Ο Τρισέ απέκλεισε, μία ακόμα φορά, και ως φαίνεται τελειωτικά, την συμμετοχή πιστωτών σε ένα οποιοδήποτε κούρεμα του ελληνικού χρέους, με την ξεκάθαρη απειλή, ότι σε αυτό το ενδεχόμενο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα σταματούσε να δέχεται ελληνικά ομόλογα για τραπεζικές εγγυήσεις, με αποτέλεσμα η ρευστότητα να σταματούσε για όλες τις ελληνικές τράπεζες.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο πιστωτικού περιστατικού, ο Τρισέ προειδοποιεί τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, ότι θα έπρεπε να εύρισκαν πολιτικές λύσεις για περαιτέρω ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας. Επίσης ο Τρισέ απεφάνθη ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να συζητηθεί το ξεκίνημα ευρωομολόγων. Αντί αυτού, ο Τρισέ προτρέπει την εφαρμογή των υφισταμένων θεσμών της ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται η πιστή και άμεση υλοποίηση των μνημονίων στην Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, το σημαντικό βήμα προς την οικονομική επιτήρηση των κρατών μελών, και την μέγιστη ελευθερία στην χρησιμοποίηση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Οικονομικής Σταθερότητας.

Παράλληλα, πήρε σαφείς αποστάσεις από την κριτική που ασκείται στην καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ ότι εξαιτίας καθυστερήσεων είναι συνυπεύθυνη για την κλιμάκωση της παρούσας κρίσης. Ερωτηθείς αν συμμερίζεται αυτή την εκτίμηση, ο κ. Τρισέ είπε: «Επ ουδενί. Θεωρώ μία τέτοια συζήτηση στη σημερινή κατάσταση παντελώς λανθασμένη».

Στο μεταξύ, η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ παίρνει αποστάσεις από προτάσεις για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, χωρίς όμως και να την αποκλείει κατηγορηματικά. "Δεν εργάζομαι προς αυτή την κατεύθυνση" είπε η κ. Μέρκελ σε συνέντευξή της στο πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης ARD. "Προσπαθούμε να κάνουμε όλα όσα μπορούμε για να αποφύγουμε κάτι το οποίο είναι πολύ σκληρότερο", πρόσθεσε η καγκελάριος.

Διαμήνυσε πάντως ότι η έκτακτη σύνοδος της Πέμπτης θα πρέπει να καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις. "Θα μεταβώ μόνον αν υπάρχει αποτέλεσμα", είπε η κ. Μέρκελ. Σε κάθε περίπτωση διαμόρφωσε το πρόγραμμά της έτσι ώστε την Πέμπτη να έχει στη διάθεσή της χρόνο.

Κατά την καγκελάριο υπάρχει μία κρίση χρέους ορισμένων χωρών και υπάρχουν και μεγάλες διαφορές στο βαθμό ανταγωνιστικότητας των χωρών. Κατά συνέπεια το δέον γενέσθαι είναι μείωση του χρέους και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.