Η κρίση που έχει πλήξει την αξιοπιστία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος προήλθε κυρίως από την λανθασμένη στρατηγική των τραπεζιτών παγκοσμίως οι οποίοι υπερμόχλευσαν τα τραπεζικά προϊόντα και παραμέρισαν το ρίσκο.
Τα management πολλών τραπεζών απέτυχαν να διαχειριστούν μια κρίση που κατ ΄ουσία οι ίδιοι δημιούργησαν.
Βέβαια η κρίση εμφανίζει και κοινωνιολογικά αίτια καθώς είναι αποτέλεσμα της απληστίας και ματαιοδοξίας των απανταχού managers να προσφέρουν υψηλά κέρδη και των απανταχού επενδυτών να επιτύχουν τις υψηλότερες αποδόσεις.
Σε μια τέτοια πραγματικά δύσκολη συγκυρία όπου τράπεζες καταρρέουν είναι η καλύτερη εποχή για deals.
Οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές στην Ελλάδα μεταξύ των τραπεζών θα έχουν οικονομικό νόημα αν τα νέα σχήματα που θα δημιουργηθούν αφενός θα έχουν καλύτερη πρόσβαση στην διεθνή ρευστότητα αφετέρου μειωθούν δραστικά τα κόστη.
Όμως στις μεγάλες τράπεζες η δημιουργία ενός μεγαλύτερου σχήματος δεν εξασφαλίζει καλύτερη πρόσβαση στην διεθνή ρευστότητα.
Όταν δεν δανείζει κανείς παγκοσμίως καθώς η μια τράπεζα δεν εμπιστεύεται την άλλη και όταν πολλές τράπεζες καταρρέουν λόγω ρευστότητας ποιο θα είναι το όφελος των ελληνικών τραπεζών που θα συγχωνευτούν;
Όσον αφορά τα κόστη είναι προφανές ότι σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης όπου δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ καμιά τράπεζα δεν θα ήταν διατεθειμένη να διαθέσει 300 ή 400 εκατ ευρώ σε εθελούσιες εξόδους.
Είναι προφανές ότι όποιο deal πραγματοποιηθεί στο εσωτερικό στις μεγάλες τράπεζες θα πάσχει και μάλλον θα στοχεύει να καλύψει προβλήματα.
Στις μικρές τράπεζες η κατάσταση είναι διαφορετική.
Είναι προφανές ότι είναι επιτακτική ανάγκη η συγκέντρωση μεταξύ των μικρότερων τραπεζών.
Π Λεωτσάκος
[email protected]
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr