Το ότι ήρθε η στιγμή να συμβάλουν και οι ίδιοι οι μέτοχοι για την επιβίωση του οίκου τους, το έχουν συνειδητοποιήσει για καλά οι τραπεζίτες, που μάλιστα διεκδικούν μεγάλα περιθώρια συμμετοχής στο μετέπειτα διάστημα της πρώτης αύξησης κεφαλαίου. Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, πρέπει να σημειωθεί ότι κατ' αρχήν, αφού οι τράπεζες συμμετάσχουν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που θα δρομολογηθούν, θα έχουν τη δυνατότητα σε μία τριετία περίπου, να αποκτήσουν κι άλλα πακέτα μετοχών από το υπόλοιπο, το πλειοψηφικό ποσοστό που θα έχει αποκτήσει το ΤΧΣ, γλυτώνοντας έτσι και τις κρατικοποιήσεις και την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Με βάση τα σημερινά - υπό αναθεώρηση - δεδομένα, αν οι μέτοχοι καλύψουν το 10% μίας αύξησης κεφαλαίου, το 90% το αποκτά το ΤΧΣ το οποίο έχει τη δυνατότητα να μεταβιβάσει τη συμμετοχή του όπου θέλει, σε ένα διάστημα 3-5 ετών, αν οι τράπεζες δεν επαναγοράσουν κατά το ισόποσο τουλάχιστον που απέκτησαν στην αύξηση, τις μετοχές τους. 

Σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και η απαίτηση των τραπεζών, να έχουν τη δυνατότητα να επαναγοράσουν πολλαπλάσιο του ελάχιστου ισόποσου ποσοστού τους, κατά 4 και πέντε φορές, ώστε να εξασφαλίσουν ότι δεν θα ανατραπεί επί τα χείρω η μετοχική σύνθεση. Οι συζητήσεις που εκ πρώτης φαίνονται τεχνικές, αυτές τις λεπτομέρειες αφορούν, ποσοστά και πολλαπλάσια αυτών...

«Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν είναι μία διαδικασία τεχνικού χαρακτήρα» διευκρινίζουν οι τραπεζίτες, προσθέτοντας ότι «ο τρόπος ανακεφαλαιοποίησης και οι παράμετροι που θα προκριθούν θα καθορίσουν πρακτικά εάν θα μπούμε σε έναν ενάρετο κύκλο χρηματοδότησης της υγιούς επιχειρηματικότητας από ιδιωτικές τράπεζες με κριτήρια διαφάνειας και επαγγελματισμού, ή θα υπάρξει μία υποτροπή προς τον φαύλο κύκλο του κρατισμού, που υπήρξε από τις βασικές αιτίες εκδήλωσης της κρίσης που ζει σήμερα η Ελλάδα».

Η διασφάλιση του ιδιωτικού χαρακτήρα των ελληνικών τραπεζών υπηρετεί, σύμφωνα με τραπεζικούς παράγοντες, το δημόσιο συμφέρον. Οι τράπεζες, αμέσως μετά την αποκατάσταση της κεφαλαιακής τους βάσης, καλούνται να διαδραματίσουν πρωταρχικό ρόλο στην επαναδιαμόρφωση του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας ιδιαίτερα στο πλαίσιο της προσπάθειας εξόδου από την κρίση και ανάταξης της οικονομίας. Η ανταπόκρισή τους σε αυτήν την πρόκληση θα υπονομευόταν εξ αρχής από μία ενδεχόμενη σχέση εξάρτησης από το κράτος. Η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στις αυξήσεις κεφαλαίου αποτελεί βασική παράμετρο που εγγυάται τη μελλοντική υγιή και διαφανή λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Έτσι, διασφαλίζονται και τα συμφέροντα των φορολογουμένων, αφού κάθε ευρώ που θα τοποθετήσουν οι ιδιώτες στις αυξήσεις κεφαλαίου είναι ένα ευρώ που δεν θα χρειαστεί να εισφέρει ο επίσημος τομέας. Επίσης, όσο υψηλότερη είναι η αξία των τραπεζών τόσο λιγότερη θα είναι η διαφορά που θα προκύψει εις βάρος των φορολογουμένων, ως επιβάρυνση του δημόσιου χρέους.