Κεντρικός άξονας της πολιτικής τους, όπως αυτή ξεκάθαρα προκύπτει απο τις απαντήσεις των δυο υπουργών είναι η αύξηση μόνο των παραγωγικών δαπανών και των δαπανών για υγεία παιδεία και κοινωνικό κράτος με ταυτόχρονη μείωση της σπατάλης. Κεντρικός στόχος επίσης είναι η μείωση της φοροδιαφυγής με την ανασύσταση και ενίσχυση των φοροελεγκτικών και φοροεισπρακτικών μηχανσιμών αλλά και όλων των άλλων μηχανισμών ελέγχου της αγοράς. Οι δυο νέοι υπουργοί θεωρούν κλειδιά για την καταπολέμηση της διαφθοράς το παράδειγμα που πρέπει να δίνουν τα κυβερνητικά στελέχη με τις πράξεις τους, την ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτών απο τις αρχές αλλά και την αυξημένη διαφάνεια που παρέχει η δημοσίευση στο ιντερνετ των κυβερνητικών αποφάσεων.

Σε αυτό το κείμενο απομονώσαμε τις ερωτήσεις που αφορούν το πόστο του υπουργείου Οικονομικών που αναλαμβάνουν. Ιδού οι ερωτήσεις και απαντήσεις τους στις συνεντεύξεις που έδωσαν στον Γρηγόρη Νικολόπουλο:

Γιώργος Παπακωνσταντίνου

(το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κ. Παπακωνσταντίνου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) https://www.reporter.gr/default.asp?pid=16&la=1&art_aid=214405 )
 
Ιστορικά ποτέ δεν υπήρξε περιορισμός των δημοσίων δαπανών σε απόλυτο νούμερο. Η πολιτική που έχετε ανακοινώσει μέχρι στιγμής περιλαμβάνει ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και αυξημένες δημόσιες επενδύσεις. Όλα αυτά συνηγορούν υπέρ της αύξησης του ελλείμματος. Με ποιο τρόπο θα ισορροπήσει ο προϋπολογισμός δεδομένης της αύξησης των δαπανών; 


Το θέμα δεν είναι οι κρατικές δαπάνες να μειώνονται σε απόλυτο μέγεθος, αλλά να αυξάνονται με μικρότερο ρυθμό από το συνολικό εισόδημα της χώρας. Το κρίσιμο στοιχείο είναι λοιπόν το πόσο μεγαλώνει η «πίττα» και πως αυτή διανέμεται. Εκεί έγκειται μια μεγάλη διαφορά μας με την πολιτική της παρούσας κυβέρνησης που οδήγησε σε κατακόρυφη μείωση της ανάπτυξης και παράλληλα κοινωνική αναδιανομή υπέρ των εχόντων και κατεχόντων εις βάρος των ασθενέστερων και της μεσαίας τάξης. Σε αντίθεση με τις συντηρητικές θεωρήσεις την παταγώδη αποτυχία των οποίων γίναμε μάρτυρες με τη διεθνή κρίση, εμείς δεν πιστεύουμε πως οι δημόσιες δαπάνες είναι αναγκαστικά σπατάλες. Είναι θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων αν θα στραφούν στην ανάπτυξη, στο κοινωνικό κράτος και στα δημόσια αγαθά ή αν θα τροφοδοτήσουν σπατάλες και κακοδιαχείριση. 



Το κύριο μέλημα της πολιτικής που έχουμε σχεδιάσει είναι να συνδυάσουμε την ικανοποίηση των αναπτυξιακών και κοινωνικών αναγκών της χώρας και των πολιτών. Κλειδί είναι μια ισορροπία όπου η επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης επιτρέπει την αύξηση των δημοσίων αναπτυξιακών και κοινωνικών δαπανών και, αντίστροφα, οι δημόσιες δαπάνες συμβάλλουν στην επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας.

Για παράδειγμα, το 2003 ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 5,6%, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ξεπερνούσε το 5% του ΑΕΠ, οι δαπάνες για παιδεία ήταν περίπου 3,5% του ΑΕΠ και οι πρωτογενείς δαπάνες ήταν 18% του ΑΕΠ. Το χρέος μειωνόταν, παρά τη διαρκή αύξηση των κοινωνικών δαπανών και την πρωτοφανή παραγωγή έργων. Σήμερα, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων είναι 2 μονάδες λιγότερο, οι δαπάνες για παιδεία μισή μονάδα λιγότερο και οι πρωτογενείς δαπάνες 2 μονάδες πιο υψηλές, ο δε ρυθμός μεγέθυνσης είναι σχεδόν μηδέν και αναμένεται αρνητικός. Οι δε συντάξεις και επιδόματα αυξάνονται με μικρότερα ποσοστά από ότι την προηγούμενη πενταετία. Με άλλα λόγια, το κράτος είναι και πιο σπάταλο και αντιαναπτυξιακό και βοηθά λιγότερο τους οικονομικά αδύναμους. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται. 
 


Προφανώς, σε πρώτη φάση έχουμε να αντιμετωπίσουμε το οξύτατο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας που παρήγαγαν οι πολιτικές επιλογές της ΝΔ. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη εκτίμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το δημόσιο χρέος στη χώρα προβλέπεται το 2010 να εκτιναχθεί στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών.

Σε αντίθεση με πολλές συντηρητικές πρ

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr