την νοοτροπία του κρατισμού, αλλά ταυτόχρονα να διατηρήσει τους δεσμούς με τους εργάτες και υπαλλήλους. Δείχνει να θέλει να το εμποτίσει με εκσυγχρονιστικές απόψεις, αλλά ταυτόχρονα να μην απομακρύνει τα στελέχη και τις μάζες με τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Δείχνει να θέλει να το εμβαπτίσει στις εξελίξεις του ευρύτερου περιβάλλοντος και κυρίως του ευρωπαϊκού, αλλά ταυτόχρονα να λαμβάνει υπ΄ όψιν και τις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Δύσκολες οι ισορροπίες, όταν μάλιστα η ηγεσία θέλει να τραβήξει προς μία κατεύθυνση και ένα μεγάλο μέρος της βάσης τραβάει προς άλλη. ΄Ισως και να απαιτείται το σπάσιμο αυγών για να γίνει η ομελέτα. ΄Ισως να πρέπει το ΠΑΣΟΚ να χαλαρώσει τους δεσμούς του με τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό. Πιθανότατα να πρέπει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διευρύνει τη βάση του, ρίχνοντας το βάρος στους μικρομεσαίους και τους μεγάλους κινδύνους που τους απειλούν. Προς το παρόν, εκείνο που διαπιστώνεται είναι η πολυγλωσσία και αυτό φάνηκε για άλλη μία φορά στη συζήτηση για το ασφαλιστικό των τραπεζών μέσα και έξω από τη Βουλή. Γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κεντρικός έλεγχος και κεντρική κατεύθυνση. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Παπανδρέου πρέπει να «κτίσει» ένα πιο ηγετικό προφίλ για να το αισθανθούν τόσο τα στελέχη, όσο και ο κόσμος. Όλα τα παραπάνω φαίνονται και στην πανελλαδική έρευνα της «ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΑΛΥΣΙΣ» που δημοσιεύει σήμερα το « Εθνος». Μπορεί η διαφορά στην πρόθεση ψήφου να μην είναι μεγάλη (36,1% για τη ΝΔ και 33,7% για το ΠΑΣΟΚ) , αλλά η διαφορά στην παράσταση νίκης είναι τεράστια (51,8% για τη ΝΔ και 25,8% για το ΠΑΣΟΚ). Ακόμη χειρότερα, στη μέτρηση «καταλληλότερος για πρωθυπουργός», ο κ. Καραμανλής παίρνει 41,9%, δηλαδή 5,8% περισσότερο από το κόμμα του, ενώ ο κ. Παπανδρέου παίρνει 27,9%, δηλαδή 5,8% λιγότερο από το κόμμα του. Η έρευνα έγινε στο διάστημα 16 Ιουνίου-27 Ιουνίου, 2005 και το δείγμα ήταν 2.205 ψηφοφόροι, άνω των 18 ετών. Αγγελος Στάγκος
Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr