Όπως παρατηρείται σε ανάλυση της γερμανικής δεξαμενής σκέψης «Φύλλα Γερμανικής και Διεθνούς Πολιτικής», η Χάρις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας, επικεντρώθηκε ελάχιστα μέχρι στιγμής στο ερώτημα της διάσωσης της αμερικανικής δημοκρατίας. Αυτό οφείλεται στην απόφασή της, λόγω της πολιτικής πόλωσης που προκαλεί ο Τραμπ, να θέσει ως προτεραιότητα την προσέγγιση των αναποφάσιστων ψηφοφόρων, που θεωρούνται «απολίτικοι» και δύσκολα μπορούν να πειστούν από έναν αφηρημένο αγώνα για τη δημοκρατία. Εν ολίγοις, η Χάρις δεν μπορεί να σώσει τη δημοκρατία μιλώντας για τη διάσωση της δημοκρατίας. Αντιθέτως, πρέπει να αυτοπροβληθεί ως μία αξιόπιστη εκπρόσωπος των συμφερόντων εκείνων που δεν ήταν ήδη ταγμένοι σε κάποιο συγκεκριμένο στρατόπεδο.

Τι εκπροσωπεί η Χάρις;

Αυτό το ερώτημα απασχολεί έντονα μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων στις ΗΠΑ. Παρόλο που η υποψηφιότητά της προκάλεσε ευφορία στους Δημοκρατικούς, το ένα τέταρτο των δυνητικών ψηφοφόρων εξακολουθεί να δηλώνει ότι γνωρίζει ελάχιστα για την νυν αντιπρόεδρο. Η Χάρις συνδύασε μέχρι στιγμής την περιοδεία της ταυτίζοντας το πολιτικό της προφίλ με την ιστορία της ζωής της. Για τον σκοπό αυτό, εμφανίστηκε σε μορφές μέσων ενημέρωσης που δεν έχουν ως κεντρικό αντικείμενο πολιτικά θέματα, όπως τα talk shows που φιλοξενούνται από θρύλους του αθλητισμού ή τα podcasts που είναι δημοφιλή στις νεαρές γυναίκες. Παρόλο που τα παραδοσιακά μέσα διαμαρτύρονταν για αυτήν την επιλογή της Δημοκρατικής, για τη Χάρις ήταν μια λογική στρατηγική για να προσεγγίσει τους αναποφάσιστους.

Η βελτίωση της δημοτικότητάς της ενδέχεται να μην είναι αρκετή

Η Χάρις  κατάφερε πράγματι να αλλάξει την αρχικά αρνητική της εικόνα με εκπληκτικό ρυθμό. Ενώ αρχικά μόλις το 36% των ερωτηθέντων σε δημοσκοπήσεις του Ιουλίου δήλωσε ότι κρίνει θετικά τη νυν αντιπρόεδρο, η Χάρις κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό αυτό στο 47% στις αρχές Οκτωβρίου, αποσπώντας για πρώτη φορά περισσότερη επιδοκιμασία από αποδοκιμασία.

Τα σχεδόν τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης Μπάιντεν/Χάρις ήταν μια δύσκολη οικονομικά περίοδος για τους περισσότερους ανθρώπους στις ΗΠΑ και ως εκ τούτου δυσκολεύουν την εκτίναξη των ποσοστών της δημοφιλίας της υποψήφιας των Δημοκρατικών.

Η οικονομία των ΗΠΑ αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες λόγω εξωγενών κρίσεων, όπως η πανδημία και η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Ωστόσο, αυτοί οι παράγοντες δεν αναμένεται να ληφθούν υπόψιν από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους στην εκλογή της 5^ης Νοεμβρίου.

 Παρά τις θετικές επιδόσεις που παρουσιάζει η οικονομία των ΗΠΑ το τελευταίο χρονικό διάστημα, το διαθέσιμο εισόδημα του μέσου νοικοκυριού μειώθηκε την τελευταία τετραετία. Σε άλλες εποχές, αυτό το γεγονός θα είχε οδηγήσει το εκάστοτε κυβερνών κόμμα σε ήττα στις εκλογές. Αν η Χάρις έχει ακόμη πιθανότητες νίκης, αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο Τραμπ είναι αντιδημοφιλής στην πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Η Χάρις ποντάρει στις γυναικείες ψήφους

Η Χάρις ποντάρει κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της σε ένα θέμα που την ευνοεί απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ: Τις αμβλώσεις. Ακόμη και πριν την υποψηφιότητά της, έδωσε φωνή στις γυναίκες που υποφέρουν από τους περιοριστικούς νόμους στις ρεπουμπλικανικές πολιτείες. Είναι πλέον γνωστές αρκετές περιπτώσεις γυναικών που πέθαναν επειδή οι γιατροί δεν τους χορήγησαν έγκαιρη θεραπεία - με αναφορά στις αυστηρές απαγορεύσεις των αμβλώσεων που έχουν θεσπιστεί σε ορισμένες ρεπουμπλικανικές πολιτείες.

Γενικότερα στις  γυναίκες η Χάρις σημειώνει ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Στις ΗΠΑ φαίνεται να επιβεβαιώνεται η γενικότερη διεθνή τάση: Το ανδρικό εκλογικό κοινό είναι πιο επιρρεπής σε αυταρχικές πολιτικές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ στοχεύει αυτούς τους ψηφοφόρους μέσω των influencers και των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – μέχρι στιγμής με επιτυχία, μεταξύ άλλων ακόμη και Αφροαμερικανούς άνδρες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ψήφιζε προηγουμένως τους Δημοκρατικούς.

Σε αυτό το σημείο αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι σε αντίθεση με την Χίλαρι Κίντον το 2016, η Χάρις δεν εστίασε στο γεγονός πως αν εκλεγεί θα είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στις ΗΠΑ.

Η Χάρις αυτοπροβάλλεται ως πραγματίστρια 

Η Χάρις χαρακτηρίστηκε από τον Τραμπ επανειλημμένα ως «αριστερή» και ως «μαρξίστρια», δεν κινήθηκε προς τα αριστερά, όπως κάποιοι ήλπιζαν, προκειμένου να κερδίσει τις τελευταίες κρίσιμες ψήφους, ίσως μόνο δεκάδες χιλιάδες. Ακριβώς το αντίθετο συνέβη, καθώς υποσχέθηκε αυστηρότερους συνοριακούς ελέγχους και καταπολέμηση της παράτυπης μετανάστευσης. Συνεπώς υιοθέτησε έναν σχετικά συντηρητικό πολιτικό λόγο.  Υπενθυμίζεται επίσης πώς ο Τραμπ είχε κατηγορήσει την νυν αντιπρόεδρο ότι δεν ήταν σε θέση να διαθέσει πόρους για τις αποζημιώσεις όσων επλήγησαν από τους τυφώνες «Χέλενι» και «Μίλτον» τον περασμένο μήνα, υποστηρίζοντας πως τα ταμεία ήταν άδεια λόγω των παράτυπων μεταναστών. Ο ισχυρισμός αυτός διαψεύστηκε ακόμη και από Ρεπουμπλικάνους κυβερνήτες.

Επιπλέον, η Χάρις πρόβαλλε στην καμπάνια της έναν αμερικανικό πατριωτισμό, ο οποίος αποτελεί ούτως ή άλλως φυσικό φαινόμενο της πολιτικής κουλτούρας στις ΗΠΑ. Ο πατριωτισμός της ωστόσο εξακολουθεί να απέχει πολύ από τον τον λευκό εθνομηδενισμό που κινεί μεγάλο μέρος της βάσης του Τραμπ.

Η καμπάνια της Χάρις είναι πιο συμμετοχική συγκριτικά με του Τραμπ

Η Χάρις κατάφερε επίσης να κινητοποίησε τη βάση των Δημοκρατικών. Στη σημαντική πολιτεία της Πενσυλβάνια, 60.000 εθελοντές εργάστηκαν για την εκστρατεία των Χάρις/Γουόλτς, ενώ η προεκλογική ομάδα του Τραμπ έκανε αναφορές για μόλις 27.000 εθελοντές σε ολόκληρες τις ΗΠΑ.

Η συμμετοχή των εθελοντών στην εκστρατεία και στους δρόμους συμβολίζει επίσης τη διαφορετική προσέγγιση της πολιτικής. Ο Τραμπ υπόσχεται σωτηρία μέσω του προσώπου του, η Χάρις μέσω της συνεργασίας. Σωτήρας έναντι ομαδικού παίκτη. Η Χάρις από την άλλη, συγκέντρωσε 600.000 ατομικές δωρεές συνολικής αξίας 47 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο την επομένη της τηλεοπτικής αντιπαράθεσης - ο Τραμπ, από την άλλη πλευρά, έχει τον Έλον Μασκ, ο οποίος όχι μόνο κάνει δωρεές αλλά και τον προωθεί στην πλατφόρμα του X, διαδίδοντας συνωμοσίες εναντίον της Χάρις.

Θα μπορέσει η Χάρις να κερδίσει υπέρ της τους μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνους;

Τον Σεπτέμβριο περισσότεροι από 100 υπάλληλοι από διοικήσεις που κυμαίνονται από τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τους Μπους μέχρι μέλη της πρώτης κυβέρνησης Τραμπ δήλωσαν σε ανοιχτή επιστολή ότι ο μεγιστάνας από την Νέα Υόρκη είναι «ακατάλληλος για την προεδρία». Η επιστολή υπενθυμίζει γιατί οι ΗΠΑ και ο κόσμος βρίσκονται μπροστά σε μια δραστική απόφαση: «Ως πρόεδρος, έχει καλλιεργήσει καθημερινά το χάος στην κυβέρνηση, [...] έβαλε τα προσωπικά του συμφέροντα πάνω από τα αμερικανικά και πρόδωσε τις αξίες μας, τη δημοκρατία και το ιδρυτικό έγγραφο αυτής της χώρας».

Ωστόσο αυτές οι ψήφοι θα προσελκύσουν ελάχιστους παραδοσιακούς Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους στο πλευρό της Χάρις,  καθώς ο Τραμπ έχει θέσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα υπό τον πλήρη έλεγχό του.

Φρένο στον παγκόσμιο αυταρχισμό μία ήττα Τραμπ

Οι κατηγορίες κατά της Χάρις ότι δεν έχει ένα πιο αριστερό πρόγραμμα σε αυτόν τον αγώνα αγνοούν τις ιδιαιτερότητες του εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ και του δικομματικού  συστήματος που απορρέει από αυτό. Αν κερδίσει αυτή την κλειστή κούρσα, αυτό δεν θα σημαίνει αυτόματη εγγύηση της αποκατάσταση του παραμορφωμένου πολιτικού συστήματος στις ΗΠΑ ή τη μείωση της κοινωνικής ανισότητας. Αλλά αν η Χάρις και η ομάδα της καταφέρουν όντως να πάρουν τον αέρα από τα πανιά του επικίνδυνου πολωτικού επιχειρηματία Τραμπ κερδίζοντας τις εκλογές, θα έχουν ήδη πετύχει πολλά για τη δημοκρατία στις ΗΠΑ - και θα έχουν βάλει (προσωρινό) φρένο στον παγκόσμιο αυταρχισμό, καταλήγουν τα «Φύλλα Γερμανικής και Διεθνούς Πολιτικής».

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr