Στο ίδιο πλαίσιο, ανέφερε ότι η υλοποίηση «φιλόδοξων και εμπροσθοβαρών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» είναι καίριας σημασίας και συνιστούν «ευθύνη των κυβερνήσεων». Χαρακτήρισε, άλλωστε, τη «μερική απώλεια εθνικής κυριαρχίας» ως «αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας» από τη συμμετοχή στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Ο ίδιος αξίωσε «πολιτική συναίνεση ανάμεσα στους Ευρωπαίους ηγέτες» για την ενίσχυση της Ευρωζώνης, θεωρώντας ότι «οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν έχει γίνει το απαραίτητο άλμα» από χώρες - μέλη.

Παράλληλα, τόνισε την ανάγκη για «σταθερότητα τιμών η οποία θα δώσει ‘άγκυρα’ στις χώρες που διέρχονται δύσκολη πορεία προσαρμογής». Αναφερόμενος στη συζήτηση περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, ανέφερε πως αυτή «πυροδοτείται από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο», χαρακτήρισε «αυταπάτη» την άποψη ότι μία ανάλογη εξέλιξη θα έλυνε το πρόβλημα και εξέφρασε την πεποίθηση ότι «η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μπορεί να διασφαλιστεί μόνο από την κατά γράμμα εφαρμογή του προγράμματος» και τη «δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος της τάξης του 5%», συμπληρώνοντας πως «η Ελλάδα είναι μία φερέγγυα χώρα».