Βέβαια αυτό θα προϋποθέτει και την ικανότητα του Δημοσίου να προβεί σε εξοφλήσεις, καθώς μία ματιά στις πληρωμές των λειτουργικών δαπανών σε νοσοκομεία και πρεσβείες του εξωτερικού πείθει για το αντίθετο!
Μετά την «επιτυχία» του προγράμματος εξόφλησης των προμηθευτών των νοσοκομείων με άτοκα ομόλογα ετήσιας, 2τούς και 3ετούς διάρκειας, το υπουργείο διευρύνει την πρακτική νομιμοποιώντας την μέσω του νομοσχεδίου, προοιωνίζοντας έτσι την περαιτέρω αποστράγγιση της αγοράς από τα ίχνη ρευστότητας. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που εισάγει ποινές φυλάκισης και αυτόφωρη διαδικασία για κάθε είδους οφειλές των επιχειρήσεων προς το δημόσιο, τα Ν.Π.Δ.Δ. και τους οργανισμούς κι επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Αυτή η ιδιότυπη στάση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου έχει «τσακίσει» τον κατασκευαστικό κλάδο, ο οποίος μάλιστα ζητά να του καταβληθούν πάνω από 1,8 δις. εθρώ, από έργα τα οποία έχουν ήδη ολοκληρωθεί, χωρίς να συνυπολογιστεί το ανεκτέλεστο έργο. Η εξόφληση των χρεωστούμενων αποτελεί πάγιο αίτημα της αγοράς, η οποία πνέει τα λοίσθια υπό την ασφυξία ρευστότητας.
Σε περισσότερα από έξι δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζονται οι σημερινές υποχρεώσεις των νοσοκομείων του ΕΣΥ προς τους προμηθευτές τους
(συμπεριλαμβανομένων και των χρεών του 2010), ενώ σημαντικές είναι και οι υποχρεώσεις του Δημοσίου στις μεταφορικές κυρίως ΔΕΚΟ.
Επιπλέον, σε 700 εκατ. ευρώ ανέρχονται οι οφειλές προς επιχειρήσεις, οι οποίες εντάχθηκαν στον επενδυτικό νόμο και έχουν ολοκληρώσει τα σχέδιά τους. Εκτός της στάσης πληρωμών δεν μένουν και οι Πρεσβείες μας στο εξωτερικό, με τα παράπονα στο Υπουργείο Εξωτερικών να καταφτάνουν επί καθημερινής βάσης.
Την ίδια ώρα η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καν ενσωματώσει την κοινοτική οδηγία που προβλέπει ότι το Δημόσιο θα πρέπει να πληρώνει την παροχή προϊόντων και υπηρεσιών στις επιχειρήσεις και αν δεν το πράττει, τότε θα πρέπει να καταβάλλει αποζημίωση στον «θιγόμενο»
επιχειρηματία, ίση με το 5% του οφειλόμενου ποσού.
«Αχτίδα» ωστόσο φωτός στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο αποτέλεσε η ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος της αγοράς για συμψηφισμό των υποχρεώσεων των ιδιωτών και του Δημοσίου. Ειδικότερα μπορούν να συμψηφιστούν απαιτήσεις που αφορούν επιστροφές ή οφειλές ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος, επιδοτήσεις του ΠΔΕ, γεωργικές επιδοτήσεις, αμοιβές για παροχή υπηρεσιών προς το Δημόσιο, αγορές υλικών, αναλώσιμων και προμηθειών του Δημοσίου.

Αλεξάνδρα Τόμπρα