«O μεγάλος παίκτης θα πρέπει, να τηρεί τους όρους. Γι' αυτό κι εμείς πρέπει, να διασφαλίσουμε ότι οι μεγάλες εταιρείες όπως η Apple, η Amazon, η Starbucks, η NG ότι πληρώνουν κι εκείνοι τους φόρους τους, όπως οποιοσδήποτε άλλος και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, ώστε όταν μια μικρή εταιρεία ή μια μεγάλη εταιρεία παίζουν με τους σωστούς όρους, να διασφαλίσουμε ότι και μια Google κάνει το ίδιο και η Amazon κάνει το ίδιο ή άλλες μεγάλες εταιρείες κατασκευής μεγάλων οχημάτων π.χ.». Αυτό τόνισε χτες μιλώντας στη Βουλή, σε κοινή συνεδρίαση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων και της Διαρκούς Παραγωγής και Εμπορίου, η Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμόδια για τον ανταγωνισμό, κυρία Margrethe Vestager.

«Θεωρούμε στην Ε.Ε. ότι οι κανόνες που ισχύουν για εμένα, πρέπει να ισχύουν και για όλους τους άλλους είτε είναι ο πιο μεγάλος επιχειρηματίας είτε ο ακόμη πιο μεγάλος, όλοι πρέπει να τηρούμε τους ίδιους κανόνες. Αυτός ο κανόνας δικαιοσύνης και ίσης μεταχείρισης είναι από τα βασικά στην Ευρωπαϊκή μας Ένωση» τόνισε η Ευρωπαία Επίτροπος.

Απαντώντας σε ερωτήσεις Βουλευτών κ κα Vestager και αναφερόμενη στα φορολογικά καθεστώτα εταιρών ανά κράτος μέλος σημείωσε ότι «ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να δίνει πλεονέκτημα επιλεκτικό σε μια εταιρεία ή ομάδα εταιρειών. Από την άλλη πλευρά έχουμε αποδεχθεί τις διαφορές που υπάρχουν στα επίπεδα της εταιρικής φορολογίας και υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Το χαμηλότερο ποσοστό είναι 9%, μετά έχουμε 12,5%, σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε και 20% και το έχουμε αποδεχθεί αυτό στη συνθήκη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Επιτροπή δεν προωθεί προτάσεις έτσι ώστε να γίνει πιο εύκολο για τις μικρές επιχειρήσεις και πιο δύσκολο για τις πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν».

Προτάσεις για τη φορολόγηση των εταιριών

Η Επίτροπος παρουσίασε δε και τις προτάσεις που έχει καταθέσει η Επιτροπή. «Για παράδειγμα η πρόταση για κοινή εταιρική φορολογική βάση, για να ξέρεις τι είναι αυτό που φορολογείται και να μπορούν και οι μικρές επιχειρήσεις να σχεδιάζουν αντίστοιχα και οι μεγαλύτερες, επίσης, να οργανώνονται καλύτερα όταν επιχειρούν εκτός Ε.Ε..

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η πρόταση για την αλλαγή της εταιρικής φορολόγησης με τέτοιο τρόπο  ώστε να εφαρμόζεται και στις ψηφιακές εταιρείες. Μια ψηφιακή εταιρία κατά μέσο όρο στην Ευρώπη πληρώνει 9% σε φόρο, ενώ συνήθως φτάνει και το 23% η φορολόγηση. Αυτό είναι πάνω από 100%  διαφορά. Επομένως, είναι επείγον να επικαιροποιήσουμε τις βασικές αντιλήψεις  το τι είναι η εταιρική φορολόγηση έτσι ώστε όλοι να συνεισφέρουν προς την κοινωνία όπου επιχειρούν.

Επομένως, εγώ κάνω αυτό που πρέπει να κάνω στη δική μου θέση με τα συγκεκριμένα μέτρα και ελπίζω και οι συνάδελφοί μου και τα κράτη μέλη θα αλλάξουν τη νομοθεσία έτσι ώστε να είναι πιο δίκαιη, αλλά και κάποιες χώρες αλλάζουν τη φορολογική νομοθεσία ήδη από μόνες τους. Η Ιρλανδία το πράττει αυτό, η Ολλανδία επίσης έχει αλλάξει τη νομοθεσία της σε ό,τι αφορά τους συνεταιρισμούς και σε άλλες χώρες, επίσης, βλέπουμε τέτοια παραδείγματα νομοθεσίας που απαγορεύει κάποια από τις περιπτώσεις που είχαμε δει στο παρελθόν. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο που έχει αλλάξει τη νομοθεσία της.

Επομένως έχουμε δει κάποιες περιπτώσεις σε άλλες χώρες που δεν μπορούν να συμβούν πια, για παράδειγμα στην Κύπρο ή αλλού. Αυτό είναι κάτι που συζητείται γιατί δεν έχουμε κοινό τύπο βεβαίως. Οτιδήποτε λοιπόν συμβαίνει σε κάθε χώρα για να αλλάξει η φορολογική νομοθεσία δεν συζητείται σχεδόν ποτέ, αλλά είναι σημαντικό να έχουμε αυτή την πρόοδο για να έχουμε ένα πιο δίκαιο φορολογικό ανταγωνισμό ακόμη και εδώ στην Ε.Ε.» ανέφερε και κατέληξε:

«Νομίζω ότι οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ήξεραν πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν και ο ανταγωνισμός, αλλά είδαν τι έγινε το 1920 και το 1930  στην Ευρώπη, είδαν τον αρνητικό ρόλο των μονοπωλίων φθάνοντας μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αποφάσισαν πως οι αγορές θα πρέπει να συμμετέχουν στο παζλ που θα οδηγεί στη διατήρηση της ειρήνης, αλλά δεν είχαν ψευδαισθήσεις. Και γι' αυτό στην Ευρώπη αποφασίσαμε να ελέγχουμε τις αγορές για βασικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους, να ελέγχουμε  οτιδήποτε μπορεί να μας οδηγήσει στον καρκίνο για παράδειγμα ή μπορεί να μας βλάψει και να μην μπορούμε να κάνουμε παιδιά, να προστατεύσουμε το περιβάλλον, επίσης, να έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα ως μέρος του κεκτημένου μας. Επομένως, δεν είναι ελεύθερη αγορά με τη  θεωρητική έννοια, είναι μια ελεγχόμενη αγορά ρυθμισμένη όπου εμείς αποφασίζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού και μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θέλουμε να υπάρχει ο θεμιτός ανταγωνισμός».

Γιώργος Αλεξάκης

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr