Ειδικότερα, συζητήθηκε το εξαιρετικά ανησυχητικό πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, καθώς και το ύψος των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών ανοιγμάτων. Ωστόσο, επισημάνθηκε πως δεν αρκεί μόνο οι δανειολήπτες να είναι συνεργάσιμοι αλλά και οι ίδιες οι τράπεζες, ενώ θα πρέπει δια νόμου οι τραπεζικοί υπάλληλοι να απαλλάσσονται των όποιων ποινικών ευθυνών στη διαδικασία ρύθμισης των δανείων.

 

Επίσης, επισημάνθηκε ότι τα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων, κατά πολύ υψηλότερα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών, δυσχεραίνουν σημαντικά την οικονομική δραστηριότητα.

 

Σημειώθηκε η ανάγκη επίσπευσης εφαρμογής του μηχανισμού του Εξωδικαστικού Διακανονισμού ληξιπρόθεσμων οφειλών επιχειρήσεων και ελευθέρων επαγγελματιών. Ο εν λόγω μηχανισμός θα πρέπει να σέβεται τις ιδιαιτερότητες κάθε επιχείρησης αλλά και το τρέχον οικονομικό περιβάλλον με προτεραιότητα την  «εντός κρίσης επιχείρηση».

 

Ιδιαίτερη μνεία έγινε επίσης στη ανάγκη θεσμοθέτησης του Ειδικού Επιχειρηματικού Λογαριασμού και μάλιστα στην πρακτική εφαρμογή του, καθώς η μη έκδοση απαραίτητων ερμηνευτικών εγκυκλίων τον καθιστά ουσιαστικά ανενεργό. Επιπλέον, υπογραμμίστηκε η σημασία των ηλεκτρονικών πληρωμών, της γενικευμένης χρήσης του «πλαστικού χρήματος» και των τερματικών “POS” υπό την προϋπόθεση όμως της δραστικής μείωσης των τραπεζικών χρεώσεων και προμηθειών για τις σχετικές συναλλαγές και την προσαρμογή τους στις σημερινές δυνατότητες επιχειρήσεων και καταναλωτών.

 

Έγινε αναφορά στη σημασία των επενδυτικών προγραμμάτων και των συναφών αναπτυξιακών εργαλείων με τη βαρύτητα να δίνεται στην εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής χρήσης των κεφαλαίων που διατίθενται μέσω των προγραμμάτων κρατικών ενισχύσεων και επιδότησης δανεισμού ή εγγυοδοσίας. Εντούτοις επισημάνθηκε η ανάγκη αξιοποίησης του ΕΤΕΑΝ ως μέσο διευκόλυνσης της πρόσβασης του εγχώριου επιχειρείν όχι μόνο στα υφιστάμενα χρηματοδοτικά εργαλεία αλλά και σε εναλλακτικές πηγές ρευστότητας μικροπιστώσεις, crowd funding και venture capital.

 

Τέλος, τέθηκε με έμφαση από την πλευρά του εμπορικού κόσμου το ζήτημα της περαιτέρω χαλάρωσης και άρσης των «capital controls» που ταλαιπωρούν την επιχειρηματικότητα, δυσχεραίνουν τις εισαγωγές και το διαμετακομιστικό εμπόριο, ενώ περιορίζουν τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.