«Η ελληνική κρίση είχε πάντα μια διάσταση ευρύτερη από εκείνην της Ελλάδας: η χαοτική αφερεγγυότητα της χώρας απειλεί θεωρητικά να παρασύρει άλλες περιφερειακές οικονομίες του Νότου της Ευρώπης σε μία δημοσιονομική άβυσσο, μαζί με τις μεγαλύτερες τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρίες» αναφέρει ο Γ. Φίσερ, υπογραμμίζοντας ότι «αυτή η εξέλιξη θα βύθιζε, με τη σειρά της, την παγκόσμια οικονομία σε μία νέα χρηματοοικονομική κρίση, με παρόμοιες επιπτώσεις εκείνης του φθινοπώρου του 2008. Θα σήμαινε, επίσης, την αποτυχία της Ευρωζώνης, που θα προκαλούσε σοβαρές επιπτώσεις στην κοινή αγορά».
«Για πρώτη φορά στην ιστορία, η ίδια η συνέχιση του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι κινδυνεύει» σημειώνει ο Γ. Φίσερ, τονίζοντας πως «παρά τον κίνδυνο αυτό, η συμπεριφορά της Ε.Ε. και των κυριοτέρων κρατών-μελών υπήρξε διστακτική και μικρόψυχη, εξαιτίας εθνικών εγωκεντρισμών και παντελούς έλλειψης αρχηγίας».
«Τα κράτη, όπως και οι επιχειρήσεις, μπορούν να χρεοκοπήσουν, αλλά αντίθετα με τις δεύτερες δεν αφανίζονται, όταν αυτό συμβεί. Γι αυτό, είναι ανώφελο να επιβάλλονται κυρώσεις στα κράτη και να υποβαθμίζονται τα νόμιμα συμφέροντά τους. Τα οικονομικά αφερέγγυα κράτη χρειάζονται βοήθεια για την αναδιάρθρωσή τους, είτε πρόκειται για τον χρηματοοικονομικό τομέα είτε για τον τρόπο εξόδου από την κρίση» αναφέρει, επιπλέον, ο Γ. Φίσερ υπογραμμίζοντας πως «αυτή η διαπίστωση ισχύει για την Ελλάδα».
Κατά τον Γ. Φίσερ «έως τώρα, η Ε.Ε. όπως και η ελληνική κυβέρνηση δεν εξέτασαν το πρόβλημα των διαρθρωτικών προβλημάτων. Πρέπει, όμως, να αναπτύξουν (και να χρηματοδοτήσουν) την κατάλληλη στρατηγική οικονομικής ανοικοδόμησης, για να καταλάβουν οι Έλληνες και οι ανήσυχες αγορές ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ».
Στη συνέχεια, ο Γ. Φίσερ εκτιμά ότι θα υπάρξει αναπόφευκτα αναδιάρθρωση χρέους, αλλά αυτό, όπως παρατηρεί, μπορεί να γίνει χαοτικά ή συντεταγμένα. Παράλληλα, θεωρεί ανώφελη τη συζήτηση στη Γερμανία για το αν πρέπει ή όχι να πληρώσουν για το ελληνικό χρέος, από τη στιγμή που είμαστε όλοι «στο ίδιο καράβι».
«Η ευρωπαϊκή χρηματοοικονομική κρίση είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική κρίση, διότι οι ηγέτες της Ε.Ε. είναι ανίκανοι να υιοθετήσουν τα απαραίτητα μέτρα. Χάνεται πολύτιμος χρόνος σήμερα σε δευτερεύοντα θέματα, συνδεδεμένα κυρίως με εθνικές πολιτικές ανησυχίες[...] Εάν οι Ευρωπαίοι θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ, πρέπει να προοδεύσει ταχέως η πολιτική ένωση. Εάν όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, το ευρώ όπως και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα εξαφανίζονταν. Και ενόψει της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, η συγκυρία αυτή θα ήταν τραγική για τους Ευρωπαίους» συμπληρώνει ο Γ. Φίσερ.
Καταλήγοντας ο Γερμανός πολιτικός επισημαίνει ότι, δυστυχώς, όταν ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ πρότεινε τη δημιουργία ενός «Υπουργού Οικονομικών της Ευρώπης», οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων απέκλεισαν αμέσως αυτήν την ιδέα. Κατά την εκτίμησή του, κανείς στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν φαίνεται έτοιμος να παραδεχτεί το εύρος της κρίσης που ταλανίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε αυτό το πλαίσιο, διαμηνύει ότι η Γαλλία και η Γερμανία θα πρέπει να βρουν μία κοινή στρατηγική, ως κύριοι πρωταγωνιστές της κρίσης.
Τέλος, ο Γ. Φίσερ υπενθυμίζει τη σημασία της Ε.Ε. για τους Ευρωπαίους παρά τις κρίσεις της, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Για να το καταλάβουμε δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά να θυμηθούμε το πρώτο ήμισυ του εικοστού αιώνα».