Το «άθλιο μυστικό της σαμπάνιας» είναι, όπως καταγγέλλει το Guardian, ότι δεκάδες εργαζόμενοι στη «βιομηχανία» γαλλικών πολυτελών οίνων υποαμείβονται, υποσιτίζονται και κοιμούνται στους δρόμους.

Εργαζόμενοι από τη Δυτική Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη στην γαλλική πόλη Épernay, όπου βρίσκεται η έδρα μερικών από τις ακριβότερες μάρκες σαμπάνιας στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Moët & Chandon και Mercier, ισχυρίζονται ότι είτε δεν πληρώνονται για την εργασία τους είτε ο μισθός τους είναι πενιχρός και δεν επαρκεί όχι μόνο για τη στέγαση, αλλά ούτε και για τη σίτισή τους.

Μερικοί εκ των εργατών δήλωσαν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Guardian, ότι, καθώς οι εργοδότες τους δεν τους παρέχουν κατάλυμα αναγκάζονται να κοιμούνται στους δρόμους και συχνά να κλέβουν τρόφιμα από τους ντόπιους, αδυνατώντας να αγοράσουν προμήθειες.  

Πέρυσι, 300 εκατ. φιάλες σαμπάνιας από τους αμπελώνες της βόρειας Γαλλίας μεταφέρθηκαν σε όλο τον κόσμο, αποφέροντας έσοδα ύψους 6 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που η γαλλική σαμπάνια βρίσκεται στο επίκεντρο (και) για τους λάθος λόγους… Η περσινή της επιτυχία είχε κηλιδωθεί από την είδηση πως τέσσερις τουλάχιστον εργάτες είχαν χάσει τη ζωή τους από ηλίαση κατά τη διάρκεια του τρύγου. Παράλληλα, σε μια υπόθεση που αναμένεται να οδηγηθεί στο δικαστήριο στις αρχές του επόμενου έτους, τέσσερα άτομα, συμπεριλαμβανομένου ενός ιδιοκτήτη αμπελώνα, κατηγορούνται για εμπορία ανθρώπων.

Στο Épernay, τα μεγαλοπρεπή γραφεία των πιο πολυτελών εμπορικών οίκων σαμπάνιας στον κόσμο βρίσκονται δίπλα-δίπλα στη λεωφόρο Champagne Avenue της πόλης, όπου δεκάδες εκατομμύρια φιάλες σαμπάνιας που φέρονται να αποθηκεύονται υπόγεια, οδήγησαν τη λεωφόρο να ονομαστεί ο «πλουσιότερος δρόμος του κόσμου».

Λίγα λεπτά με τα πόδια μακριά, δεκάδες εργάτες που είναι υπεύθυνοι για τη συγκομιδή των σταφυλιών σαμπάνιας ετοιμάζονται να κοιμηθούν στην πόρτα του κινηματογράφου απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, γράφει το Guardian, συμπληρώνοντας πως εν τω μεταξύ άλλοι άνθρωποι μαζεύουν τα υπάρχοντά τους, τα οποία είχαν κρύψει πίσω από θάμνους, πριν φύγουν για το μάζεμα σταφυλιών.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που συνέλεξε το Guardian, oι περισσότεροι από αυτούς τους εργάτες είχαν φθάσει στην περιοχή με την υπόσχεση μίας καλύτερης τύχης, ωστόσο το καλύτερο που θα μπορούσαν, τελικά, να καταφέρουν θα ήταν να βρουν νυχτερινό καταφύγιο σε κάποια σκηνή μέσα στη λάσπη και να κοιμηθούν πάνω σε ένα βρεγμένο στρώμα, αντί για την άσφαλτο.

Τα συνδικάτα κατηγορούν τους εργοδότες ότι συνεχίζουν να αποδέχονται φτηνά εργατικά χέρια και τον κλάδο στο σύνολό του ότι αδυνατεί να απαγορεύσει την εκμετάλλευση. Την ίδια στιγμή οι εργάτες στους αμπελώνες συνεχίζουν να αμείβονται λιγότερο και από όσο προβλέπεται από τους γαλλικούς νόμους για τον κατώτατο μισθό, παρόλο που πολλές φορές το δέλεαρ για να μετακομίσουν στη γαλλική επαρχία είναι ακριβώς τα υψηλά μεροκάματα.

Ένας εργάτης που ζούσε προηγουμένως στο Παρίσι δέχτηκε να μετακινηθεί προς τη γαλλική ύπαιθρο όταν άκουσε ότι η δουλειά στους αμπελώνες θα του απέφερε €80 τη μέρα. Άδραξε την ευκαιρία, αλλά γρήγορα κατάλαβε, όπως αφηγείται στους δημοσιογράφους του Guardian, ότι θα ζούσε μαζί με περισσότερους από 50 εργάτες σε ένα ερειπωμένο σπίτι στο χωριό Nesle-le-Repons, στην τουριστική διαδρομή της Σαμπάνιας στη βορειοανατολική Γαλλία, θα πληρωνόταν άθλια και θα έπρεπε να επιβιώσει με ένα σάντουιτς την ημέρα, παροχή από τον εργοδότη του.

Μία συνθήκη σιωπής

Το συνδικάτο των εργαζομένων, από την άλλη, κάνει λόγο για omertà: Όλοι ξέρουν, αλλά κανείς δεν τολμάει να μιλήσει, λένε στο Guardian.

«Δουλέψαμε σκληρά και μας υποσχέθηκαν μισθό και επιδόματα, αλλά δεν πήραμε τίποτα», λέει ένας από τους εργάτες. «Γυρνούσαμε και χτυπούσαμε τα κουδούνια των ανθρώπων ψάχνοντας για τσιγάρα. Μερικές φορές, οι άνθρωποι μας έβλεπαν να ερχόμαστε και έκλειναν τις πόρτες. Ήταν σκληρό για την αξιοπρέπειά μας», αναφέρει ένας άλλο εργάτης στο βρετανικό μέσο.

Ο νόμιμος κατώτατος μισθός είναι 9,23 ευρώ την ώρα μετά τις κρατήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να έχουν πληρωθεί μεταξύ 100 και 110 ευρώ κάθε μέρα – πολύ περισσότερα ακόμη και από τα €80 που τους είχαν κάνει να αφήσουν τα σπίτια τους για να πάνε στην γαλλική ύπαιθρο.

Ωστόσο, πολλοί από αυτούς κατέληξαν να πάρουν €200 για μία εβδομάδα εργασίας, ενώ άλλοι έφυγαν χωρίς να πληρωθούν ποτέ.

«Τους φέρθηκαν σαν σκυλιά», λέει ένας συνταξιούχος αμπελουργός που ζει απέναντι από το σπίτι των εργατών στο χωριό. «Οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό δεν είναι αμπελουργοί· είναι εκμεταλλευτές. Είναι κρίμα, δεν δίνει καλή εικόνα για τη Σαμπάνια».

«Έκανε τόσο κρύο φέτος που πηγαίναμε στα σπίτια μας και αναρωτιόμασταν αν θα ήταν ακόμα ζωντανοί το πρωί», είπε η Elise, κάτοικος μίας εκ των πόλεων της σαμπάνιας στη Γαλλία.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του Guardian, συνδικαλιστές πήγαν στους εργάτες συγκομιδής σταφυλιών στη γαλλική επαρχία για να τους δώσουν φυλλάδια με τα ελάχιστα ποσά που θα έπρεπε να αξιώνουν ως αμοιβή.

Σε ανακοίνωσή του προς τον Guardian, ο επίσημος οργανισμός οινοπαραγωγών, Comité Champagne, αναφέρει ότι ζήτησε από τις δημόσιες αρχές να εντείνουν τους ελέγχους και να τιμωρήσουν αυστηρά τυχόν παραβάσεις.

«Όταν ακούμε αυτούς τους όρους [εμπορία ανθρώπων] να συνδέονται με την περιοχή μας, δεν μπορούμε παρά να σοκαριστούμε. Αυτές οι επαίσχυντες πρακτικές δεν αντικατοπτρίζουν τη δέσμευση ενός παθιασμένου επαγγέλματος και πρέπει να υπάρχει  μηδενική ανοχή», ανέφερε ο οργανισμός.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr