Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως το πιο «καυτό» θέμα για τις αγορές, δεν είναι πλέον το εάν θα υπάρξει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αλλά το πότε και το πώς θα γίνει αυτή, παρά τις πολλές και συνεχείς διαψεύσεις τόσο από την ελληνική πλευρά όσο και από την ΕΕ. Το σενάριο της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους όχι απλά δεν βγαίνει από την εικόνα αλλά μέρα με τη μερά ενισχύεται όλο και περισσότερο με τους αναλυτές πλεόν να τονίζουν πως όσο πιο σύντομα γίνει το restructuring, τόσο λιγότερο επώδυνο θα είναι.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Treasury της Royal Βank of Scotland, κ. Μοοrad Choudhry, κάθε «δημιούργημα» για την διαχείριση της κρίσης της Ευρωζώνης - οι συνεχείς διαβεβαιώσεις των κυβερνήσεων αρχικά, η δημιουργία του ταμείου σταθερότητας στη συνέχεια, η ακολουθούμνεη αύξηση του μεγέθους του ταμείου αυτου, οι διασώσεις κ.τ.λ – απλά αγοράζουν χρόνο και συγκεκριμένα 4-6 μήνες, αφού όπως αποδείχθηκε η κρίση συνεχίζιεται απτόητη, με τον φόβο της μετάδοσης να χτυπά κόκκινο. Οπως τονίζει, πρέπει να σταματήσουμε να αποφεύγουμε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα: θα υπάρξει 100% αναδιάρθρωσης χρέους χώρας της Ευρωζώνης.

Οπως επισημαίνει ο Choudhry, το χρέος των χωρών της περιφέρειας όπως η Ελλάδα, συνέχεια αυξάνεται και οι επενδυτές αναρωτιούνται πλέον αν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρωθεί. Στην Ιρλανδία, το κατά κεφαλήν χρέος έχει αγγίξει τα 20.000 ευρώ.

Οι χώρες αυτές εγκλωβίζονται όλο και πιο πολύ, σε μία οδό όλο και ακριβότερου κόστους αποπληρωμής, μείωσης της παραγωγικότητας και υψηλού εργατικού κόστους. Ακόμη και οι περικοπές στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να φέρουν πίσω της ανταγωστικότητα της χώρας, παρά μετά από πολλά χρόνια ακόμη.

Οπως υπογραμμίζει, στο παρελθόν, ο παραδοσιακός τρόπος εξισορρόπησης του προϋπολογισμού, ήταν η υποτίμηση του νομίσματος, όμως σε μία νομισματική ένωση, αυτό φυσικά δεν είναι δυνατόν. Οι μοναδικές εναλλακτικές για ένα κράτος στην Ευρωζώνη, που πλέον το χρέος του δεν είναι βιώσιμο, είναι είτε το default είτε η αναδιάρθρωση του χρέους. Μόνο έτσι θα μπορέσει ποτέ η χώρα να εξυπηρετήσει και πάλι το χρέος της, να βγει και πάλι στις αγορές , να δει αναάπτυξη και να γίνει ανταγωνιστική.

Σύμφωνα και με τον κ. Charles Grant, διευθυντή του Κέντρου Ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων στο Λονδίνο, οι περισσότεροι γνωρίζουν πως θα πρέπει να υπάρξει κάποια σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας έτσι ώστε να μειωθεί το τεράστιο βάρος που έχει στους ώμους της, και αυτό δεν σημαίνει απλά μία επιμήκυνση της διάρκειας των ομολόγων αλλά η διαγραφή ενός πολύ μεγάλου μέρους του χρέους. Οπως επισημαίνει, το πρόβλημα είναι πως όσο περισσότερο καθυστερεί η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε αυτήν την διαδικασία, τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση και όταν τελικά αποφασίσουν να αναδιαρθρώσουν, μπορεί και να είναι πάρα πολύ αργά.

Οπως υποστηρίζει ο κ. Anmdre Sapir του Ινστιτούτου Bruegel, πλέον το θέμα της μετάδοσης της κρίσης είναι ξεκάθαρα ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και φυσικά κανείς δεν θα επέμενε να γίνει αναδιάρθρωση στην Ελλάδα, εάν αυτή θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ομως όποια και αν είναι η μορφή της, θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε πριν το 2013, αλλιώς θα είναι πολύ πιο επίπονη εάν καθυστερήσει. Οπως τονίζει χαρακτηριστικά, η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη πρέπει να χωνέψουν το ότι θα υπάρξουν απώλειε, προσθέτωντας πως η κρίση χρέους μίας χώρας είναι σίγουρα μία επίπονη εμπειρία τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και για τους πιστωτές της. Ομως μία κρίση η οποία έχει λάθος αντιμετώπιση και λάθος χειρισμούς, μπορεί να είναι όχι απλά επίπονη εμπειρία, αλλά καταστροφική.