Το ίδιο άρθρο χαρακτηρίζει τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι "διεφθαρμένο" και τον Γιώργο Παπανδρέου "άτυχο", επισημαίνοντας ότι οι πτώσεις τους κατασκευάστηκαν από τον άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου-Παρισίου.

Όμως η εξαναγκαστική τους αποχώρηση, όσο και αν χαιρετίζεται, ανοίγει ένα παράθυρο που προκαλεί προβληματισμό για το πώς θα είναι πραγματικά η κατάσταση στην Ευρώπη. Η σταθερότητα θα επιτυγχάνεται σε βάρος της δημοκρατίας: τα τυπικά των κοινοβουλίων και των εκλογών θα συνεχίζονταν, όμως η πραγματική ισχύς της λήψης αποφάσεων θα περνά μόνιμα στις δυνάμεις που αντιπροσωπεύονται από την επονομαζόμενη «Ομάδα της Φρανκφούρτης» - έναν ad hoc εσωτερικό κύκλο που απαρτίζεται από την Άνγκελα Μέρκελ, τον Νικολά Σαρκοζί και ένα δίκτυο τραπεζιτών και λειτουργών της ΕΕ».

"Η δημοκρατία είναι καλή στη θεωρία, αλλά σε καιρό κρίσης οι τεχνοκράτες λαμβάνουν τις αποφάσεις. Η εθνική κυριαρχία είναι μια ωραία θεωρία, αλλά η επιβίωση του κοινού νομίσματος προηγείται για τους Ευρωπαίους" σημειώνει το άρθρο.