Το νέο μνημόνιο θα προσφέρει περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα να μειώσει σταδιακά το έλλειμμα της με στόχο να μπορέσει να κινητοποιήσει κάποια αναπτυξιακή διαδικασία.  Είναι μια πολύ καλή ιδέα με δυο προυποθέσεις. Πρώτον οτι θα τη δεχθούν οι πιστωτές. Δεύτερον οτι οι ελληνικές κυβερνήσεις θα μειώσουν τις δαπάνες του δημοσίου. Ακόμη όμως και αν το δεχθούν οι πιστωτές, είναι αμφίβολο αν οι ελληνικές κυβερνήσεις θα επιτύχουν ή ακόμη και αν θα επιδιώξουν τη μείωση του δημοσίου τομέα.

Δεν επιβεβαιώνεται – και ούτε θα επιβεβαιωθεί επισήμως - οτι συζητείται αυτό το ενδεχόμενο απο την κυβέρνηση. Και δεν θα επιβεβαιωθεί διότι μπορεί να μην επιτύχει η προσπάθεια, οπότε η κυβέρνηση δεν θέλει να το χρεωθεί ώς αποτυχία. Το διαρρέουν όμως κορυφαίοι υπουργοί σε κατ’ιδίαν συζητήσεις,.

Ακόμη όμως και αν το επιδιώκουμε είναι εφικτό; Θα δεχθεί η Γερμανία, η Φινλανδία και οι άλλοι «σκληροί» της ΕΕ να μας δώσουν άλλα 100 δις και μάλιστα με ευνοικούς όρους (μειωμένο επιτόκιο και μακρύτερο χρόνο αποπληρωμής) ώστε εμείς να τα καταφέρουμε; Και το κυριότερο όλων: Αντε και μας το δώσανε με τα χίλια ζόρια. Πιστεύουν οτι η ελληνική κυβέρνηση – αυτή ή η επόμενη – θα κάνουν κάτι για να περικόψουν τις δαπάνες και να μειώσουν το έλλειμμα; Οι Έλληνες (που τους ξέρουμε καλά) δεν το πιστεύουμε. Θα το πιστέψουν οι ξένοι μετά την κοροιδία που έχουν υποστεί απο την κυβέρνηση με το πρώτο μνημόνιο; Αμφίβολο. Η ιδέα λοιπόν είναι καλή και θα έδινε ανάσα στην οικονομία, αλλά πολύ δύσκολο να την δεχθούν οι εταίροι ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη εμπειρία τους με το πρώτο μνημόνιο.

Το ζητούμενο σήμερα και η μόνη λύση που υπάρχει, είναι να περιορισθούν οι δαπάνες του δημοσίου τομέα και φυσικά το υπερβολικό μέγεθος του. Όμως η κυβέρνηση δεν προτίθεται να κάνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, αυξάνει τις δαπάνες του δημοσίου και εφορμά με νέους φόρους επι του ιδιωτικού τομέα.

Το τραγικό είναι οτι στο μόνο πράγμα που συμφωνεί το υπουργικό συμβούλιο είναι να μη μειώσει τον δημόσιο τομέα και να εφορμήσει ξανά κατά των ιδιωτών. Αυτό το αποδεικνύουν όχι μόνο οι ανακοινώσεις του υπουργού οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου που στηρίζει ολόκληρο το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στη σύλληψη της φοροδιαφυγής, αλλά και οι δηλώσεις του κ. Μ. Χρυσοχοίδη που είπε οτι «δεν υπάρχουν περιθώρια για μείωση των δαπανών, η προσπάθεια πρέπει να στηριχθεί στην αύξηση των εσόδων απο τη φοροδιαφυγή».

Όταν ο υπουργός Ανάπτυξης υιοθετεί τέτοιες απόψεις, όλοι αντιλαμβάνονται οτι η ελληνική οικονομία είναι τελειωμένη.

Θα θέσουμε στους υπουργούς ένα απλό ερώτημα: Που θα βρούν φόρους όταν:

- Οι 250.000 νέοι απολυμένοι δεν θα δηλώσουν εισόδημα και δεν θα πληρώσουν φόρο

- Οι δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν δεν θα πληρώσουν φόρους

- Οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι ζημιογόνες και όσες έχουν κέρδος έχουν μικρότερο απο το περυσινό συνεπώς θα πληρώσουν λιγότερους φόρους

- Ο τζίρος στην αγορά έχει εξαφανιστεί και τα έσοδα απο τον ΦΠΑ περιορίζονται

- Η ρευστότητα είναι στο ναδίρ, κανείς δεν έχει λεφτά και οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να πληρώσουν τους εργαζόμενους, πόσο μάλλον τους παλιούς φόρους που χρωστάνε

Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι σε εντελώς λάθος κατεύθυνση. Προσπαθούν να κοροιδέψουν την τρόικα με ψεύτικες υποσχέσεις για αύξηση των εσόδων όταν είναι φώς φανάρι οτι με την ύφεση που επικρατεί , φέτος τα έσοδα θα εξαφανισθούν.

Η γενικευμένη αντίδραση των υπουργών στο ενδεχόμενο να περικόψουν τις δαπάνες των υπουργείων τους, οι αντιδράσεις των κομματικών συνδικαλιστών αλλά και του συνόλου των βουλευτών όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων σε οποιαδήποτε προσπάθεια συρρίκνωση του ευρύτερου δημοσίου τομέα, είναι η αιτία της πλήρους καταστροφής στην οποία οδηγείται η ελληνική οικονομία.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr