Να τετραγωνίσουν τον κύκλο καλούνται οι ελληνικές τράπεζες καθώς από τη μία μεριά τρέχουν να καλύψουν τις απώλειες της συνεχιζόμενης ύφεσης της ελληνικής οικονομίας και από την άλλη να στηρίξουν το ελληνικό δημόσιο στην αναδιάρθρωση του χρέους με την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής και το haircut των ελληνικών ομολόγων.

Το θερμόμετρο μεταξύ τραπεζιτών, κυβέρνησης και ευρωπαϊκών αρχών έχει χτυπήσει “κόκκινο”, αφού θα τις μεγάλες θερινές Ώρες, οι ελληνικές τράπεζες προσπαθούν να καταγράψουν όσο το δυνατότερο λιγότερες ζημίες καθώς μπροστά έχουν πολύ δύσκολο δρόμο να διανύσουν. Οι τεχνικές λεπτομέρειες, και ιδιαίτερα το εθελοντικό του χαρακτήρα της αναδιάρθρωσης, έχουν αναδεχθεί σε μείζονα θέματα που οδηγούν τις διαπραγματεύσεις ακόμη και στα άκρα, αναφέρουν στο “R” πηγές στενά προσκείμενες στη διαδικασία. Στόχος είναι οι ζημιές να περιοριστούν κάτω από τα 3 δισ. ευρώ για τις τράπεζες, ακόμη και αυτό σημαίνει ότι το “όφελος” της αναδιάρθρωσης για το ελληνικό δημόσιο περιοριστεί σημαντικά.

Το βασικό επιχείρημα για τους τραπεζίτες είναι ότι με την σκληρή λιτότητα που έχει επιβληθεί στην ελληνική οικονομία, ο κλάδος θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μεγάλες απώλειες από τις προβλέψεις των προβληματικών δανείων. Παράλληλα, το τίμημα από το country risk που πληρώνουν τις έχουν καταστήσει “έρμαιο” της ΕΚΤ, η εξάρτηση από την οποία έχει φτάσει τα 105 δισ. ευρώ. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, και δεδομένων των διεθνών συνθηκών, οι τραπεζίτες τηρούν σκληρή γραμμή αφού θα επιφορτιστούν και το κούρεμα από την έκθεση τους στα ελληνικά ομόλογα.

Πιέσεις ασκούνται και για το όριο του 10% στον δείκτη Tier 1 που έχει θέσει η Τράπεζα της Ελλάδος, αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αυτό το όριο θα οδηγήσει τις τράπεζες να αναζητήσουν κεφάλαια από τις αγορές ή να προχωρήσουν σε βίαιη αναδιάρθρωση του ενεργητικού τους πουλώντας περιουσιακά στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση οι συνθήκες στην αγορά κρίνονται απαγορευτικές, με τις δύο πλευρές αν και δείχνουν κατανόηση δεν έχουν την ίδια διάθεση για ριζικές υπαναχωρήσεις.

Πάντως, τραπεζικοί κύκλοι συγκλίνουν στο γεγονός ότι οι διεργασίες στον κλάδο κορυφώνονται σταδιακά, καθώς οι τραπεζίτες έχουν αρχίσει να βλέπουν το ενδεχόμενο εξαγορών ή συγχωνεύσεων ως ένα καλό σενάριο θωράκισης έναντι της πρωτοφανούς κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και πολύ περισσότερο έναντι της επόμενης μέρας που αναμένεται ακόμη πιο δυσοίωνη.