Όμως ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις τίποτε δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Παρά τις κατά καιρούς φήμες και σενάρια που κυκλοφορούν που άλλοτε θέλουν συμφωνία μεταξύ Eurobank και Alpha , άλλοτε της Εθνικής με την Eurobank , ενίοτε εμπλέκεται καιη ιταλική Unicredit η πραγματικότητα είναι ότι όταν ορισμένεςτράπεζες βρέθηκαν σε πραγματικά δυσχερή θέση το φθινόπωρο και χειμώνα του 2008 δεν κατέφυγαν στην λύση των deals.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι βασικές αιτίες για το γεγονός πλέον ότι όλοι τα deals τα υποστηρίζουν αρχικώς αλλά τα αποκηρύσσουν τελικώς είναι κατά βάση τρεις.

1) Οι βασικοί μέτοχοι και τα στελέχη καθορίζουν ή όχι τις συμφωνίες. Προφανώς όχι οι γενικές συνελεύσεις όπου απλά πλέον διαδραματίζουν ένα μάλλον εθιμοτυπικό ρόλοκαθώς πάντοτε οι αποφάσεις είναι προειλημμένες και απλά οι συνελεύσεις για τυπικούς λόγους εγκρίνουν τις αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί. Οι βασικοί μέτοχοι θέλουν τα περισσότερα , υψηλές αποτιμήσεις , μεγάλη υπεραξία αλλά και διατήρηση ηγετικής θέσης στο νέο ενοποιημένο σχήμα. Έτσι δημιουργείται ένταση και κόντρα μετοχικών συμφερόντων. Τα στελέχη που απαρτίζουντο management  διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη εξουσία από αυτή που θεωρητικά να προβλέπει η αγορά. Τα στελέχη συναινούν ή αντιδρούν σε μια συμφωνία καθορίζοντας την τύχη της.

2) Υπάρχουν σοβαροί ανασταλτικοί παράγοντες για την επίτευξη μιας συμφωνίας όπως π.χ. το μεγάλο ποσοστό αλληλοεπικάλυψης του δικτύου καταστημάτων. Σε μια τέτοια περίπτωση θα απαιτηθούν , κλείσιμο καταστημάτων , μείωση προσωπικού μέσω εθελουσιών εξόδων άρα μεγάλο κόστος. Η παρελθούσα εμπειρία έχει αποδείξει (Alpha, Ιονική και Eurobank με Εργασίας ) ότι οι συγχωνεύσεις είναι χρονοβόρες διαδικασίες απαιτούν μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων να επικεντρωθεί στην συγχώνευση και δεν είναι βέβαιο ότι αυτή την περίοδο όπου όλοι αναζητούν μεθόδους να βελτιώσουν την εικόνα τους να καταλήξουν στην λύση των deals.

3) Η καχυποψία αποτελεί επίσης έναν παράγοντα που έχει λειτουργήσει ανασταλτικά.

Τα στελέχη , οι εργαζόμενοι της μιας τράπεζας δεν εμπιστεύονται την άλλη καθώς ο φόβος του καπελώματος βρίσκεται πάντοτε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο μόνος λόγος που θεωρητικά καθώς η θεωρία από την πράξη απέχει σημαντικά που θα μπορούσαν να προχωρήσουν deals στις τράπεζες θα ήταν με αφορμή τις αυξήσεις κεφαλαίου.

Τους επόμενους μήνες οι μεγάλες τράπεζες θα προχωρήσουν σε αυξήσεις κεφαλαίου με κοινές μετοχές για να αποπληρώσουν τις προνομιούχες ή να ενισχύσουν περαιτέρω τους δείκτες κεφαλαιακής τους επάρκειας. Αν οι βασικοί μέτοχοι και οι διοικήσεις των τραπεζών διαπιστώσουν ότι μπορούν να τις υλοποιήσουν χωρίς την συμμετοχή άλλου ενδιαφερομένου απλά τα deals για μια ακόμη φορά θα μετατεθούν.

Αν αντιθέτως υπάρξουν δυσκολίες στην κάλυψη των αυξήσεων κεφαλαίου τότε θα ήταν ενδεχόμενοοι αυξήσεις να οδηγήσουν σε deals. Σε αυτή την περίπτωση ο ρόλος της MIG θα ήταν σημαντικός καθώς στόχος της είναι να προχωρήσει σε εξαγορές στον χώρο των τραπεζών.

Επίσης οι παράλληλες κινήσεις που πραγματοποιεί η Marfin Popular Bank η οποία μεταφέρει την έδρα της στην Ελλάδα και συγχωνεύεται με την Marfin Εγνατία έχουν ως στόχο να δημιουργήσουν το κατάλληλο υπόβαθρο ώστε να προχωρήσουν σχέδια εξαγορών. Ωστόσο για το ορατό μέλλον πιο πιθανό θα ήταν να υπάρξει διασυνοριακή συνεργασία και σε βάθος χρόνου συγχώνευση σε εθνικό επίπεδο.

Πέτρος Λεωτσάκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr