Η παρέμβαση της δημιουργίας του ΤΧΣ ακολουθεί πιστά τις προτεραιότητες τις οποίες παγίως θέτει το ΔΝΤ για την προάσπιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Η μελέτη επιχειρεί μία συστηματική διερεύνηση των περιπτώσεων των ευρωπαϊκών χωρών στις οποίες παρενέβη το ΔΝΤ την τελευταία δεκαετία. Περιγράφονται τα προβλήματα που ώθησαν τις χώρες στην προσφυγή στο ΔΝΤ, καθώς και τα μέτρα μακροοικονομικής πολιτικής τα οποία συνόδευσαν την χρηματοοικονομική στήριξη. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις δράσεις οι οποίες αφορούσαν τον χρηματοπιστωτικό τομέα (βλ. πίνακα 2). Καταρχήν, η στρατηγική του ΔΝΤ τα τελευταία έτη περιλαμβάνει τη διαφοροποίηση των όρων των προγραμμάτων του ανά χώρα, ώστε αυτοί να προσαρμόζονται με μεγαλύτερη ευελιξία στη φύση και τις αιτίες των προβλημάτων που καθεμία αντιμετωπίζει. Επίσης, το ΔΝΤ έχει επαυξήσει τη μέριμνα την οποία αποδίδει στις προοπτικές ανάπτυξης των υπερχρεωμένων χωρών ώστε η αποπληρωμή χρεών να καθίσταται μεσοπρόθεσμα εφικτή χωρίς κήρυξη χρεοκοπίας. Στη συνέχεια, η μελέτη εξηγεί γιατί η σύγκριση της Ελλάδας με την Αργεντινή είναι αδόκιμη και ότι το κοντινότερο μέτρο σύγκρισης αποτελούν οι ευρωπαϊκές χώρες. Τα προβλήματα τα οποία οδήγησαν αυτές τις χώρες σε προσφυγή στο ΔΝΤ είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Παρά ταύτα, η αναλυτική παρουσίαση αυτών των περιπτώσεων τεκμηριώνει ότι το ΔΝΤ ουδέποτε εισηγήθηκε μέτρα βλαπτικά για τους καταθέτες (πχ. δέσμευση ή απαλλοτρίωση καταθέσεων). Αντιθέτως, το ΔΝΤ επιμένει σε όλες τις περιπτώσεις στη στενή παρακολούθηση και βελτίωση της κεφαλαιακής επάρκειας και της ρευστότητας των τραπεζικών ιδρυμάτων. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή αναγνωρίζεται ότι η προάσπιση της υγείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι μία κρίσιμη προϋπόθεση για την επιτυχία των προσπαθειών οικονομικής ανάταξης. Το αυτό συμβαίνει και στην ελληνική περίπτωση.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr