Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
![Reporter.gr on Google News](/images/google%20news/reporter%20news%20300x100.png)
Ο κ. Μηλιάκος επισήμανε ότι οι συμφωνίες μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτωνίδιας εθνικότητας φαίνεται να εξελίχθηκαν καλύτερα από τις αντίστοιχες διασυνοριακές, ενώ σκιαγράφησε την αποδοτικότητα των εξαγορών.
Επίσης αναφερόμενος στην ΑΤΕ τόνισε ότι στοχεύει το 10% των κερδών της να προέρχεται από τις δραστηριότητες του εξωτερικού.
Σε παγκόσμιο επίπεδο για το 2006 η αξία των εξαγορών και συγχωνεύσεων διαμορφώνεται σε 3,33 τρισ. δολαρίων που αποτελεί ρεκόρ.
Μόλις προ ολίγων ημερών, σε ένα μόνο 24ωρο μεταξύ 19 και 20 Νοεμβρίου, ανακοινώθηκαν, σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τον Economist, συμφωνίες εξαγορών συνολικής αξίας 75 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Η δυναμική των εξαγορών και των συγχωνεύσεων και στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα πυροδοτείται και συνεχώς ενισχύεται από δύο βασικούς παράγοντες.
Ο πρώτος παράγοντας, η συμμετοχή της Ελλάδας στη ζώνη της ΟΝΕ.
Ο δεύτερος παράγοντας, αφορά στην ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση του τραπεζικού συστήματος, σε συνδυασμό με την όξυνση του ανταγωνισμού.
Για την καθοριστική σημασία που έχουν οι δύο αυτοί παράγοντες, αρκεί να σημειωθεί ότι στην Ευρωζώνη σύμφωνα με ΕΚΤ, μεταξύ των ετών 2001 και 2005, ο αριθμός των πιστωτικών ιδρυμάτων μειώθηκε κατά 12,5% στα 6.308 πιστωτικά ιδρύματα, ενώ στο σύνολο της ΕΕ ο αριθμός αυτός μειώθηκε κατά 11%, στα 8.684 ιδρύματα.
Είναι, επομένως, εμφανές ότι σήμερα ταυπάρχοντα πιστωτικά ιδρύματα είναι λιγότερα, αλλά μεγαλύτερα.
Το μερίδιο που κατέχουν τα πέντε μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα με κριτήριο το ύψος του ενεργητικού στις εθνικές αγορές της ευρω-ζώνης ανερχόταν κατά μέσον όρο το 2005 σε 54%, έναντι 52% το 2001.
Ειδικότερα στην Ελλάδα, οι πέντε μεγαλύτερες τράπεζες έλεγχαν το 2005 το 66% του τραπεζικού συστήματος έναντι 67% το 2001.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, μεταξύ των ετών 1993 και 2003, το 80% των τραπεζικών συγχωνεύσεων και εξαγορών στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αφορούσε εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα.
Μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι ευρωπαϊκές διασυνοριακές συγχωνεύσεις και εξαγορές αφορούσαν κυρίως πιστωτικά ιδρύματα που ειδικεύονταν στη διαχείριση κεφαλαίων (assetmanagement) και στην επενδυτική τραπεζική.
Ενδεικτική είναι η ανάλυση των συμφωνιών συγχωνεύσεων και εξαγορών στις οποίες κατέληξαν το 2005 τα πιστωτικά ιδρύματα των 25 χωρών της ΕΕ: περίπου το 38% αφορούσε συγχωνεύσεις που γίνονταν στην ίδια εθνική αγορά, το 18% ήταν διασυνοριακές μεταξύ χωρών-μελών της ΕΕ-25, το 35% αφορούσε συμφωνίες εξαγοράς πιστωτικών ιδρυμάτων σε χώρες εκτός της ΕΕ-25, ενώ μόλις το 9% αφορούσε το αντίθετο.
Όσο ενοποιείται το τραπεζικό σύστημα και γενικότερα ο χρηματοοικονομικός τομέας στην ΕΕ με την εναρμόνιση του θεσμικού και κανονιστικού πλαισίου, τόσο ο αριθμός των ευρωπαϊκών διασυνοριακών εξαγορών και συγχωνεύσεων θα τείνει να αυξάνεται.
Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, ότι οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές τράπεζες επένδυσαν συνολικά πάνω από 350 δισ. ευρώ κατά την περίοδο 2000-2005 για την εξαγορά άλλων τραπεζών, ούτε το γεγονός ότι από τις 25 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες δεν υπάρχει ούτε μία που να μην έχει επεκταθεί πέραν των εθνικών συνόρων της.
Οι βασικότεροι λόγοι που ωθούν τις τράπεζες στις εξαγορές και συγχωνεύσεις είναι:
Ως συνέπεια απόφασης για στρατηγική επανατοποθέτηση στην αγορά , η ταχεία απόκτηση ικανού μεγέθους και θέσης στην αγορά κ.α.
Ως κυριότερα εμπόδια στο δρόμο προς τη συγχώνευση μπορούν να θεωρηθούν:
Το θεσμικό πλαίσιο της οικονομίας που ενδέχεται να μην ενθαρρύνει τέτοιες κινήσεις,
Η ενδεχόμενη μείωση του ανταγωνισμού που προκαλείται από την εξεταζόμενη συγχώνευση, οι διαφορετικές εκτιμήσεις για την αξία των τραπεζών που εξετάζουν τη συνένωσή τους,
Η αντίθεση βασικών μετόχων ή και των εργαζομένων στις πρωτοβουλίες της Διοίκησης,
Επίσης, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες ολοκλήρωσης ή έχουν αποτύχει μετά την επίτευξη της συμφωνίας.
Οι κυριότεροι λόγοι μπορεί να είναι:
Η εσφαλμέ