Είναι επίσης σημαντική,  γιατί οποιαδήποτε πρόταση με θέμα την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία , ασχέτως ή όχι των πράξεων η παραλείψεων Σανιδά, αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τις παιδικές ασθένειες, της νεαρής σε ιστορικό χρόνο, Δημοκρατίας μας ( 1994-2009), και τα πυορροούντα συγκοινωνούντα δοχεία που δηλητηριάζουν τον πολιτικό βίο και τη Δημοκρατία.

Σίγουρα λοιπόν πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να αυτονομηθεί και πάλι η Δικαστική εξουσία από την Εκτελεστική και σαφώς η πρόταση αυτή  ανοίγει τον δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση. 

Δημιουργεί όμως σοβαρό προβληματισμό το κατά πόσο θα πρέπει να πέσει στην αγκαλιά της Βουλευτικής  Εξουσίας, η οποία μπορεί μεν να αποτελεί  την  επιτομή και τον ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας , ωστόσο καλώς η κακώς στην χώρα μας δεν έχει ακόμη απογαλακτισθεί από την Εκτελεστική,  καθότι κατ  επίφαση μόνο οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση, είτε μυστική είναι η ψηφοφορία είτε όχι.

Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από την  ΝΔ ως Κυβέρνηση, δηλαδή ως Εκτελεστική Εξουσία, η οποία προέβη στην εγκληματική κατάργηση του αυτοδιοίκητου με διάφορα ανόητα πρσχήματα και οι βουλευτές της, αντιπροσωπεύοντας την πλειοψηφία της Βουλευτικής Εξουσίας, πειθήνια  συνήργησαν στο έγκλημα, μη τολμώντας καν να υψώσουν το ανάστημα τους.

Ας μη γελιόμαστε, οι βουλευτές εκλέγονται από τα κόμματα, είναι δέσμιοι των κομμάτων, και το κατά πόσο είναι ανεξάρτητοι, φάνηκε τόσο από τις συνταγματικές ρυθμίσεις για το ασυμβίβαστο όσο και από το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Για να μην αναφερθούμε στις περιπτώσεις που αναλαμβάνουν χρέη δικαστών με τις διάφορες εξεταστικές ή προανακριτικές επιτροπές.

Φοβάμαι λοιπόν πως η εμπλοκή και της Βουλευτικής εξουσίας, μόνο συναλλαγή  και νέο ευτελισμό της Δικαστικής Εξουσίας μπορεί να φέρει. Θα μου δώσεις τον Πρόεδρο του Αρειου Πάγου, θα σου δώσω τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, και ας ψηφίσουμε κατά συνείδηση για τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και βλέπουμε με το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Και ναι μεν όσον αφορά την  εκλογή από το λαό της Εκτελεστικής και της Βουλευτικής Εξουσίας, μπορούμε να μιλάμε  για την αρχή της πλειοψηφίας, όμως η οποιαδήποτε έστω και αναφορά της αρχής της πλειοψηφίας ακόμη και ενισχυμένης, όσον αφορά την Δικαστική εξουσία, είναι επικίνδυνη.

Και αυτό γιατί δεν καλούνται να αναδείξουν την ηγεσία τους οι Δικαστικοί Λειτουργοί, οι οποίοι γνωρίζουν  τα του οίκου τους καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον , αλλά καλούνται εκρόσωποι του λαού,  γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί, συνδικαλιστές, και όποιοι άλλοι, που όμως εξελέγησαν για άλλο σκοπό και έχουν άλλο ρόλο.

Η Δικαστική εξουσία θα πρέπει λοιπόν  να μείνει εντελώς μόνη και ανεξάρτητη. Μόνο με σαφείς διακριτούς  και περιχαρακωμένους ρόλους μπορεί να αποδίδονται ευθύνες όπου και όποτε χρειάζεται. Ετσι θα ενηλικιωθούν και τα κόμματα και οι δικαστικοί λειτουργοί. Ετσι   θα μάθουν να σέβονται η μία εξουσία την άλλη.

Αυτό πρέπει να αντιληφθούν  Εκτελεστική και Βουλευτική Εξουσία και να συμπεριφερθούν αναλόγως. Δεν χρειάζεται άλλος ένας νόμος, ούτε άλλη μια συνταγματική μεταρρύθμιση.  Αντε το πολύ πολύ, μία ρύθμιση μιας γραμμής  για αυξημένη πλειοψηφία, όσον αφορά της ενδοδικαστικές διαδικασίες ανάδειξης των ανωτάτων ηγεσιών, των δικαστικών  λειτουργών της χώρας.

Τάκης Λαϊνάς

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr