Συγκεκριμένα αναφέρει πως βάσει των ταμειακών ροών, ένα τέτοιο χρέος είναι βιώσιμο, δεδομένου ότι το ελληνικό χρέος ως επί το πλείστον ανήκει σε επίσημους επενδυτές. Σε βάθος χρόνου, όμως, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί βιώσιμο λόγω της βαθιάς ύφεσης ως εκ τούτου η κλίμακα του δείκτη χρέους προς ΑΕΠ, αντανακλά την υπερβολικά σκληρή δημοσιονομική σύσφιξη που επιβλήθηκε στην Ελλάδα».

Στα θετικά καταγράφει τα χαμηλά επιτόκια, τη μεγάλη μέση διάρκεια (17 έτη) και τη διάθεση των ευρωπαίων να αποφύγουν ατυχήματα. Βλέπει διάθεση για μετακύλιση χρέους με την «ηχηρή» εξαίρεση του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.

Από την άλλη, όμως, σημειώνει τα μελανά σημεία της κατάστασης: «Κατά τη γνώμη μας, η χώρα έχει αφεθεί με υπερβολικό χρέος και αυτό πιθανότατα θα οδηγήσει σε μαζική ανεργία για πολλά χρόνια. Η σημερινή λιτότητα και η πρόβλεψη για την ανάκαμψης θα αφήσει τη χώρα δέκα χρόνια από σήμερα με υπερβολικό χρέος, γεγονός που πιέζει για άλλη λύση». Κι όλα αυτά, όπως αναφέρει, με μια δημοσιονομική προσαρμογή που ήταν αρκετά βαριά για την Αθήνα.

«Στήθηκε» το πλεόνασμα

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει η BNP και για το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο αναφέρει τα εξής: Ο υπολογισμοί του ΔΝΤ αναφορικά με το κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές έλλειμμα είναι λανθασμένοι και αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να σημειώσει μεγαλύτερα πλεονάσματα από αυτά που προβλέπει το πρόγραμμα. Σημειώνει μάλιστα ότι τα μεγέθη «στήθηκαν» πιθανότατα έτσι ώστε να φαίνεται πως η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτούν από την Ελλάδα είναι «εφικτή», ενώ το πιθανότερο είναι ότι θα αποδεχτεί πως δεν είναι.

Ανάγκη μείωσης του χρέους

Για την BNP η λιτότητα ή η προσδοκία της ανάπτυξης δεν φτάνουν για να μειωθεί η σχέση χρέους προς ΑΕΠ. Όπως σημειώνει οι οικονομολόγοι Reinhart και Rogoffθα υποστηρίξουν ότι αυτό σημαίνει πως πρέπει να γίνει πτώχευση και αναδιάρθρωση ή πληθωρισμός και οικονομική «καταπίεση», όπως έγινε σε αναδυόμενες αγορές. Όμως η ευρωπαϊκή συνθήκη και η τεράστια πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα της Ελλάδας αποκλείουν το ενδεχόμενο πληθωρισμού. Γι' αυτό και υπάρχει ανάγκη για μείωση του χρέους μέσω OSI ή «redemption bonds». Τα τελευταία αποτελούν μια παλαιότερη πρόταση που προέβλεπε να δημιουργηθεί ένα ταμείο, το οποίο θα αναλάβει τη διαχείριση μέρους του κρατικού χρέους κάθε χώρας της ΕΕ (το κομμάτι τους χρέους που ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ), προκειμένου να εξασφαλίσει καλύτερους όρους χρηματοδότησης.
Τέλος, αναφέρει πως ακόμα και αν η Ελλάδα βγει στις αγορές θα κληθεί να πληρώσει επιτόκια άνω του 8%, για να συμπληρώσει με νόημα, «Εν τω μεταξύ η Ελλάδα θα υποφέρει κάτω από το βάρος του χρέους και της υπερβολικά αυστηρή δημοσιονομική πολιτική».