Γιατί αναρωτιέμαι; Γιατί το πρωί ερχόμενος στο γραφείο, άκουσα ως εναρκτήριο λάκτισμα μιάς εκπομπής, το άσμα του Θεοδωράκη, την ρωμιοσύνη μην την κλαις και μου φάνηκε τόσο εκτός τόπου και χρόνου, καθώς 42 χρόνια μετά, η Ρωμιοσύνη μάλλον είναι να την κλαις. Και για να πω κάτι πιο βαρύ Έχει επιστρέψει ο ραγιαδισμός. Βαριά κουβέντα αλλά θα εξηγηθώ.

Απ' όλη την αναταραχή με τους κουκουλοφόρους, ένα γεγονός μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Όταν μια ομάδα οκτώ δέκα κουκουλοφόρων, μπήκε σε μία συνέλευση φοιτητών, τα έκανε γυαλιά καρφιά και έφυγε ανενόχλητη. Διακόσιοι- τριακόσιοι φοιτητές κάθονταν και κοίταζαν σαν χάνοι. Κανένας δεν σκέφτηκε να  ορμήξει στους κουκουλοφόρους, να πλακωθούν στο ξύλο, να σπάσει κανά κεφάλι, να μαυρίσει κανά μάτι. Ούτε τους πέρασε από το μυαλό να περιφρουρήσουν  το κύτταρο της δημοκρατίας. Την Γενική συνέλευση. Την σύναξη των πολιτών. Αλλά αυτά είαι υψηλά νοήματα.

Εξέφραζα το συλλογισμό μου, προχθές Κυριακή του Πάσχα, σε μία καλή φίλη, δημοκρατικότατη σε όλα και μάλιστα με αγγλοσαξωνική εμπειρία,  και προς μεγάλη έκπληξη άκουσα. « Τι λες μωρέ. Το δικό μου παιδί θα βγάλει το φίδι από την τρύπα. Εγώ του λέω να μην ανακατεύεται» τίποτα δεν γίνεται.

Χθες πάλι, ένας άλλος φίλος, άνθρωπος καλλιεργημένος με ευαισθησίες και κυρίως άνθρωπος έντιμος που τον χαρακτηρίζει το θάρρος της γνώμης του και με τον οποίο είχαμε αρπαχτεί πολλές φορές, με πληροφόρησε πως αδιαφορεί πλέον για τα πάντα, και να πάνε να χαθούνε όλοι τους.

Υποθέτω πως υπάρχουν πολλοί με ανάλογες σκέψεις. Αυτό όμως είναι το αυγό του φιδιού. Η δικτατορία της αδιαφορίας. Ότι πιο σκοτεινό, ύπουλο και καταστροφικό. Για τους ίδιους, γιατί μετατρέπονται σε ραγιάδες αφού ανέχονται τα πάντα αδιαμαρτύρητα απαξιώνοντας τον ίδιο τους το ρόλο ως ενεργοί και χρήσιμοι πολίτες.

Επικίνδυνο και καταστροφικό για το τόπο, γιατί η νέα γενιά που θα κληθεί αύριο να πάρει τα ηνία αυτής της χώρας, θα είναι μία γενιά από τα γεννοφάσκια της αδιάφορη και ευνουχισμένη.

Ευνουχισμένη, από την αγωνιούσα ελληνίδα μάνα, της οποίας το μητρικό φίλτρο υπερισχύει του κοινού καλού και η οποία δεν αντιλαμβάνεται τι μηχανισμούς περνάει στα παιδιά της, από τους απαξιούντες μηδενιστές αμπελοφιλόσοφους του καναπέ  και από τόσα άλλα πολλά  που βλέπουν και βιώνουν με την πάσης φύσεως έκπτωση και απαξίωση θεσμών.

Και μετά απορούμε πως ο δεκαεξάχρονος, βάζει φωτιές και κρατώντας γερά τα γεννητικά του όργανα, ως ένδειξη επαναστατημένου ανδρισμού- κοιτά τις κάμερες και μας γνέφει  " Μολών Λαβέ".  Μέχρι να του τραβήξει η μαμάκα του το αυτάκι.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]
 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr