Όπως αναφέρεται στην έκθεση, η Επιτροπή συνέχισε να παρακολουθεί την άνοδο των εθνικιστικών, λαϊκιστικών και ξενοφοβικών κινημάτων και πολιτικών κομμάτων στην Ευρώπη και διαπίστωσε ότι, πολλά άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, εξακολουθούν να μην μπορούν να συμμετάσχουν πλήρως στην πολιτιστική, οικονομική και δημόσια ζωή των κοινωνιών τους.
Με ανησυχία δε υπογραμμίζει ότι, ο λαϊκιστικός ξενοφοβικός λόγος στο όνομα της «πλειοψηφίας» επιδιώκει να περιορίσει ακόμη περισσότερο το χώρο τους.
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι τόσο των ακροδεξιών όσο και των κυριότερων πολιτικών κομμάτων συχνά διαδραματίζουν ενεργό ρόλο ή αποτυγχάνουν να καταδικάσουν, ανυπόφορες δηλώσεις ή ακόμη και ρητορική μίσους που στοχεύει τις εθνικές μειονότητες.
Η αποδοχή ενός τέτοιου λόγου αποθαρρύνει τα άτομα που ανήκουν σε μειονότητες να αναζητήσουν ενεργό ρόλο στη δημόσια συζήτηση και να συμμετάσχουν αποτελεσματικά στις δημόσιες υποθέσεις και στη λήψη αποφάσεων στους τομείς που τους επηρεάζουν, τονίζει η ΕΟΚΕ.
Βέβαια, τονίζεται στην έκθεση, σε πολλά κράτη, οι εθνικές μειονότητες έχουν θεσμοθετημένη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων είτε άμεσα, για παράδειγμα μέσω κατανεμημένων εδρών στο κοινοβούλιο, είτε έμμεσα μέσω συμβουλευτικής μηχανισμών, όπως τα μειονοτικά συμβούλια, ή και τα δύο.
Ωστόσο, υπάρχουν εμπόδια για την πλήρη άσκηση αυτού του δικαιώματος: κατώτατα όρια που εμποδίζουν αριθμητικά μικρότερες εθνικές μειονότητες να συμμετάσχουν αποτελεσματικά, έλλειψη κατάλληλης αξιολόγησης του τρόπου εφαρμογής των μέτρων στην πράξη και αναποτελεσματικότητα των μηχανισμών διαβούλευσης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, για παράδειγμα όταν οι απόψεις των αυτόχθονων λαών σχετικά με τη χρήση της γης που παραδοσιακά κατοικούν παραμελούνται.
Ένα άλλο παράδειγμα αφορά τα αναποτελεσματικά προγράμματα συμμετοχής στη χάραξη και την εφαρμογή των εθνικών στρατηγικών ένταξης των Ρομά. Για να μπορέσουν οι πιο ευάλωτες κοινότητες να συμμετάσχουν αποτελεσματικά σε δημοκρατικές διαδικασίες, τα κράτη πρέπει να αντιμετωπίσουν βασικά εμπόδια, όπως η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός ή το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, η έλλειψη εγγράφων αναγνώρισης, ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο χωρικός διαχωρισμός. Εκτός αυτού, θα πρέπει να εξεταστεί η εκπαίδευση των εκπροσώπων των μειονοτήτων για τη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων με τις αρχές ή την παροχή χρηματοδότησης για τη συμμετοχή στις συνεδριάσεις.
Νίκος Ρούσης – Στρασβούργο
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr