"Η παράταξή μας δεν έχει ανάγκη νέας ιδεολογίας. Αυτή είναι ξεκάθαρη. Είναι ο σύγχρονος κοινωνικός φιλελευθερισμός, τον οποίο πρέπει να υπερασπιζόμαστε όμως με συνέπεια και σταθερότητα. Με θάρρος και αυτοπεποίθηση" , είναι η ακριβής φράση της κ Μπακογιάννη στην επιστολή της προς τον κ. Σιούφα.  

Δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω το ότι η κ. Μπακογιάννη πιστεύει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, αλλά θεωρώ πως μόνο αυτή δεν ήταν η ιδεολογία της ΝΔ του κ. Αλογοσκούφη, ή των κ. Γιακουμάτου, Πολύδωρα, κ.α.

Θεωρώ επίσης την κίνηση της καλή,  γιατί πρέπει οι εκλέκτορες ενός μεγάλου και ιστορικού κόμματος όπως η ΝΔ, να γνωρίζουν τι πρεσβεύουν όσοι διεκδικούν την ηγεσία.

¨Ήταν επίσης καλή κίνηση, γιατί έπιασε τους άλλους δύο υποψηφίους στον ύπνο. Είμαι βέβαιος πως τώρα ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν μία ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα που να θυμίζει κυρία Μπακογιάννη αλλά να μην είναι και κυρία Μπακογιάννη. Εγχείρημα αρκετά δύσκολο πλέον.

Το επίσης θετικό με την κυρία Μπακογιάννη είναι πως δείχνει να εγκαταλείπει το άρμα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού του πατρός της  και να αγγίζει τα όρια της σοσιαλδημοκρατίας. Αν είναι με τις ευλογίες του ή όχι δεν το ξέρουμε καθώς ο κ. Μητσοτάκης δεν διακρίνεται για mea culpa, αντίθετα διακρίνεται για την σκληρή υπερασπιστική γραμμή των εκάστοτε επιλογών του.

Τι γνωρίζουμε όμως για τον κοινωνικό φιλελευθερισμό;

Ας ξεκινήσουμε με τι γνωρίζουμε με τον τον οικονομικό φιλελευθερισμό: Eχει ταυτισθεί με μείωση του κρατισμού, περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία και απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την γραφειοκρατία και των ασφυκτικές διοικητικές ρυθμίσεις. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός, έχει συνδεθεί, στην Ευρώπη κυρίως, με τη νέο-δεξιά του πολιτικού φάσματος. H κυρία Μπακογιάννη τον έχει υπηρετήσει πιστά μέχρι σήμερα.

Στο αντίπαλο δέος βρίσκεται ο  κοινωνικός φιλελευθερισμός που δίνει έμφαση στην αναδιανομή ευκαιριών υπέρ των μεσαίων τάξεων, των μεσαίων στρωμάτων και των μεσαίων επιχειρήσεων. Υπέρ των φυσικών υποστηρικτών της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν «διώκει» το μεγάλο κεφάλαιο το εμποδίζει, όμως, να δημιουργήσει «κλοιό ασφυξίας» για την επιχειρηματική δραστηριότητα της υπόλοιπης οικονομίας, των μικρότερων (και πολύ πιο διασπαρμένων) οικονομικών μονάδων.

Επίσης ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δημιουργεί ένα «προστατευτικό δίκτυο» κοινωνικής αλληλεγγύης. Αλλά με το μικρότερο δυνατό κόστος και με τις ελάχιστες στρεβλώσεις. Κλασσική περίπτωση για τους πολιτικούς επιστήμονες, είναι το New Deal του Φραγκλίνου Ρούσβελτ.


Σαφώς και η κυρία Μπακογιάννη έλαβε τα μηνύματα των καιρών από τις διεθνείς ανατροπές και αυτό είναι καλό σημάδι, για την προσωπική της εξέλιξη.

Το πρόβλημα όμως είναι πολύπλοκο εφόσον κερδίσει την ηγεσία καθώς αφορά την εξέλιξη της ΝΔ.

Τι θα κάνει με το ίδιο της το κόμμα που ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό καθαρά συντηρητικά στρώματα, ένα κόμμα που έχει ένα γερασμένο εκλογικό σώμα ( άρα και πιο δύσκαμπτο, ανθεκτικό και συντηρητικό),, ένα κόμμα που έχει εξαγριωσει την μεσαία τάξη και ένα κόμμα που έχασε και το παραδοσιακό στήριγμα του την αγροτική τάξη της όποιας  μόνο ένα μέρος ( οι νεώτεροι) είναι ανοικτό σε νέες ιδέες.

Τι θα κάνει μ ένα κόμμα το οποίο για να μην κατηγορηθεί ως θατσερικό εφηύρε τον Ριζοσπαστικό Φιλελευθερισμό ως προκάλυμμα;  Τι θα κάνει με τη Θρησκευτική Δεξία που εφορμά κυρίως από τη Βόρεια Eλλάδα; Ενάμισι εκατομμύριο ψήφους είχε μαζέψει ο Χριστόδουλος με τις ταυτότητες.

Το μεγάλο επίσης πρόβλημα είναι πως η ευρωπαϊκή δεξιά έχει ξεχωρίσει αυτές τις διαφορετικότητες. Στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βλέπει κανείς τους φιλελευθέρους ( να αποτελούν σφήνα) και να διεκδικούν συγκυβερνήσεις με την παραδοσιακή δεξία ( Χριστιανοδημοκράτες ή Τόρηδες) σε Αγγλία, Γερμανία. ( Στην

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr