Δεν είναι πλέον μυστικό ότι η Γερμανία είναι από τις πλέον ωφελημένες από τη συνέχιση της κρίσης χρέους στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, παρά το γεγονός ότι η πολιτική της σκηνή σείεται από τις κριτικές που έχουν ασκηθεί στην κυβέρνηση για τον τρόπο που έχει χειριστεί το ζήτημα.

Ωστόσο, έχουν ήδη αρχίσει να ακούγονται φωνές ότι στο τέλος η διαιώνιση αυτής της κατάστασης θα γυρίσει μπούμερανγκ για τη Γερμανία, και στο τέλος θα κληθεί να πληρώσει μεγάλο λογαριασμό για τις «σχεδιασμένες» ευρωπαϊκές αρρυθμίες που έχει προκαλέσει στη λειτουργία της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με τους αναλυτές η Γερμανία παίζει με τη φωτιά, την ώρα που αυτή πλησιάζει στην άμεση γειτονιά της. Με την Ιταλία και την Ισπανία να δέχονται κύματα από την επίθεση των αγορών, είναι πολύ διαφορετικό να προσπαθείς να στηρίξεις απλά μία χώρα, και τελείως διαφορετικό να τη βοηθήσεις να αποφύγει τη χρεοκοπία. Μπορεί η Γερμανία να έχει τεθεί στο επίκεντρο της ηγεσίας της ΕΕ, αλλά ο έλεγχος είναι πολύ εύκολο να χαθεί, και αυτό άλλωστε φαίνεται και στην αύξηση των CDS τόσο της ίδιας όσο και της Γαλλίας.

Όσο η κρίση στην ευρωζώνη εξελίσσεται, η Γερμανία μοιάζει με τον μόνο πιστωτή που μπορεί να την ανακόψει. Ωστόσο, όσο το κόστος διάσωσης αυξάνεται η πιστοληπτική ικανότητα της μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη, αναφέρει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Saxo Bank, Stehen Jakobsen.

Ο Jakobsen επισήμανε ότι η αγορά δείχνει με έμμεσο τρόπο ότι τελικά όλοι κρέμονται από τη Γερμανία. Το κόστος από αυτήν την μεγάλη επιβάρυνση μεταφράζεται σε κακό βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας για τη χώρα.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Willem Buiter της Citigroup ο οποίος θεωρεί ότι η αξιολόγηση του προσωρινού ταμείου στήριξης της ευρωζώνης, του EFSF μπορεί να λάβει δραματική τροπή, σε περίπτωση που κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες χάσουν την άριστη αξιολόγηση τους.

Σύμφωνα με τον Buiter, οι αγορές έχουν αρχίσει να ανησυχούν σοβαρά για τις τελευταίες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου, καθώς η αύξηση του παρεμβατικού ρόλου του EFSF μπορεί να έχει αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες κλυδωνίζοντας ολόκληρο το ευρωσύστημα.

Πιο συγκεκριμένα, δεδομένων των σημαδιών μετάδοσης της κρίσης τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ιταλία, ο νέος μηχανισμός θα πρέπει να «προικοδοτηθεί» με τουλάχιστον 2 τρις. ευρώ. Αυτό το αστρονομικό ποσό απαιτεί παροχή εγγυήσεων που μπορεί να ξεπεράσουν τα 3,45 τρις. ευρώ, καθώς η μέγιστη ικανότητα χορήγησης πρέπει να συνοδεύεται με τη μέγιστη δυνατότητα παροχής εγγυήσεων κυρίως από τις χώρες με την άριστη αξιολόγηση.

Στο χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί, κάτι τέτοιο θα κόστιζε στη Γερμανία περί τα 727 δις. ευρώ ή το 28% του ΑΕΠ της (!). Αυτό θα οδηγούσε το χρέος της χώρας πάνω από το 110% του ΑΕΠ. Αντίστοιχα, το μερίδιο της Γαλλίας θα αυξανόταν από 159 δις. ευρώ στα 705 δις. ευρώ, ή αλλιώς το 27% του ΑΕΠ, γεγονός που θα οδηγούσε το χρέος της πάνω από το 112% του ΑΕΠ. Θυμηθείτε εδώ, αναφέρει ο Buiter, ότι η Γαλλία συνεισφέρει με ποσοστό 20% στον EFSF, ή αν περιοριστεί η συμβολή μόνο στις χώρες με αξιολόγηση ΑΑΑ, η συνεισφορά της θα φτάσει το 35%.

Ο οίκος αξιολόγησης Fitch διευκρίνισε ότι όσο εντείνεται η κρίση, τόσο ανεβαίνει ο λογαριασμός της επίλυσης της, και τόσο θα επιβαρυνθεί στο τέλος η Γερμανία, η οποία μέχρι τώρα έχει επωφεληθεί από αυτήν την κατάσταση.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι όσο αυξάνεται το κόστος δανεισμού της ευρωπαϊκής περιφέρειας αυξάνεται, τόσο μειώνεται το κόστος δανεισμού της Γερμανίας. Η δύναμη της ΕΕ έχει την τύχη να δανείζεται με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια τρίβοντας τα χέρια που ο κόσμος γύρω της καταρρέει. Αλλά εάν η Ιταλία, η οποία είναι επτά φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, μπει στο μηχανισμό, τότε ο δρόμος για τη χώρα της βαριάς ευρωπαϊκής οικονομίας ίσως ανοίξει ανεπιστρεπτί, αναφέρουν οι αναλυτές. Το κόστος διάσωσης της Ιταλίας θα είναι δυσβάσταχτο ενώ το ντόμινο που θα προκληθεί θα είναι ανεξέλεγκτο.