Έμμεσως πλην σαφώς η κυβέρνηση στηρίζει την πρωτοβουλία των διοικήσεων των τραπεζών να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να τις αντικαταστήσουν με επιχειρηματικές. Ετσι η ΟΤΟΕ, αφού ο ρόλος της τίθεται εν αμφιβόλω πλέον, προσφεύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και παράλληλα ξεκινά απεργιακές κινητοποιήσεις ενώ από την πλευρά τους οι τραπεζίτες επικεντρώνονται στα περιθώρια που υπάρχουν ώστε να παρακαμφθεί η συλλογική σύμβαση.
Την Τετάρτη, κατά τη συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους της ΟΤΟΕ και των τραπεζών, ο υπουργός Απασχόλησης, κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, τόνισε απλά ότι η πολιτεία δεν μπορεί να παρέμβει, καθώς όλες οι τράπεζες είναι ανεξάρτητες, επιβεβαιώνοντας έτσι τις πληροφορίες που θέλουν την πρωτοβουλία των τραπεζών να την στηρίζει η κυβέρνηση. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου. Ετσι οι εκπρόσωποι της ΟΤΟΕ ουσιαστικά έφυγαν από τη συνάντηση άπραγοι και βρίσκονται πλέον σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση, καθώς ο ρόλος τους τίθεται εν αμφιβόλω πλέον, κάτι που είχε, άλλωστε, διαφανεί, από τους κλυδωνισμούς που προκάλεσε η αλλαγή του ωραρίου εργασίας στη Eurobank. Η απεργιακή κινητοποίηση της Δευτέρας δεν φαίνεται ότι αποτελεί κίνηση που μπορεί να μπλοκάρει τις δρομολογημένες εξελίξεις ούτε επίσης οι διαμαρτυρίες στο διεθνές γραφείο εργασίας. Παράλληλα το γεγονός ότι η ΟΤΟΕ σχεδιάζει να προχωρήσει σε έκτακτο συνέδριο ώστε να επανακαθορίσει τη στάση της αποδεικνύει ότι ο συνδικαλισμός τουλάχιστον στις τράπεζες βρίσκεται σε κρίση. Το επιχείρημα της ΟΤΟΕ ότι οι συλλογικές συμβάσεις στηρίζονται στο Σύνταγμα της χώρας έχει σαφώς βάση, ωστόσο, οι τράπεζες είναι κατοχυρωμένες νομικά καθώς αντιπροτείνουν ουσιαστικά διμερείς συμφωνίες όσον αφορά τα μισθολογικά με τους οικείους συλλόγους εργαζομένων.
Η θέση των τραπεζιτών Ειδικότερα οι τραπεζίτες από την πλευρά τους επισημαίνουν ότι έχει αλλάξει πλήρως το σκηνικό στην αγορά με τη διεθνοποίηση, την απελευθέρωση, και την όξυνση του ανταγωνισμού, κάτι το οποίο είχαν προβλέψει και για αυτό το λόγο δεν είχαν προχωρήσει στη σύσταση εργοδοτικής οργάνωσης που θα ήταν και ο συνδικαλιστικός φορέας από την πλευρά των τραπεζών. Η σύσταση, όμως, της εργοδοτικής οργάνωσης αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Επιπλέον σημειώνουν ότι αυτή η αδυναμία είχε προβλεφθεί και κατά την κατάρτιση του νόμου 1876/90 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και για τον λόγο όριζε εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους από τις τράπεζες παρέχοντας τη δυνατότητα να καταλήγουν σε συμφωνία εφόσον οι εκπρόσωποι των εργοδοτών κάλυπταν τουλάχιστον το 70% των εργαζομένων στον κλάδο. Το ποσοστό αυτό, εφόσον δεν είναι το 100%, παρέχει, όμως, τη διακριτική ευχέρεια σε κάθε τράπεζα να μην συμμετέχει στις συλλογικές διαπραγματεύσεις αλλά να αρκεστεί στις διαπραγματεύσεις σε επιχειρησιακό επίπεδο, στις οποίες και ορίζονται με κάθε λεπτομέρεια οι όροι, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα κάθε τράπεζας. Οπως υποστηρίζουν δε οι τραπεζίτες, οι συνθήκες, όπως έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, έχουν πλέον ωριμάσει και επιβάλλουν μια διαφορετική στάση απέναντι στο εργασιακό περιβάλλον, η στάση, όμως της ΟΤΟΕ, υποδηλώνει πως δεν διαθέτει επαρκή ευελιξία, καθαρή αντίληψη των νέων συνθηκών και έτσι δεν δείχνει να μπορεί να συζητήσει με βάση αυτό το νέο πλαίσιο. Ταυτόχρονα κάθε τράπεζα έχει και τη δική της ιδιαιτερότητα, κάτι που γίνεται σαφέστατο στην περίπτωση του ασφαλιστικού. Για παράδειγμα, το ασφαλιστικό ζήτημα είναι εντελώς διαφορετικό από τράπεζα σε τράπεζα και λόγω της φύσεώς του το γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι στην κάθε τράπεζα και λιγότερο, η δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Για παράδειγμα ορισμένες τράπεζες έχουν δημιουργήσει τρίτο πυλώνα, ιδιωτικού δικαίου συμφέροντος με ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη. Οι όροι και η διαδικασία ένταξής τους θα πρέπει να γίνουν μετά από διαφορετική αναλογιστική μελέτη, γεγονός που αντανακλά τη διαφορετικότητα του ζητήματος για κάθε τράπεζα και κατ επέκταση την αδυναμία αντιμετώπισης των ασφαλιστικών ζητημάτων από κλαδική σύμβαση εργασίας που έτσι και αλλιώς δεν θέτει η ΟΤΟΕ. Επίσης, λόγω του έντονου, εντός και εκτός Ελλάδος, ανταγωνισμού, κάθε τράπεζα έχει διαμορφώσει διαφοροποιημένο σύστημα αμοιβών και εξέλιξης για τους εργαζόμενους. Σημαντικό στοιχείο είναι επίσης ότι οι τράπεζες δεν επιδιώκουν κατάργηση κλαδικών συλλογικών συμβάσεων για να τις αντικαταστήσουν με εξατομικευμένες εργασιακές συμβάσεις αλλά προωθούν επιχειρησιακές συμφωνίες με το
Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr