Το να βλέπεις πάλι, να πέφτει ξύλο σε διαδηλώσεις, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ανάβουν τα αίματα, ξεφεύγουν κάποιοι μπαχαλάκηδες, κυνηγητό, ξύλο, καδρόνια, μάρμαρα. πέτρες, μολότοφ, χημικά και τα γνωστά. Παλιό το έργο. Χιλιοπαιγμένο.

Το να βλέπεις όμως έναν Ζητά ( την πεμπτουσία δηλαδή της φύλαξης), με περίσσια παλληκαριά και μαγκιά να περνά με τη μηχανή του γκαζωμένος ανάμεσα στο πλήθος που πηλαλάει, χωρίς να ελαττώσει καθόλου ταχύτητα, συγχωρείστε με, αλλά είναι τουλάχιστον παραφροσύνη. Όπως ήταν φυσικό παρέσυρε και τραυμάτισε κάποιον διαδηλωτή. Μπαχαλάκης ή όχι δεν έχει σημασία.  

Αναρωτιέμαι τι έχει στο κεφάλι του αυτός ο άνθρωπος. Γιατί δεν ήταν πως εγκλωβίστηκε και γκάζωσε να φύγει. Δεν ήταν ο Θάνατος σου η Ζωή μου. Όχι. Ήρθε από μακριά με φόρα. ¨Ηθελε να προκαλέσει κακό. Σαν το ταύρο που βλέπει κόκκινο πανί.

Αν αυτό δεν είναι σαν να σηκώνει όπλο είτε στους διαδηλωτές ή τους μπαχαλάκηδες, ή αν το δούμε και αλλιώς σαν να στρέφει το όπλο προς  τον εαυτό του, τότε τι είναι;

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν ο συγκεκριμένος έχει πλέον θέση στην ελληνική αστυνομία, η αν θα πρέπει να πάει σπίτι του. Αναρωτιέμαι αν έχει περάσει ποτέ ψυχομετρικά. Τι έχουν δείξει και αν έχουν μαγειρευτεί. Αναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει να πάνε σπίτι τους και αυτοί που τον κρατούσαν στο Σώμα.


Ας πάει λοιπόν καλιά του αμέσως ο εν λόγω κύριος. Και ας του βγάλουν και μια αναπηρική ( γιατί μάλλον τάχει παίξε οπότε πρόκειται περί ψυχικής και πνευματικής διαταραχής και αναπηρίας ). Κι αστον να  κάθεται στον καφενέ του χωριού του, να καμαρώνει και να λέει ιστορίες δόξας και τιμής.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]